سایه سنگین جنگ بر دیوارهای زندان؛ روایت پریسا پوینده از سرکوب پنهان
پریسا پوینده، فعال حقوق بشر: «این جنگ، جنگ مردم نیست؛ رژیم‌ها می‌جنگند و مردم تاوان می‌دهند.» در حالی‌که توجه جهانی بر درگیری نظامی ایران و اسرائیل متمرکز شده، صدای زندانیان سیاسی زیر فشار سرکوب و احکام اعدام در سکوت گم شده است.
شهلا محمدی
مرکز خبر- در پی تنش‌های نظامی اخیر میان ایران و اسرائیل، موج تازه‌ای از سرکوب‌ها زندانیان سیاسی در ایران را هدف قرار داده است. گزارش‌ها حاکی از آن است که شماری از این زندانیان با احکام سنگین‌تری مواجه شده‌اند و خطر اجرای قریب‌الوقوع اعدام برخی از آن‌ها جدی‌تر از همیشه است.
در این شرایط، اتهام‌هایی نظیر «همکاری با اسرائیل» به ابزاری برای تشدید فشارها تبدیل شده و فضای امنیتی حاکم را پیچیده‌تر کرده است؛ به‌ویژه پس از حملات اخیر که زمینه را برای برخوردهای گسترده‌تر فراهم کرده است.
در همین راستا، گفت‌وگویی داشتیم با پریسا پوینده، فعال حقوق بشر و مدیرمسئول کمیته آزادی زندانیان سیاسی، تا ارزیابی او را از وضعیت جاری و پیامدهای احتمالی این روند برای جان و حقوق زندانیان سیاسی بشنویم.
به نظر شما، در شرایط فعلی، چه تهدیدهایی زندانیان سیاسی در زندان‌های ایران را با خطر مواجه کرده‌اند؟
جنگی که این روزها در جریان است، جنگ مردم نیست؛ بلکه تقابل دو رژیم استبدادی و سرکوبگر است. جمهوری اسلامی از این وضعیت بحرانی، به‌عنوان فرصتی برای تشدید سرکوب‌ها بهره‌برداری می‌کند؛ تلاشی برای ترساندن مردم، چه در خیابان‌ها و چه در خانه‌هایشان، و خاموش کردن هرگونه اعتراض و اعتصابی که در ماه‌های اخیر گسترش یافته بود.
در همین چارچوب، فشار بر زندانیان سیاسی نیز افزایش یافته است. هم‌زمان با حملات اسرائیل به مراکز نظامی ایران، موارد متعددی از اعتراض در زندان‌ها گزارش شده؛ از جمله در زندان شیبان اهواز، قزل‌حصار، بند زنان اوین و بند ۴، جایی که زندانیان علیه موج جدید اعدام‌ها و سرکوب‌ها شعار دادند.
در همین حال، جمهوری اسلامی اعلام کرده هرگونه اطلاع‌رسانی درباره شرایط فعلی را با اتهام «شایعه‌پراکنی» پاسخ خواهد داد و تهدید به بازداشت کرده است. از دیروز تاکنون، گزارش‌هایی مبنی بر قطع تلفن‌های بند زنان زندان اوین و لغو هواخوری‌ها در بندهای مختلف از جمله بند ۴ دریافت شده است. همچنین خبر رسیده که در شهرهایی چون یزد و دزفول، تعدادی از شهروندان به دلیل اطلاع‌رسانی درباره حملات و تحولات اخیر بازداشت شده‌اند.
این رویدادها نشان می‌دهد که شکاف میان مردم و حاکمیت عمیق‌تر از همیشه شده و خشم عمومی در حال فوران است. پیام‌هایی که از داخل ایران می‌رسد، حکایت از انزجار گسترده از سیاست‌های جنگ‌طلبانه جمهوری اسلامی دارد؛ حکومتی که مسئول مستقیم دهه‌ها سرکوب، خشونت و جنگ‌افروزی در داخل و خارج از مرزهاست.
درست است که رژیم اسرائیل، با حمایت آمریکا، ممکن است از این جنگ به‌عنوان ابزاری برای فشار بیشتر بر جمهوری اسلامی استفاده کرده باشد، اما افکار عمومی در ایران به‌خوبی آگاه است که مسئولیت اصلی این وضعیت، با نظامی است که مردم خود را گروگان گرفته و سال‌هاست که امنیت و کرامت انسانی را قربانی کرده است.
در یکی دو روز گذشته، مردم به‌ویژه در زمینه اطلاع‌رسانی درباره وقایع اخیر، تحت تهدیدهای گسترده‌ای قرار گرفته‌اند. هم‌زمان برخی رسانه‌های وابسته به جمهوری اسلامی، گزارش‌هایی منتشر کرده‌اند که کولبران و سوخت‌بران را قاچاقچی معرفی کرده‌اند و مدعی شده‌اند ورود بسیاری از کالاها به ایران از طریق آن‌ها صورت گرفته است.
با توجه به شرایط جنگی و تمرکز رسانه‌های جهانی بر تحولات نظامی، نه بر مسائل حقوق بشری، پرسش اینجاست: شما چگونه می‌توانید این تهدیدها، فشارها و سرکوب‌های هدفمند علیه اقشار محروم و فعالان اطلاع‌رسانی را به گوش جامعه بین‌المللی برسانید؟
امروز یکی از بزرگ‌ترین خطراتی که جامعه‌ی فعالان و زندانیان سیاسی را تهدید می‌کند، فراموشی است؛ چرا که تمام توجه‌ها معطوف به جنگ شده و صدای سرکوب‌شدگان خاموش می‌ماند. نباید فراموش کنیم با رژیمی طرف هستیم که هواپیمای مسافربری را با دو موشک سرنگون کرد، در آبان ۹۸ ، ۱۵۰۰ نفر را به گلوله بست، در جنبش «زن، زندگی، آزادی» به چشمان جوانان شلیک کرد و مجاهد کورکور دربند را با اتهام «فساد فی‌الأرض» به دار آویخت. این رژیم، قاتل کیان‌هاست.
نباید اجازه دهیم سایه‌ی جنگ بر مبارزات دادخواهانه‌مان سایه بیفکند. خطر تکرار دهه‌ی ۶۰ در زندان‌ها واقعی است. باید صدای زندانیان سیاسی و خانواده‌هایشان باشیم، کنار هم بایستیم و این موقعیت حساس را به فرصت مقاومت و دادخواهی بدل کنیم.
در همین راستا، از ۱۰ تا ۲۸ ژوئن مجموعه‌ای از تجمعات و کنفرانس‌ها در حمایت از زندانیان سیاسی برگزار خواهد شد. کنفرانس اصلی در ۲۸ ژوئن در دانشگاه فرانکفورت برگزار می‌شود. از همه‌ی همراهان دعوت می‌کنم در این کارزار جهانی برای رساندن صدای دادخواهی به ما بپیوندند.