این تابلو یکی از نقاشی‌های ناز علی عبدالله، هنرمند باشور کوردستان است. او درباره‌ی نقاشی‌اش می‌گوید: آواز خواندن با ریتم ضربان قلب در درماندگی.

این نقاشی، زنی را نشان می‌دهد در حالی که پرندگانی بالای سرش پرواز می‌کنند، در میان گل‌ها نشسته و دست‌هایش روی بدنش است، رگ‌هایی به گلویش متصل شده و عمیقا از تە دل آواز می‌خواند.