خشونت علیه پرستاران نسبت به گذشته بیشتر شده و در حال حاضر این میزان به هفته‌ای چند مورد افزایش پیدا کرده است.

 

مرکز خبر- خشونت علیه پرستاران و دانشجویان در ایران و مخصوصا در روزهایی که آنها با جانفشانی‌هایشان مانع از افزایش مرگ و میر کرونا می‌شدند، موضوع تازه‌ای نیست.

به طوری که تا دو سال گذشته ماهی یک مورد تا دو مورد خشونت را شاهد بودیم اما در حال حاضر این میزان به هفته‌ای چند مورد افزایش پیدا کرده است و دلیل این امر این است که وضعیت کلی جامعه تغییر کرده است و به نسبت میزان مرگ و میر نیز افزایش یافته است، به همین دلیل کمتر به چنین اموری توجه می‌شود.

شدت درگیری و حمله به کادر درمان تنها به اپیدمی کرونا محدود نمی‌شود. پیش از این هم بارها گزارش‌هایی درباره‌ی خشونت‌های فیزیکی علیه کادر درمان به‌ویژه پرستاران داده شده بود که نمونه‌ی آن مربوط می‌شود به آذر سال گذشته که ۱۰ مرد به زن پرستاری در شیفت شب بیمارستان ‌خمینی ایلام حمله کردند.

در مطالعه‌ای که پژوهشگران در ایلام انجام دادەاند پرسش‌نامه و داده‌های مورد نیاز از دانشجویان جمع‌آوری شد. این پرسش‌نامه شامل دو بخش بود: بخش اول شامل اطلاعات جمعیت‌‌شناختی و آموزشی و بخش دوم شامل مواردی در مورد تجربه‌ی دانشجویان از خشونت، نوع خشونت، منابع خشونت، عوامل مستعد خشونت، گزارش خشونت و اثرات خشونت.

اکثریت شرکت‌کنندگان در این مطالعه دانشجویان دختر (حدود ۶۰ درصد)، مجرد (حدود ۸۰ درصد) و در سال دوم تحصیل (حدود ۴۰ درصد) بودند و میانگین سنی دانشجویان حدود ۲۲ سال (محدوده ۲۷ تا ۱۸ سال) بود.

شرکت‌کنندگان در این مطالعه معتقد بودند که مهم‌ترین دلیل خشونت علیه دانشجویان "عدم آگاهی جامعه از مسئولیت دانشجویان" است. بیشتر این دانشجویان گفته‌اند که خشونت آثار نامطلوبی بر آن‌ها داشته است که این آثار شامل: اضطراب، عصبانیت، خجالت و سردرد بوده است.

 حدود ۳۱ درصد از این دانشجویان به فکر ترک رشته پرستاری افتاده‌اند. همچنین در این مطالعه گفته شده که تنها ۴۱ درصد از این دانشجویان خشونت اعمال‌شده را گزارش داده‌اند.

با توجه به افزایش خشونت‌ها در بیمارستان‌های ایران در مطالعه‌ای که پژوهشگران با تمرکز بر استان ایلام و تجربه‌ی دانشجویان پرستاری انجام داده‌اند، میزان کلی خشونت در محل کار بیش‌ از ۴۰ درصد است.

 میزان خشونت کلامی حدود ۷۷ درصد و خشونت فیزیکی حدود ۱۸ درصد است. مهم‌ترین منابع خشونت علیه دانشجویان، بیماران، بستگان بیماران و پرستاران بودند. در این میان زنان با بیشترین موارد خشونت روبرو هستند.

خشونت علیه دانشجویان و پرستاران یک آسیب جدی است که نیاز به ریشه‌یابی موشکافانه دارد.

 مسأله‌ی عدم امنیت کادر درمان تنها به ضرب و شتم و کتک خوردن محدود نمی‌شود.

کادر درمان و به صورت ویژه پرستاران همواره مورد انواع توهین‌ها، تحقیرها و تهدیدها از جانب همراهان بیمار قرار می‌گیرند.