پس از حادثه‌ی واژگونی اتوبوس و مرگ دو روزنامه‌نگار، نه تنها از مسئولان سازمان محیط‌زیست و ستاد احیای دریاچه‌ی ارومیه، کسی عذرخواهی نکرده و استعفا نداده است.

 

مرکز خبر- روز چهارشنبه ۲ تیر ۱۴۰۰، اتوبوس گروهی از خبرنگاران منتقد به سیاست‌های محیط‌زیستی، که برای یک بازدید دعوت شده بودند واژگون شد و دو خبرنگار جوان ایرانی به نام‌های مهشاد کریمی و ریحانه یاسینی جان خود را از دست دادند.

پس از حادثه‌ی واژگونی اتوبوس و مرگ دو روزنامه‌نگار نه تنها از مسئولان سازمان محیط‌زیست و ستاد احیای دریاچه‌ی ارومیه، کسی عذرخواهی نکرده و استعفا نداده است.

عیسی کلانتری، رئیس سازمان حفاظت از محیط‌زیست ایران، گفته بود که اتوبوس حامل روزنامه‌نگاران که دچار سانحه شد، یک "اتوبوس وی‌آی‌پی" بود و اگر رئیس‌جمهور هم می‌آمد، از آن استفاده می‌شد، این در حالی است که خبرنگاران حاضر در آن حادثه گفته‌ بودند که اتوبوس حامل آن‌ها از ابتدای سفر دچار مشکل بوده است.

نوعی قوشچی، دادستان نقده، درباره‌ی پرونده‌ی مرگ دو روزنامه‌نگار محیط‌زیستی، ریحانه یاسینی و مهشاد کریمی، گفت: "با توجه به نظریه‌ی کمیسیون عالی تصادفات و نظریه‌ی پلیس راهور، به‌جز راننده‌ی اتوبوس، مسٶلان استانی اعم از مدیرکل حفاظت محیط‌زیست آذربایجان‌غربی، رئیس محیط‌زیست شهرستان ارومیه و رئیس ستاد احیای دریاچه ارومیه در استان در زمینه‌ی انتخاب اتوبوس و مسیر مناسب برای خبرنگاران کوتاهی کرده‌اند."

امکانات بد و نامناسب مثل اتوبوس نامناسب یا پروازهای ارزان قیمت در اختیار خبرنگاران قرار می‌گیرد یا مسیرهای بازدید خبرنگاران را از جاده‌هایی برنامه‌ریزی می‌کنند که زودتر به مقصد برسند و برنامه به اتمام برسد.

در واقع به دنبال این هستند که حداقل هزینه را برای بازدید و سفر خبرنگاران داشته باشند. این موضوع جدیدی نیست و قبلا هم شاهد آن بودیم.

 خبرنگاران به این موضوع تن می‌دهند چون دسترسی آن‌ها به منابع و مکان‌های بازدید محدود و کم است به همین دلیل زمانی‌ که موقعیتی برای بازدید و تهیه‌ی گزارش پیش آید حاضرند با هر شرایطی کنار بیایند.

ایران از جمله کشورهایی است که نرخ بالایی در تصادفات رانندگی و به تبع آن مصدومین و فوتی‌های ناشی از تصادفات دارد.