مرکز خبر - شیرین شمس در ابتدای سخنان یاد تمام جان‌باختگان آبان ۹۸ و قبل از آن و همچنین تمام جان‌باختگان در طول ۴ دهه‌ی عمر جمهوری اسلامی که همچون یک موجود متوحش مثل یک بختک روی جامعه‌ی ایران افتاده است، را گرامی داشت و گفت:‌

"آبان ۹۸ به نظر من ادامه‌ی همان ۸ مارسی‌ست که زنان در اعتراض به فرمان خمینی به حجاب اجباری به خیابان‌ها ریختند و گفتند ما قوانین و حکومت اسلامی نمی‌خواهیم،‌ ما انقلاب نکردیم که به عقب برگردیم. ادامه‌ی تیر ۷۸ و اعتراضات ۸۸ است. آبان ۹۸ ادامه‌ی دی‌ماه ۹۶ است. در کل عروج جنبش سرنگونی و مردمی که عزم خودشان را جزم کرده تا حکومت را به زیر بکشند. زیرا که وجود و تداوم عمر این حکومت برابر است با تمام فلاکت‌هایی که می‌توان لیست نوشت که مردم چگونه با این بی‌عدالتی و فلاکت‌ها زندگی می‌کنند. اکثریت مردم ایران هم می‌دانستند که رهایی آنها در گرو سرنگونی جمهوری اسلامی ایران است. آبان ۹۸ یک نقطه‌ی عطف برای جنبش سرنگونی و برای به زیر کشیدن جمهوری اسلامی است."

وی همچنین با اشاره به سخنان شاکیان در دادگاه می‌گوید:‌ "ما در دادگاه مردمی آبان ۹۸ شاهد بسیاری از سخنان تکان‌دهنده‌ی شاکیان بودیم که می‌گفتند ما تنها برای گران شدن بنزین به خیابان‌ها نیامدیم. ما در اعتراض به ظلم، ستم و سرکوب‌ها به خیابان‌ها آمدیم. تمام اینها دقیقا تداعی‌کننده‌ی فریاد و صحبت پویا بختیاری است. درست دقایقی قبل از گلوله خوردن وقتی کفشش پاره شده و جلوی دوربین فریاد می‌زند و می‌گوید: "مردم ببینید کفش من در راه انقلاب پاره شد." آنجا حقانیت اینکه رهایی مردم ایران به دست یک انقلاب مردمی متحقق می‌شود، اثبات می‌شود. این فریادی بود که پویا بختیاری زد، فریاد میلیون‌ها جوان بود، فریاد میلیون‌ها زن که بر این باورند در کف خیابان‌ها، سرنگونی جمهوری اسلامی به دست انقلاب مردم می‌تواند متضمن رهایی مردم باشد."  

 

جواب مطالبات مردم را با گلوله و کشتار دادند

شیرین در ادامه‌ی سخنانش به اهمیت دادگاه اشاره کرده و آن را یک دادگاه مردمی و بین‌المللی دانسته و می‌افزاید: "دادگاه مردمی آبان ۹۸ این را اثبات ‌کرد که مردم برای چه به خیابان‌ها آمده بودند، اما در مقابل جواب مطالباتشان را با گلوله و کشتار دادند، و دست‌کم ۱۵۰۰ کشته و دست‌کم ۷۰۰۰ بازداشتی داشتیم. شاهد سخنان تکان‌دهنده‌ای در دادگاه بودیم که بازداشتی‌ها حتی برای مداوای خودشان به بیمارستان به عنوان یک مکان امن نمی‌توانستند که مراجعه کنند. واکنش مقامات جمهوری اسلامی و سخنان نماینده‌ی مجلس که گفت، کشتیم چه کسی می‌خواهد ما را دادگاهی کند، اثبات جنایاتی بود که مرتکب شده بودند. معاون جنایتکار رئیسی از کشور انگلیس انتقاد کرده که به جای حمایت از ایران گویا به مشتی تروریست این فرصت داده شده که به اسم دادگاه مردمی ما را محاکمه بکنند. همین تروریست خواندن مردمی که به خیابان آمدند و اعتراف نماینده‌ی مجلس اثبات می‌کند که جمهوری اسلامی حکومت جلادان و قاتلان است."

وی همچنان متذکر شد که شاید هر کسی بداند که جمهوری اسلامی آماده‌ی حضور در دادگاه نشد، اما همین دو اظهارنظر را بشنوند، متوجه خواهند شد که دادگاه در سطح جنایات جمهوری اسلامی خیلی رسمی و بسیار مهم بوده است. جمهوری اسلامی‌ای که حتی از یادآوری آبان هم می‌ترسد. در همین یک ماه گذشته خیلی از مادران و خانواده‌های دادخواهان را تهدید کرده بودند. حتی بازداشت‌، اظهار و اعدام‌هایی که برای زهر چشم گرفتن از جامعه بکار می‌گیرند. زهره اسماعیلی قبل از او و جلوی چشمانش ۱۶ نفر را اعدام کردند و وقتی نوبت خودش رسید، سکته‌ی قلبی کرد و مرد. اینها جنایات جمهوری اسلامی است که در یک سال گذشته مرتکب شده است. در ادامه‌ی اعتراضات آبان ایران به هر ترفندی خواست که از خودش محافظت بکند، اما کار جمهوری اسلامی ایران به پایان رسیده است. جوش و خروش مردم در هفته‌ی گذشته همانطور که در سال قبل داشتند، نشان‌دهنده‌ی اتمام کار جمهوری اسلامی است.

 

آبان برای جمهوری اسلامی تبدیل به یک کابوس شده است

شیرین در ادامه‌ی سخنانش خاطر نشان ساخت: "در سال گذشته علیرغم تمام جنایاتی که جمهوری اسلامی در ادامه‌ی جنایاتش مرتکب شده، ما نقاط عطفی را داشتیم. مردم با پرچم "رای ما سرنگونی" در همین انتخابات اخیر جمهوری اسلامی را شکست دادند. مادران آبان نقطه‌ی عطف اعتراض مردم به انتخابات و جمهوری اسلامی بودند که دست در دست هم متحد و دست‌هایشان را بلند کردند و در میدان آزادی، میدانی که تداعی‌کننده‌ی خاص مردم ایران است، مطالبات آزادی‌خواهانه‌ی خود را بیان کردند. آزادی چیزی که زنان، جوانان، دانشجویان، کارگران، بازنشسته‌ها، پرستاران، آتائیست‌ها تشنه‌ی آن هستند، آنها در میدان آزادی گفتند ما دنبال حقمان هستیم و دست به دست هم تا سرنگونی عقب نخواهیم کشید، و جمهوری اسلامی از این سرنوشتی که مردم برایش رقم زده‌اند،‌ هیچ راه گریزی ندارد.

مادران دادخواه در همین یک هفته‌ی گذشته علیرغم تهدیدات جمهوری اسلامی به مزار عزیزانشان رفته و جمهوری اسلامی را تهدید کرده و اولتیماتوم می‌دهند که اگر اجازه نمی‌دهید که برای عزیزانمان مراسم بگیریم، پس شما هم حق ندارید برای عزیزانتان مراسم بگیرید. این‌ها جوش و خروش‌های جامعه هستند و جمهوری اسلامی به معنای واقعی کلمه آبان برایش تبدیل به کابوسی شده و یادآوری آبان یک کابوس است، چه برسد به این که مردم در کف خیابان‌ها بواسطه‌ی یک انقلاب، این حکومت را به زیر بکشند.