هاله حاشدی

یمن- زنان آواره در یمن اعلام کرده‌اند که پس از فرار از خانه‌های خود به دلیل جنگ جاری در کشور، با شرایط بسیار سختی در چادرهای اقامت موقت مواجه هستند. اینک، با وقوع سیلاب‌ها و بارش‌های شدید، این چادرها قادر به محافظت از آنان در برابر سرمای زمستان و گرمای تابستان نیستند و شرایط زندگی آنان را به مراتب دشوارتر کرده‌اند.

زنان آواره در یمن با چالش‌های فاجعه‌باری مواجه هستند که به دلیل بحران‌های آب و هوایی، گسترش گرسنگی و جنگ‌ها شدت یافته است. در این شرایط دشوار، زنان بار سنگینی را به دوش می‌کشند که رنج آنها را افزایش داده و زندگی آنان و فرزندانشان را در معرض خطرات مداوم قرار می‌دهد. تغییرات آب و هوایی، شامل بارش‌های سنگین و سیلاب‌ها، اردوگاه‌های پناهندگان با زیرساخت‌های ضعیف را تحت تأثیر قرار داده و آنها را ناتوان از تأمین امنیت کرده است. در نتیجه، وضعیت خطرناکی که زنان و کودکان با آن مواجه هستند، تشدید شده است.

زنان آواره به دلیل جنگ‌های مداوم از کمبود شدید غذا رنج می‌برند که فشارهای روانی و جسمی بر آنها را افزایش می‌دهد. سوء تغذیه و افزایش قیمت مواد غذایی منجر به بروز سطوح نگران‌کننده‌ای از ناامنی غذایی شده است. خانواده‌ها عمدتاً به کمک‌های بشردوستانه ناپایدار و ناکافی وابسته‌اند. در میان این بحران‌ها، زنان با انواع خشونت و سوء استفاده مواجه می‌شوند، چه در داخل اردوگاه‌ها و چه در خارج از آنها، در حالی که حمایت‌های اساسی به طور کامل غایب است.

در زمینه بلایای طبیعی، از جمله سیلاب‌های ویرانگری که بسیاری از شهرهای یمن را در بر گرفته است، زنان به‌ویژه تحت تأثیر قرار گرفته‌اند و تقریباً ٧٠ درصد از کل آسیب‌دیدگان را تشکیل می‌دهند. در ماه اوت ٢٠٢٣، سیلاب شهر الجوف را فرا گرفت که منجر به تخریب شمار زیادی از منازل و آوارگی ٢٧۵ نفر شد، هرچند تلفات جانی گزارش نشد. با این حال، خسارات مادی به میزان قابل توجهی بود، به‌طوری‌که بسیاری از خانه‌ها فرو ریختند و امنیت غذایی در منطقه به‌طور جدی تهدید شد.

در شهر تعز، سیلاب‌ها در سپتامبر ٢٠٢٢ منجر به آوارگی ٢۶ خانواده در منطقه موزع شد. این خانواده‌ها اکنون در شرایط دشواری زندگی می‌کنند و زنان و کودکان بیشترین آسیب را از کمبود سرپناه و خدمات اساسی متحمل شده‌اند. در شهر أبین، سیلاب مناطق وسیعی را تحت تأثیر قرار داد و خسارات هنگفتی به بار آورد، به طوری که بیش از هزار خانواده از این فاجعه آسیب دیدند. وضعیت بحرانی انسانی به شدت بر زنان و کودکان، که درصد بالایی از آسیب‌دیدگان را تشکیل می‌دهند، تأثیر گذاشته است.

طبق گزارش‌های میدانی در آگوست ٢٠٢٣، در چندین شهر از جمله أبین، المحویت، ذمار، ریمه، صنعاء و شبوه، ٢٩ نفر جان خود را از دست دادند. حدود ٢٨ هزار خانواده، معادل تقریباً ٢٠١ هزار نفر، تحت تأثیر قرار گرفتند که ٧٠ درصد از این تعداد را زنان و کودکان تشکیل می‌دادند. این امر بحران انسانی در یمن را تشدید کرده و نیاز فوری به حمایت تخصصی با تمرکز بر حفاظت از آسیب‌پذیرترین گروه‌ها را برجسته می‌سازد.

یکی از زنان آواره به نام نعمه عبدالله در مورد وضعیت کنونی خود اظهار داشت: «در نتیجه جنگ، ما در وضعیت بسیار دشواری قرار گرفته‌ایم و در هرج و مرجی غرق شده‌ایم که مانع از خروج ما از این شرایط می‌شود. ما به شدت به ضروریات زندگی روزمره مانند پتو و امکانات اولیه برای بقا نیازمندیم. ما گرسنه‌ایم و هیچ چیزی در اختیار نداریم. وضعیت ما اسفناک است و تاکنون هیچ کمک قابل توجهی به ما ارائه نشده است. باران می‌بارد و ما سرپناهی نداریم. روز به روز از باران‌های شدید رنج می‌بریم و قادر به حفاظت از خود نیستیم. ما نه تختخواب داریم و نه سرپناه. من با پنج فرزند در این شرایط سخت و بدون هیچ حقوقی زندگی می‌کنم.»

او اشاره کرد که زندگی‌شان به دلیل آوارگی و جنگ مداوم سال‌هاست که به شدت سخت شده و از باران و شرایط دشوار زندگی رنج می‌برند: «ما از سرمای شدید زمستان و گرمای طاقت‌فرسای تابستان که به شدت بر وضعیت ما تأثیر می‌گذارد، رنج می‌بریم. باران‌های شدید نیز رنج ما را دوچندان کرده و حتی چادری برای پناه گرفتن نداریم.»

به نوبه خود، ملاک سرحان، یکی دیگر از زنان آواره، اظهار داشت: «ما برای زنده ماندن در سرمای شدید زمستان و باران‌های مداوم تلاش می‌کنیم. از خستگی و بیماری رنج می‌بریم و حتی چادری برای پناه گرفتن نداریم. وضعیت ما بسیار وخیم است و به کمک فوری نیاز داریم تا بتوانیم با این شرایط سخت مقابله کنیم.

باران همچنان ادامه دارد و ما هیچ تجهیزاتی برای حفاظت از خود در برابر این شرایط آب و هوایی نداریم. به کمک فوری و سرپناهی نیازمندیم که ما را از باران، سرما و گرمای تابستان محافظت کند. در حالت ناامیدی زندگی می‌کنیم و نمی‌دانیم چگونه از این وضعیت دشوار عبور خواهیم کرد.»