مرکز خبر- رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران در گفتگو با رسانەها اظهار کرد: ''زمانی که بیش از ۸۰ درصد این کودکان به دلیل فقر کار می‌کنند و یا درصد قابل توجهی از آنها کودکانی هستند که خانواده‌های نابسامان و عضو معتاد دارند، مگر می‌شود بدون اینکه در حوزه‌های مذکور کاری کرد، کودک کار در خیابان را مدیریت کرد؟ تا زمانی که به دنبال اجرای نظام چندلایه تامین اجتماعی نرویم و افراد را به موقع شناسایی نکنیم و متناسب با شرایط آنها را حمایت نکنیم، نه تنها نمی‌توانیم امیدی به بهبود وضعیت این گروه از کودکان داشته باشیم، بلکه باید منتظر افزایش کودکان کار در خیابان باشیم.''

بنابە به گفتەی این مسئول: ''پسران سه تا چهار برابر دختران به عنوان کودکان کار در خیابان فعالیت دارند. عموم این کودکان کسانی هستند که با خانواده‌هایشان ارتباط دارند و برای امرار معاش خانواده خود کار در خیابان را ترجیح می‌دهند، براساس ارزیابی سریع ابتلا به HIV در کودکان خیابانی که سال ۹۲ انجام شده است، درصد قابل توجهی از این کودکان مبتلا به اچ آی وی هستند و باتوجه به اینکه وقتی کودکان وارد کار در خیابان می‌شوند، معمولا تهدیدهایی (مانند مصرف سیگار، وابستگی به مواد مخدر و مشروبات الکلی و خشونتهایی که بر این افراد وارد می‌شود و سو استفاده هایی که از این افراد صورت می‌گیرد که بخشی از آزارها و سوء استفاده‌ها به آزارهای جنسی یا بهره‌کشی جنسی برمی‌گردد) شامل‌شان می‌شود و این به تبعات کار در خیابان برمی‌گردد.''

برخی از فعالان حقوق کودک می‏گویند حذف کودکان کار از خیابان بدون اینکه تلاشی برای تغییر مناسبات اجتماعی و اقتصادی کودکان و خانواده‏هایشان انجام گیرد، می‏تواند آنان را وارد بازارهای غیررسمی و لایه‏های زیرین زمین کند که به دلیل نبود نظارت، کودکان را در معرض آسیب‎های بیشتری قرار می‏دهد.

آزار و اذیت جنسی، جزئی جدایی‎ناپذیر از زندگی کودکان کار است. مینو محرز، رئیس مرکز تحقیقات ایدز ایران،‌ پیش‌تر گفته بود که چهار تا پنج درصد از کودکان کار به ایدز مبتلا هستند، که یک سوم آنها ۱۰ تا ۱۴ سال و دو سوم ۱۵ تا ۱۸ سال دارند. آمارهای اخیر هم نشان می‌دهد که نرخ ابتلای کودکان کار به اچ‌آی‌وی با نرخ ابتلای کارگران جنسی برابر است. نتیجه‌ی یک پژوهش نشان می‌دهد که ۱۰ درصد از کودکانی که از آنها سوءاستفاده‌ی جنسی شده، اولین‌بار در سن هفت سالگی مورد آزار جنسی قرار گرفته‌اند. سوءاستفاده‌ی جنسی یکی از بزرگ‌ترین آسیب‌هایی است که کودکان کار با آن مواجه هستند.

این درحالیست که ماده‌ی ۳۲ پیمان جهانی حقوق کودک می‏گوید کودکان باید در برابر هر کاری که رشد و سلامتی آنها را تهدید می‌کند حمایت شوند و دولت‌ها نیز باید حداقل سن کار و شرایط کار کودکان را مشخص کنند، که این امر در ایران اجرایی نشده و با رکود اقتصادی و گسترش فقر نه تنها دردی از آنها کاسته نشده بلکه بر تعداد این کودکان روز به روز افزوده می‌شود.