ماه فوریه و عدالت باروری رنگی
ماه فوریه در آمریکا ماە بزرگداشت تاریخ سیاهپوستان است کە زنان سیاهپوست نیز از پیشگامان جنبش عدالت باروری برای زنان رنگی بودهاند.
ماه فوریه در آمریکا ماە بزرگداشت تاریخ سیاهپوستان است کە زنان سیاهپوست نیز از پیشگامان جنبش عدالت باروری برای زنان رنگی بودهاند.
مرکز خبر- عدالت باروری رنگی ، به عنوان نیز SISTERSONG شناخته میشود که یک سازمان ملی فعال است که عدالت باروری برای زنان رنگی را به عنوان حق بشر برای حفظ خودمختاری بدنی شخصی، داشتن فرزند، نداشتن فرزند و فرزندانی که در جوامع ایمن و پایدار هستند، تعریف می کند.
زنان بومی، زنان رنگینپوست و افراد ترنس همواره برای عدالت باروری جنگیدهاند، اما این عنوان در سال ۱۹۹۴ بوجود آمد. درست پیش از شرکت در کنفرانس بینالمللی جمعیت و توسعه در قاهره- جایی که تمام جهان موافقت کردند که حق افراد برای تنظیم خانواده باید محور توسعهی جهانی باشد، گروهی از زنان سیاهپوست در ژوئن ۱۹۹۴ در شیکاگو گرد هم آمدند.
آنها دریافته بودند که جنبش حقوق زنان که توسط زنان اکثرا سفید طبقهی متوسط و ثروتمند هدایت میشود، نمیتواند از نیازهای زنان رنگینپوست و سایر زنان در حاشیه و همچنین حقوق افراد ترنس دفاع کند.
آنها بر این عقیده بودند که باید جنبش ملی خود را رهبری کنند تا نیازهای به حاشیهراندن زنان، خانوادهها و جوامع را ارتقا دهند.
این زنان خود را «زنان آفریقاییتبار برای عدالت باروری» نامیدند و اینگونه بود که مفهوم «عدالت باروری» متولد شد.
عدالت باروری که ریشه در چهارچوب بینالمللی پذیرفتهشده حقوق بشر دارد، حقوق باروری و عدالت اجتماعی را با یکدیگر ترکیب میکند.
پیشگامان عدالت باروری این جنبش را با انتشار یک بیانیهی تاریخی با ٨۰۰ امضا در واشنگتنپست و رول کال آغاز کردند.
جنبش زاگاه بر این باور است که عدالت باروری یک حق انسانی و براساس اعلامیهی جهانی حقوق بشر سازمان ملل متحد است.
عدالت باروری در مورد دسترسی است و نه انتخاب
جنبشهای جریان اصلی بر قانونی نگه داشتن سقط جنین به عنوان یک انتخاب فردی تمرکز کردهاند. اما این کافی نیست. حتی زمانی که سقط جنین قانونی است، بسیاری از زنان رنگینپوست توانایی پرداخت هزینههای آن را ندارند و یا نمیتوانند کیلومترها تا نزدیکترین کلینیک طی کنند. در جایی که دسترسی وجود ندارد، انتخاب معنا ندارد.
عدالت باروری تنها در مورد سقط جنین نیست. دسترسی به سقط قانونی جنین بسیار مهم است، اما زنان رنگینپوست و سایر زنان به حاشیه رانده شده اغلب در دسترسی به این موارد نیز با دشواری مواجهند: اقلام پیشگیری از بارداری، آموزش جامع جنسی، پیشگیری و مراقبت از بیماریهای مقاربتی، گزینههای جایگزین زایمان، مراقبتهای مناسب قبل از تولد و بارداری، کمک به آنان در موارد خشونت خانگی، دستمزد مناسب برای حمایت از خانواده، خانههای امن و بسیاری از موارد دیگر.
این جنبش معتقد است که برای دستیابی به عدالت باروری باید نهاد قدرت را تحلیل و نقد کنند. سیاستهای باروری معمولا مبتنی بر سلطهی جنسیتی، جنسی و نژادی است که بطور روزمره رخ میدهد. عدالت باروری برای درک و ریشهکن کردن این دینامیک ظریف کار میکند.
به ظلمهای متقاطع رسیدگی شود
زنان به حاشیهرانده شده، با ظلمهای متعددی روبرو هستند و ما تنها با پرداختن به تأثیر آنها بر یکدیگر میتوانیم به آزادی برسیم.
در حاشیه ماندهترینها را در مرکز قرار دهیم. جامعهی ما تا زمانی که آسیبپذیرترین افراد این جامعه به منابع و حقوق بشر برای زندگی مستقل و بدون ترس، تبعیض یا پاداش دسترسی نداشته باشند، آزاد نخواهد شد.
بر سر مسائل و هویت مشترک به هم بپیوندیم. همهی این ظلمها بر زندگی باروری ما اثرگذارند. عدالت باروری یک حق سادهی بشری را از دریچهی اشکال متفاوتی که این ظلمها بر ایجاد خانواده خودمختار اثر میگذارد، میبیند.
متقاطع بودن عدالت باروری، هم فرصت و هم فراخوانی است برای اینکه به عنوان یک جنبش گرد هم آییم و با قدرتمان، آزادی را برای همهی مردم تحت ستم به دست آوریم.
طرفداران عدالت باروری میگویند که این چارچوب تلاش میکند تا نیازها و رهبری بیشتر حاشیهنشینان را به جای اکثریت متمرکز کند و بر چگونگی تلاقی چندین ستم در تجربهی زیستهی افراد حاشیه نشین متمرکز شود.
خالقان چارچوب عدالت باروری ریشه آن را در چارچوب بینالمللی حقوق بشر اعلام کردند که عدالت باروری یک حق مسلم بشر است.
در سال ۲۰۰۳ ، SISTERSONGمیزبان اولین کنفرانس ملی تولیدمثل عدالت توسط زنان رنگینپوست در کالج اسپلمن در آتلانتا با بیش از ۶۰خ شرکتکننده سازمان یافته است.
آنها میزبان اولین کنفرانس "بیایید در مورد جنسیت صحبت کنیم" در سال ۲۰۰۷ برای صحبت آزادانه در مورد رابطهی جنسی در رابطه با سازماندهی عدالت باروری باشند.
آنها در سال ۲۰۱۱ و ۲۰۱۷ کنفرانس بیایید درباره جنسیت صحبت کنیم تکرار کردند. همچنین در سال ۲۰۱۴، اجلاس رهبری RJ را برای دعوت رهبران جنبش برای تقسیم بینش و برنامهریزی استراتژیک جنبشی راهاندازی کردند.
مشارکت اعتماد زنان سیاه را ایجاد کرد تا با بالا بردن صدای زنان سیاه پوست برای از بین بردن کلیشه ها ، دیدگاه ایالات متحده در مورد زنان سیاه پوست را تغییر دهد. این مشارکت توسط بیلبوردهای ضد سقط جنین در آتلانتا که زنان سیاه پوست را هدف قرار داده و کودکان سیاه پوست را "گونه ای در معرض خطر" خوانده است ، آغاز شد.