۳۳ سال بی‌خبری از زنان گمشده‌ی انفال
بر اساس اسناد بدست آمده ۱۸ زن را به مصر برده‌اند
۳۳ سال پیش نظام بعثی صدام حسین تحت نام عملیات انفال در یک قتل‌عام نژادپرستانه ده‌ها هزار خلق کورد را به قتل رساند. هزاران زن با تجاوز روبرو مانده و در بازارها فروخته شدند. بر اساس اسناد در دست نظام بعث زنان انفال را برای کار کردن شبانه در میخانه‌ها به مصر فرستادهاند. بعد از گذشت سال‌ها هنوز هم اطلاعی از این زنان در دسترس نیست.
سلیمانی ـ ریشه‌ی لغوی انفال در عربی الانفال بوده و به معنای عملیات یا اپراسیون، حرکت، غنیمت جنگ و فتح می‌باشد. فرمانده‌ی کلی انفال دفتر شمال حزب بعث در کرکوک بود. برای مدیریت این دفتر نیز در سال ۱۹۸۷ پسر عموی صدام حسین به نام علی حسن المجید که نزد کوردها به اسم علی شیمیایی یا علی انفالی شناخته می‌شود، در رتبه‌ی رئیس جمهوری به منصب رسید. علی حسن جهت انجام وظیفه‌ایی ویژه در منطقه‌ی کوردستان ترفیع رتبه گرفت. برای اینکه براحتی بتواند به وظایفی سپرده شده عمل کند، شاخه‌ی ۱ و ۵ ارتش، مدیریت کلی دفاع، استخبارات نظامی، مزدوران محلی، همچنین ۲۰۰ هزار نیروی زمینی و ده‌ها هواپیما، هزاران توپ، تانک و سلاح سنگین تحت کنترل او قرار گرفت. سال ۱۹۸۸ با پایان رسیدن جنگ مابین ایران ـ‌عراق تمام نیروهای نظامی در جبهه، همراه مهمات، تکنیک، تانک و هواپیماهایش را به طرف کوردستان روانه ساخت و انفال را شروع کرد. با آماده‌کاری‌هایی که انجام داده بود، چرخه‌ی مکانیزم قتل‌عام تا آوریل ۱۹۸۹ ادامه داشت.
"فرزندانی که جلوی چشم مادرانشان به قتل رسیدند"
بعد از اینکه خاک کوردستان از طرف استعمارگران به استثمار رسید، درد و الم خلق پایانی نداشت. زنانی که در جنگ‌ها دختر، پسر و همسرانشان را گم کردند، شاهد این مرحله‌ی بسیار دشوار و دردناک جنگ بودند. فرزندانشان را جلوی چشم آنها به قتل رسانده و شاهد فریاد زنانی بودند که مورد تجاوز قرار می‌گرفتند. علیرغم گذشت سال‌های طولانی از قتل‌عام انفال که در تاریخ کوردها خاطراتی دردناک به جای گذاشته، هنوز هم زنان باشور کوردستان درد و رنج این مرحله را در ذهن خویش زنده نگه داشته‌اند. ۳۳ پیش عملیات انفال از طرف رژیم بعث دیکتاتور به شیوه‌ی نسل‌کشی در باشور کوردستان انجام شد، تمام قتل‌عام‌های انفال مابین سال‌های ۱۹۸۹ – ۱۹۸۷ انجام گرفته است. بر استناد به اسناد رسمی رژیم بعث عملیات مابین ۲۳ فوریه ۱۹۸۸ و ۶ سپتامبر ۱۹۸۹ صورت گرفته است.
"زنانی که مورد تجاوز قرار گرفته و در بازارها به فروش رسیدند، هیچ‌گاه لب به سخن نگشودند"
در قتل‌عام انفال همراه با قتل‌های دسته‌جمعی، تبعید، عملیات‌های هوایی و زمینی ۷۷ بار حمله‌ی شیمیایی انجام شده است. یکی از مناطقی که بمباران شیمیایی در آنجا انجام گرفت، حلبچه بود که در قتل‌عام انفال تبدیل به سمبل نسل‌کشی خلق کورد گشت. بر اساس اسناد موجود، مابین ۱۸۰ – ۱۰۰ انسان به قتل رسیده یا گم شده‌اند. شاید بر اساس اسناد رسمی شمار کشته‌شدگان به ۱۵۰ هزار نفر رسیده، اما هنوز هم قبرهایی که نبش نشده و شمار انسان‌هایی که بی‌نام و نشانند، بوضوح مشخص نیست. در قتل‌عام‌های دسته‌جمعی اکثرا مردانی که می‌توانستند سلاح بدست بگیرند، و در عملیات هوایی و حملات شیمیایی نیز اکثرا زن و کودکان به قتل رسیدند. همزمان با غم و دردی که از انفال به جا مانده، زخم التیام نیافته‌ی هزاران زنی که مورد تجاوز قرار گرفته و در بازارها فروخته شدند، هنوز تازه‌ست. زنان بسیاری هستند که با مشکلات روانی آن مرحله هنوز در حال مبارزه هستند. زنان انفالی می‌گویند: "بهتر از هر کسی ما وضعیت زنان ایزدی را درک می‌کنیم."
