مرخصی زایمان؛ قانون حاشیه‌ای سیستم‌ها
یک وکیل دادگستری می‌گوید: پدران باید مسئولیت سهم خود را بر عهده بگیرند و مانند مادران مرخصی بگیرند یا در مراقبت از فرزندان همکاری کنند تا مادر هم بتواند بین وظایف مادری و اقتصادی تعادل ایجاد کنند و از هیچ یک محروم نشود.
سلیمانی- مرخصی زایمان یکی از معضلات لاینحلی است که هنوز در اکثر کشورهای جهان مطرح است و تا حدودی مسیر آن رو به عقب پیش می‌رود. در اقلیم کوردستان، قانون مرخصی زایمان ۶ ماه مرخصی با حقوق کامل و ۶ ماه دیگر مرخصی با نصف حقوق در نظر گرفته شده است. چرا که نظام سرمایه‌داری حریص، همواره به سمت سرمایه بیشتر می‌رود و درصدد است تا افراد جامعه را در جهت منافع خود سوق دهد. برای این منظور، فشار بر مادران برای عدم مرخصی یا کاهش فرصت‌های کاری برای زنان باردار از اقداماتی است که این سیستم در راستای اهداف خود انجام می‌دهد.
«قانون وجود دارد اما اجرا نمی‌شوند»
نگار عمر، وکیل دادگستری، در خصوص مرخصی زایمان ابراز کرد: مرخصی زایمان مانند هر مرخصی دیگری در چارچوب قانون است اما اجرا نمی‌شود. به عبارت دیگر، زنان در بخش دولتی و خصوصی با فشارهای روانی و شرایطی از مرخصی زایمان محروم می‌شوند و این به آنها امکان می‌دهد که تنها ٧٢ روز قبل از تولد نوزاد مرخصی بگیرند. اگرچه این قانون در یک متن وجود دارد اما در زمان اجرای آن، مدیران و صاحبان مشاغل از چندین روش برای اجتناب از دادن مرخصی استفاده می‌کنند؛ مانند عدم تمدید قرارداد، انتقال آنها پس از مرخصی و عدم تایید آنها برای کار. این در حالی است که زنان در دوران بارداری برای یافتن کار تلاش می‌کنند.
این وکیل دادگستری افزود: این موارد و موارد دیگر زنان را وادار می‌کند که فشار جسمی و روحی بیشتری به خود وارد کنند و پس از بچه دار شدن زودتر به سر کار بازگردند یا فرزندان خود را در سنین پایین به مهدکودک‌ها یا پرستارهای خصوصی بسپارند که این نیز شکاف بزرگی بین والدین و کودک ایجاد می‌کند و تأثیر زیادی بر تحصیل و پرورش کودک خواهد داشت.
«مردان هم مانند زنان در فرزندپروری نقش دارند»
نگار عمر با اشاره به اینکه قانون مرخصی زایمان خود حقوق زنان را نقض می‌کند و مسئولیت کودک را تنها به مادر مرتبط می‌کند و نابرابری را تداوم می‌بخشد، در خصوص الحاق قانونی که پدران را در چارچوب دریافت مرخصی پدری قرار دهد، گفت: پدران هم باید مسئولیت وظایف خود را بر عهده بگیرند و مانند مادران مرخصی بگیرند یا در مراقبت از فرزندان سهیم باشند تا مادر بتواند وظایف مادری و اقتصادی را متعادل کند و از هیچ یک از آنها محروم نشود. همچنین ضروری است که این شرایط در جامعه ایجاد شود تا بتواند پدرانی را بپذیرد که وظایف پدری خود را در مراقبت، تربیت و خدمت به فرزندان انجام می‌دهند، یعنی محیط و فضایی ایجاد شود که پدر در تربیت فرزندان نقش داشته باشد.
وی در نهایت گفت: خیلی مهم است که پارلمان، نهادهای مدنی، رسانه‌ها و همه کسانی که در جامعه تاثیر گذارند، شفافیت ایجاد کنند، زیرا قبل از تدوین یک قانون باید بر روی آمادگی مردم کار شود؛ چراکه نە تنها مادر در روند تربیت فرزندان نقش دارد بلکه پدر هم باید در این نقش سهیم باشد.