مرکز خبر- انقلاب زنان در منطقه شمال و شرق سوریه سال‌هاست که به مرکزی برای جستجوی آزادی زنان، جامعه و مقاومت تبدیل شده است. در این جغرافیا، تلاش‌های دفاعی که زنان پیشرو آن هستند، نه تنها یک فعالیت نظامی است، بلکه نماد قدرتمند برابری و آزادی نیز محسوب می‌شود. مهم‌ترین بازیگر این روند، یگان‌های مدافع زنان )ی‌پ‌ژ(است.

ساریا عفرین، فرمانده یگان‌های مدافع زنان، در یک مصاحبه ویژه با خبرنگار ما، بِریوان ایناتچی، به پرسش‌ها پاسخ داد. او درباره اهمیت دفاع زنان، تغییر و مقابله با ذهنیت مردسالار که زنان را از طریق دفاع ابه کار گرفته‌اند، توضیح داد؛ همچنین درباره تحولات در سوریه، دلایل تمرکز بر حفاظت از زنان، روند تحولات در خاورمیانه، نحوه تعامل زنان با خیزش انقلابی «ژن ژیان آزادی» و بسیاری مسائل دیگر نکات مهمی ارائه کرد.

ساریا عفرین در مورد اهمیت دفاع ذاتی گفت: به‌ویژه پس از ذهنیت سلطه‌گرانه‌ای که مردان بر زنان اعمال کردند، ‌مكانیزم خود دفاعی برای زنان به‌عنوان یک حیات و موجودیت در جهان اهمیت دارد. همچنین این موضوع در تاریخ خاورمیانه اهمیت ویژه‌ای دارد. اگرچه در جهان بسیاری از زنان فعال، سیاستمدار، فیلسوف و دانشمند بودند و توانستند وجود خود را به اثبات برسانند، متأسفانه این تلاش‌ها کافی نبود و مسئله‌ای عمومی ایجاد نکرد که همه زنان بتوانند جایگاه خود و حقوقشان را به رسمیت بشناسند.

واقعیت این است که ما در خاورمیانه و به‌ویژه در کوردستان زندگی می‌کنیم؛ هرچند نیاز به این انقلاب برای تثبیت حقوق ملت‌ها وجود داشته باشد، بیش از همه این انقلاب برای تثبیت حقوق زنان لازم است و باید ایجاد شود. دشواری این انقلاب ناشی از جنگ و سیستمی بود که بر نبود هویت ملی تأکید داشت و بیشترین آسیب را به زنان وارد کرد.

 

فکر و فلسفه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان برای همه زنان جایگاه آزادی بود

با مبارزه‌ای که در کوردستان آغاز شد و بر پایه تثبیت حقوق ملی شکل گرفت، زنان توانستند جایگاه خود را پیدا کنند، هویت خود را کشف و وجودشان را اثبات کنند. اندیشه عبدالله اوجالان فرصت داد تا زنان سازماندهی شوند و در زندگی روزمره و حوزه‌های حیاتی خود از آزادی و نمایندگی برخوردار باشند، زیرا بدون قدرت، هیچ حقوقی به رسمیت شناخته نمی‌شود.

 

 

«انقلاب روژاوا نیز فرصت بزرگی ایجاد کرد»

پیش‌تر حقوق زنان در تمامی حوزه‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، سازمانی و نظامی نادیده گرفته می‌شد. برای اینکه بتوانیم وجود خود را در این عرصه‌ها اثبات کنیم، نیاز به مکانیزم خوددفاعی بود تا بتوانیم به‌عنوان یک نیروی حیاتی و مؤثر خود را سازماندهی کنیم. انقلاب روژاوا فرصتی بزرگ ایجاد کرد تا زنان با روحیه‌ی ملی و عشق به میهن جایگاه خود را پیدا کنند و هویت خودشان را به دست آورند. در چارچوب سیاست‌هایی که در خاورمیانه و به‌ویژه در سوریه جریان دارد، فراهم کردن جایگاه‌هایی مانند نقش‌های نظامی برای زنان جهت اثبات خود، کار بسیار دشواری بود. زیرا زنان شمال شرق سوریه به واسطه رسوم، زبان، حقوق و چارچوب‌هایی که برایشان تعیین شده بود، محدودیت داشتند.

 

«زنان باید با اراده و هویت خود به همگرایی برسند»

تشکیل نیروی نظامی و یگان سازمان‌یافته زنان دشوار بود، زیرا جامعه محدودیت‌های فراوانی برای آنان قائل بود. اگرچه برخی حقوق مثل تحصیل و ارث به زنان داده شده بود، اما کافی نبود و زنان با اراده خود توانستند در جنگ پیشتاز شوند و قالب‌های تاریخی تحمیلی را بشکنند.

