بهاران لهیب

کابل- انوشه عارف یکی از فعالان حقوق زن و حقوق بشر در افغانستان است. زمانی که طالبان حاکمیت تعدادی از ولایات را به دست گرفته بودند، وی در بدخشان زندگی می‌کرد و قبل از این که طالبان وارد بدخشان شوند، وی برای حفظ جانش به کابل پناه آورده بود، چون هنوز کابل تحت حاکمیت طالبان قرار نگرفته بود.

قبل از حاکمیت عام و تام طالبان بر افغانستان، آمریکا و همدستانش تبلیغاتی را به راه انداخته بودند که فقط چند ولایتی به طالبان تسلیم داده می‌شود و با ورود طالبان به کابل و ولایات همجوارش آمریکا، قسمی وانمود می‌کردند که ما هم مانند مردم افغانستان از حاکمیت کامل طالبان غافلگیر شده‌ایم. ولی بر همه‌گان واضح بود که در معامله ننگین دوحه بین امریکا و طالبان، قدرتگیری دوباره طالبان واضح و اشکار بیان شده است.

انوشه با یکی از دوستانش در روز ورود طالبان به کابل دیداری داشت تا روی وضعیت پیش آمده صحبت نمایند. به رستورانت رفته بودند و هنوز غذایی که سفارش داده بودند برایشان نرسیده بود که متوجه شدند طالبان وارد کابل شده‌اند. آن‌ها هم مانند دیگر افغان‌ها، محل را ترک کردند و به سوی منازل خود روانه شدند. در مسیر راه با صحنه‌های وحشتناکی روبرو شدند که تا حال آن را فراموش نکرده‌اند.

در مسیر راه، آن‌ها متوجه شدند که نظامیان دولتی قبلی، لباس‌های نظامی خود را درمی‌آورند و لباس شخصی به تن می‌کنند و محل را ترک می‌نمایند. از طرف دیگر، طالبان با تجهیزات نظامی خود وارد کابل می‌شدند. فردای همان روز با سکوت مرگبار، کابلیان مواجه شده و این وضعیت، انوشه را مجبور ساخت تا سکوت را بشکند و از طریق شبکه‌های اجتماعی، زنان را تشویق نماید که خودشان، خود را اسیر چهار دیواری منازل خود نسازند و بیرون بیایند.

به گفته انوشه زنان جسورتر و باجرأت‌تری پیدا شدند که کارهای بزرگ‌ها را انجام دادند در طول دوسال این زنان قهرمان و جان‌های عزیزشان را با خطر مواجه ساختند و سینه‌ سپر کردند در مقابل افرادی که حتی جهان از آنان ترس دارند.

نامبرده می‌افزاید: من به وجود زنان کشورم افتخار می‌کنم و دستان‌شان را می‌بوسم. من مطمین هستم که این عدالت‌خواهی جایگاه خود را پیدا کرده به کرسی عمل می‌نشیند از تمام سازمان‌های عدالت‌خواە و طرفدار حقوق زن خواهشمند هستم  که صدای زنان افغانستان را تنها نگذارند. زنان قهرمان کشورم! هر صدای که از داخل و یا خارج کشور به حمایت شما بلند می‌شود بدانید که راه تا حق است بالاخره روز می‌رسد که ما زنان در سرزمین خود جشن پیروزی می‌گیریم.