عصمت باقرپور (۳ اسفند ۱۳۰۳ – ۱۱ شهریور ۱۳۸۳) که با نام دلکش شناخته می‌شود، خواننده‌ی ایرانی ژانرهای موسیقی سنتی، فولکلور و پاپ بود.

 از او با عناوینی چون "زن حنجره طلایی" و "آتش کاروان هنر" یاد می‌شود. او ترانه‌هایش را به دو زبان فارسی و مازندرانی خوانده‌است. وی همچنین در چند مورد با تخلّص نیلوفر ترانه‌سرایی هم کرده‌است، از جمله ترانه‌هایی که او خود نوشته و خوانده، ترانه‌ی "ساز شکسته‌‌" است.

هنگام آغاز کار دلکش در رادیو، آهنگسازی برای همکاری با وی وجود نداشت و او نمی‌توانست تصنیف بخواند، بنابراین با توجه به تسلط و مهارتش در خواندن ترانه‌های محلی مازندرانی، تصمیم گرفته شد که برای جبران این کاستی، وی پس از خواندن هر آواز در رادیو، یک آواز محلی مازندرانی مانند "ربابه‌جان"، "مریم‌جان"، "زهرا جان" هم بخواند.

صدای دلکش افزون بر حجم بالا، قدرت و گستردگی فراوانی داشت و آوای او به اصطلاح استادان آواز، «صدای سینه‌ای» (Chest Voice) بود. بر اساس دیدگاه کارشناسان، گل صدای دلکش در محدوده‌ی آلتو بود ولی وی با مهارت می‌توانست فاصله‌های صوتی تنور، سوپرانو و متزو سوپرانو را هم بخواند.

وی در شصت سال زندگی حرفه‌ای خود بیش از ۲۰۰ ترانه، آواز و تصنیف خواند.

در جریان جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی ایران و ساخت بیش از ۲۵۰۰ مدرسه در سراسر ایران به مناسبت این جشن، دلکش با خرید ۱۵۰۰ برگ از شعبه‌ی مرکزی بانک بیمه‌ی بازرگانان، در ساخت این مدرسه‌ها شرکت کرد.

با ممنوع شدن خوانندگی زنان پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران، دلکش نیز خوانندگی را به‌طور کامل کنار گذاشت.

وی  روز چهارشنبه ۱۱ شهریور ۱۳۸۳ در تهران و در بیمارستان "ایران‌مهر" به دلیل بیماری کلیوی  درگذشت.