ساریا عفرین گفت: خشونت و ذهنیت مردسالار هنوز در خاورمیانه و شمال و شرق سوریه وجود دارد و تغییر آن نیازمند مبارزه مستمر است. زنان انقلاب روژاوا پیشتاز شده‌اند و اعتمادبه‌نفس و قدرت خود را به دست آورده‌اند، اما مبارزه در حوزه‌های سیاسی، اجتماعی و نظامی ادامه دارد.

ساریا دنیز تأکید کرد که گروه‌های وابسته به دولت سوریه نماینده واقعی مردم نیستند و حضور چنین حکومتی به جامعه‌ای با هویت‌ها و سنت‌های متنوع آسیب می‌رساند.

 

«با سلطه جولانی، مردم سوریه به راحتی زندگی نمی‌کنند»

حقوق زنان نباید تضییع شود و نقش آنها در جامعه و عرصه‌های تصمیم‌گیری نباید نادیده گرفته یا کم‌اهمیت شود. این حقوق تنها محدود به تحصیل، آموزش، معلمی یا پزشکی نیست. زنان باید نمایندگی اراده و وجود خود را در حوزه سیاسی و مراکز تصمیم‌گیری داشته باشند و با آزادی کامل، جایگاه خود را به دست آورند، نه اینکه کسی جای آنها تصمیم بگیرد. با حضور حکومت جولانی و حکومت تحت سلطه او، مردم سوریه به راحتی زندگی نمی‌کنند. امید دادن گروه‌های جهادی به نقش و مأموریت زنان، چیزی نادرست و غیرقابل اعتماد است، زیرا آنها بر پایه ذهنیت محدودکننده زنان عمل می‌کنند. زنان برای تثبیت حقوق خود باید خودشان تلاش کنند و نباید منتظر باشند که حکومت جولانی این حقوق را به آنها اعطا کند.

 

«تنها راه نابودی ذهنیت پدرسالار، سازماندهی و خود‌مدیریتی زنان است»

در شمال و شرق سوریه، نیروهای ی‌پ‌ژ توانسته‌اند حقوق خود را تثبیت کنند، اما بیشترین فشار جنگ بر زنان وارد می‌شود. صدها زن دروزی ربوده شده‌اند و آمار واقعی بیشتر است، در حالی که زنان علوی وضعیت متفاوتی دارند.

در انقلاب سوریه، زنان در برابر رژیم بعث پیشتاز شدند و برای آزادی ایستادند. اکنون با تثبیت قدرت حکومت جولانی، فداکاری زنان دیده نمی‌شود و نمایندگی آن‌ها در جامعه به رسمیت شناخته نشده است.

 

چگونه می‌توان انقلابی ایجاد کرد؟

برای تغییر ذهنیت پدرسالار، زنان با آگاهی، استقامت، سازماندهی و تلاش مشترک می‌توانند مقاومت کنند. این مبارزه تنها محدود به شمال و شرق سوریه نیست و نیازمند همبستگی زنان در سراسر سوریه است.

ساریا عفرین درباره ادغام ی‌پ‌ژ در ارتش سوریه گفت: ما همواره تلاش کرده‌ایم حقوق و وجود خود را به رسمیت بشناسانیم، اما حکومت‌های گذشته و فعلی این موضوع را نپذیرفته‌اند. حقوق مردم کورد و سایر ملت‌های سوریه ذاتی و مشروع است و تنها یک سیستم جمهوری دموکراتیک می‌تواند این حقوق را تضمین کند. ی‌پ‌ژ در درون (ه‌س‌د) استقلال خود را حفظ می‌کند تا بتواند از زنان حمایت و محافظت کند.

ساریا دنیز تأکید کرد: ما ایدئولوژی سرکوب و تبعیض علیه زنان را نمی‌پذیریم و با شعار «ژن، ژیان، آزادی» که از رهبر آپو الهام گرفته شده، زنان جهان را متحد کرده‌ایم. این شعار از انقلاب روژآوا تا قیام در روژهلات کوردستان گسترش یافت و نماد همبستگی و مقاومت زنان در برابر زورگویی شد.

ما سالگرد خیزش در ایران را گرامی می‌داریم و یاد زنانی که در این مسیر شکنجه، خشونت یا شهادت را تجربه کردند، زنده نگه می‌داریم.(ی‌پ‌ژ) نمادی از افتخار است و باید با مبارزه و دستاوردهای خود، سیستم و سازمان خود دفاعی زنان را قدرتمندتر کنیم.