"هدف قتل‌عام خلق کورد بود"
بعد از فروپاشی و شکست صدام حسین بر اساس اسناد رسمی و سخنان شاهد حال انفال، این عملیات از قبل برنامه‌ریزی شده بود. مناطقی که مشخص بودند، ابتدا از طرف نظامی‌ها محاصره می‌شود، رفت و آمد ممنوع می‌گردد. بعدا هم مزدوران محلی و نظامی بعث وارد روستاها شده، انسان‌ها را بر اساس سن و جنیست از هم مجزا می‌سازند و با ماشین‌های نظامی به مکانی نامشخص انتقال می‌دهند. مناطقی را که خالی از سکنه کرده، حیوان و وسایل‌های آنها را تحت نام غنیمت به تالان می‌برند. بعد از غارت با بلدوزر تمام منازل، مدرسه، مسجد و هر جایی را با خاک یکسان کرده و سرچشمه‌های آب نوشیدنی را با سیمان بتن کردند. درختان میوه را بریده، باغ و بستان‌ها را نیز به آتش کشیدند. اگر چه صدام حسین از طریق این قتل‌عام، خلق کورد را مورد هدف قرار داده بود، اما همزمان روستاهای سوریانی، ایزدی، ترکمن و یهودی‌های کوردستان را نیز نابود ساختند. در راستای برنامه‌ی انفال تمام مناطق کوردستان بجز شهرها را تحت لوای "خالی نمودن از انسان" از هر گونه زنده‌ایی خالی کردند. تمام مناطق کوهستانی را ممنوع ساختند و زراعت و کشت را نابود کردند.
"بر اساس اسناد ۱۸ زن به مصر انتقال داده شدند"
قتل‌عام انفال تنها به کشتن محدود نماند، قربانیان انفال بخصوص زنان و کودکان را با اعمال غیرانسانی (همچون داعش امروزی) روبرو ساختند. برده ساختن و فروختن، کنیزگی و تجاوز نمودن زنان انفال، این درد را بیشتر برای آنها تداعی می‌سازد. هنوز هم خیلی از زنان از نظر روانی با مشکل روبرو هستند. بر اساس اسناد رسمی ۱۸ دختر جوان جهت به کار گرفتن در میخانه‌ها به مصر فرستادهاند. قابل ذکر است که کودک و زنان جوان در قطر، کویت، ایالات متحده‌ی عربی و عربستان صعودی فروخته شده‌اند و به شیخ آنها تقدیم کرده‌اند.
"قربانیان درخواست شناختن قتل‌عام بعنوان یک ژینوساید را دارند"
زن، کودک و فامیل گمشده‌هایی که از عملیات انفال جان سالم به در برده، هنوز هم از نظر روانی با مشکل روبرو هستند. اگر چه حکومت اقلیمی کوردستان در باشور تلاش نموده تا مشکلات روانی و اجتماعی بازمانده از انفال را حل نماید، اما همزمان کمک مادی و معنوی لازمه نیز به انجام نمی‌رسد و این مورد نیز مورد انتقاد قرار گرفته است. خیلی از قربانیان انفال در باشور کوردستان و جنوب عراق هنوز هم در گورهای دسته‌جمعی هستند. خانواده‌ها درخواست نبش قبرهای دسته‌جمعی را دارند. قبرهای زیادی تا بحال نبش شده، اما بعلت مشکلات اقتصادی اقلیم باشور کوردستان هنوز قبرهای بسیاری باقی مانده که انتظار نبش آن را دارند. بر اساس سخنان وزیر انفال و شهیدان، تا بحال هویت ۱۰۴ کودک ۳-۰ ساله که در قبرهای دسته‌جمعی دیده شده، مشخص نشده است.
عضو پارلمان اقلیم فدرال کوردستان ۱۴ آوریل بعنوان "یادبود انفال" اعلام شده است. نهادهای رسمی اقلیم و بستگان انفال درخواست دادگاهی نمودن قاتل و عاملین انفال را نموده، همچنین انفال در سطح بین‌المللی بعنوان یک نسل‌کشی یا ژینوساید مورد قبول و شناخته شود.