«تغییرات اقلیمی و حرکت به سوی سرزمین‌های ویران ناشناخته»
مترجم: آوا شاعری
گزارش منتشر شده در روز سه‌شنبه، با در نظر گرفتن افزایش سطح انتشار سوخت‌های فسیلی و گازهای گلخانه‌ای (که اکنون به یکی از بالاترین رکوردهای خود رسیده) و همچنین خطر نادیده گرفتن برنامه‌های کاهش دمای زمین و جلوگیری از فجایع اقلیمی، اعلام کرد: «دانش اقلیمی روراست FDHK LD;KN: ما در مسیر اشتباهی حرکت می‌کنیم».
محققان گروه «اتحاد علمی»، هماهنگ شده توسط سازمان جهانی هواشناسی (WMO) ، چندین عامل تاثیرگذار را در بحران آب و هوا مورد مطالعه قرار دادند. از انتشارCO2، افزایش دمای جهانی و پیش‌بینی آب و هوا گرفته تا نقاط اوج دمایی، تغییرات آب و هوایی شهری، اثرات شدید آب و هوا و سیستم‌های هشدار اولیه.
غلظت گازهای گلخانه‌ای همچنان در حال افزایش در مسیر رسیدن به بالاترین حد خود است و نرخ انتشار سوخت‌های فسیلی بسیار بالاتر از نرخ انتشار آن پیش از پاندمی کرونا است. این افزایش شدید پس از کاهش کوتاه مدت در قرنطینه‌ها، نشان‌دهندەی شکاف بزرگ میان آرمان و واقعیت بود.
شهرهای بزرگ با میزبانی میلیاردها شهروند، مسئول تولید۷۰ درصد از گازهای ناشی از فعالیت‌های انسان هستند: «این شهرها در آینده با تأثیرات اقتصادی و اجتماعی فزایندهای مواجه خواهند شد که بیشترین آسیب را آسیب‌پذیرترین جوامع متحمل می‌شود.»
در این گزارش آمده است: «برای دستیابی به هدف توافق پاریس، یعنی حفظ سطح دمای جهانی تا حداکثر ۵/۱ درجه‌ی سانتیگراد بالاتر از سطح پیش از صنعتی شدن، تعهدات کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای باید هفت برابر شدیدتر باشد.»
شانس بالای رسیدن به «نقطه اوج» آب و هوایی
با رسیدن جهان به «نقطه‌ی اوج آب و هوایی» ، با تغییرات غیرقابل جبرانی در سیستم آب و هوا مواجه خواهیم شد. این مسئله اجتناب‌ناپذیر است، طبق این گزارش: «هفت سال گذشته بالاترین دماهای تاریخ ثبت شده است و احتمال ۵۰ درصدی وجود دارد که در پنج سال آینده میانگین دمای سالانه به طور موقت به ۱.۵ درجه‌ی سانتیگراد بالاتر از میانگین معمول (که حدود ۱۸۵۰-۱۹۰۰ است) برسد.»
نویسندگان این گزارش، به عنوان نمونه‌ای از رویدادهای شدید آب و هوایی جهان در سال جاری، به سیل‌های ویرانگر اخیر پاکستان اشاره کردند که یک سوم کشور را غرق در آب کرده است.
نمونه‌های دیگر عبارتند از خشکسالی‌های طولانی مدت و شدید چین، شاخ آفریقا و ایالات متحده، آتش‌سوزی‌های جنگل‌ها و طوفان‌های بزرگ.
پتری تالاس، دبیر کل WMO گفت: «دانش اقلیمی به طور فزایندهای قادر است نشان دهد بسیاری از رویدادهای شدید آب و هوایی که ما در حال تجربه‌ی آنها هستیم، به دلیل تغییرات آب و هوایی ناشی از انسان، محتمل‌تر و شدیدتر شده‌اند.»
در سال جاری بارها و بارها تاثیرات غم‌انگیز این اتفاقات را دیده‌ایم. اکنون بهترین زمان برای افزایش هشدارهای زودهنگام است تا قادر باشیم در برابر خطرات آب و هوایی فعلی و آتی در جوامع آسیب‌پذیر انعطاف‌پذیری بیشتری ایجاد کنیم.
«انحراف از مسیر درست»
گوترش روز سه‌شنبه گفت تأثیرات مضر تغییرات آب و هوا ما را به «سرزمین های ویران ناشناخته» می‌برد.
وی در پاسخ به گزارش «اتحاد علمی» گفت که آخرین مطالعات نشان می‌دهد که «ما هنوز از مسیر درست منحرف هستیم» و افزود «مقاومت در مواجهه با شوکهای اقلیمی شرم‌آور است.»
گوترش گفت: «بسیار شرم‌آور است که کشورهای توسعه‌یافته نتوانسته‌اند سازگاری را جدی بگیرند و از تعهدات خود برای کمک به جهان در حال توسعه شانه خالی کرده‌اند. نیازهای مالی مرتبط با سازگاری قرار است تا سال ۲۰۳۰ به حداقل ۳۰۰ میلیارد دلار در سال افزایش یابد.»
دبیرکل سازمان ملل متحد اخیراً برای بازدید از ویرانی‌های گسترده‌ی ناشی از سیل به پاکستان سفر کرده است و گفت این بازدید موجب شده او از اهمیت اختصاص بودجه‌ی ۵۰ درصدی به سازگاری اطمینان حاصل کند.
سطح دی اکسید کربن اتمسفر (CO2)، متان (CH4) و اکسید نیتروژن (N 2O) همچنان در حال افزایش است. کاهش موقت انتشار CO2 سال ۲۰۲۰ در طول همه‌گیری، تأثیر کمی بر رشد غلظت‌های جوی (آنچه پس از جذب CO2 توسط اقیانوس و موجودات در جو باقی می‌ماند) داشت.
انتشار جهانی CO2 فسیلی در سال ۲۰۲۱ پس از کاهش ۵/۴ درصدی در سال ۲۰۲۰ به دلیل قرنطینه‌های گسترده، به سطح قبل از همه‌گیری سال ۲۰۱۹ بازگشت. داده‌های اولیه نشان می‌دهد که انتشار جهانی CO2 در سال ۲۰۲۲ (ژانویه تا می) ۱/۲ درصد بالاتر از سطح ثبت شده در مدت مشابه در سال ۲۰۱۹ است که ناشی از افزایش آن در ایالات متحده، هند و کشورهای اروپایی است.
حدود ۹۰ درصد از گرمای انباشته شده در سیستم زمین در اقیانوس ذخیره می‌شود، با وجود اینکه در کل نرخ افزایش دمای اقیانوس در دو دهه‌ی اخیر افزایش شدیدی داشت اما میزان گرمای اقیانوس در سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ بیش از هر دوره‌ی پنج ساله‌ی دیگری بود.
تعهدات ملی پیشرفت‌هایی را در سال ۲۰۳۰ در جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای نشان می‌دهد، اما این تعهدات به تنهایی کافی نیستند. جاه‌طلبی این تعهدات جدید برای محدود کردن گرمایش به ۲ درجه‌ی سانتیگراد باید چهار برابر بیشتر؛ و برای محدود کردن آن به ۵/۱ درجه‌ی سانتیگراد باید هفت برابر بیشتر شود.