١٢ فروردین سالروز تحمیل جمهوری اسلامی به مردم ایران
۴۳ سال پیش در چنین روزی مصادرهکنندگان انقلاب مردم ایران به رهبری "خمینی"، طی نمایشی به نام "همه پرسی از مردم ایران" حاکمیت جهل و خرافه و سرکوب خود را بر این کشور رسمیت بخشیدند.

مرکز خبر- به گزارش خبرگزاری زن، جمعه ۱۲ فروردین، سالروز تحمیل رژیم جمهوری اسلامی بە مردم ایران است. ۴۳ سال پیش در چنین روزی مصادرهکنندگان انقلاب مردم ایران به رهبری "خمینی"، طی نمایشی به نام "همه پرسی از مردم ایران" حاکمیت جهل، خرافه و سرکوب خود را بر این کشور رسمیت بخشیدند.
روز ۱۲ فروردین سال ۵٨، در حالیکه هنوز دو ماهی از پیروزی قیام مردم نگذشته بود و تودههای مردم به تمامی پی به ماهیت افکار ارتجاعی و اهداف بورژوایی غاصبان انقلاب نبرده بودند، طرفداران خمینی با شعار: "جمهوری اسلامی نه یک کلمه بیشتر و نه یک کلمه کمتر" به میدان آمدند تا مردم را ملزم گردانند از میان دو رأی "آری و نه" یکی را انتخاب کنند و با شرکت در این باصطلاح "همه پرسی" به نظام جمهوری اسلامی آری یا نه بگویند.
سوالی فریبکارانه و پاسخ "آری یا نه" که برای این رفراندوم تعیین کرده بودند، به شیوهای بود که گویا اگر کسی رای "آری" را به صندوق نیاندازد، به معنای آن است که طرفدار بازگشت رژیم شاهنشاهی است. طبعا در شرایطی که تودههای مردم در قیام برای سرنگونی رژیم پهلوی شرکت کرده بودند، انتساب چنین نسبتی به آنان مایهی سرشکستگی بود و بسیاری از همین مردم از فرط نفرتشان نسبت به رژیم و نظام پیشین و علیرغم میل باطنی، به حاکمیت مذهبی و حکمرانی خمینی و آخوندها، به ناچار "آری" را به صندوقهای رای میانداختند.
اگر چه در آن هنگام نیز بخشهای نسبتا وسیعی از مردم در اولین نمایش انتخاباتی شرکت نداشتند، اما جمهوری اسلامی اولین آمار جعلی خود را از یک باصطلاح "رفراندوم" اعلام کرد و ادعا نمود که بیش از ۹٨ درصد مردم در نمایش "جمهوری اسلامی آری یا نه" شرکت کردهاند، این ادعای جمهوری اسلامی در حالی اعلام شد که مردم کوردستان با جمعیتی چند میلیونی، علیرغم این فریبکاری آشکار، با هوشیاری کامل در این رفراندوم شرکت نکردند و باین ترتیب مشروعیت این رژیم را نپذیرفتند.
روز ۱۲ فروردین، اگر برای جمهوری اسلامی آغاز چهل و چهارمین سال از حاکمیت نظام سرمایهداری اسلامی است، برای تودههای مردم سالروز اعلام پایان نقش تودههای مردم در یک انقلاب شکوهمند و سالروز آغاز یک رژیم ارتجاعی و سالروز تداوم یک عمر سرکوب، تحقیر، تحمل فقر و گرسنگی است و آغاز چهل و چهارمین سال تداوم سلب ابتداییترین آزادیهای فردی و اجتماعی است.