مژگان در متنی کوتاە در مورد اثرش نوشتە است: مام وطن، اندوه تو را بر کول خسته از تاریخ تا سپیده دمان صبح آزادی می کشد.

 ای عاشقان بی مزار که درین دشت پر ظلمت، گمنام خفته‌اید، روزی ز خون به ناحق ریخته شما، لاله‌های گلگون ز خاک پاکتان به سوی خورشید آزادی سر بر خواهد کرد و چون جامی، شراب عشق و زندگانی را به کام تشنگان مهر و انسانیت، خواهد ریخت.

 آن صبج هدهدی خواهد خواند: آنکه برین دشت خفته است، سرباز راستین وطن بوده است. آنکه دل ظلمت را خورشیدگون دریده، قلب آتشین فرزندان این مرز و بوم بوده که به عشق آزادی وطن شعله‌ور گشته است. بخوان هدهد آزاد که مام وطن را دیگر توان کشیدن بار سنگین اینهمه ظلم و جنایت نیست.  بخوان،‌ بخوان که صبح نزدیک‌ است.