زنان افغان دیگر تحمل شلاق طالبان را ندارند
مبارزات زنان تا زمانی ادامه خواهد داشت که به حق خود برسند. این را به یاد داشته باشیم تا زمانی که زنان خودشان برای حقوق‌شان به پا نخیزند و مبارزه نکنند هیچ کسی حق‌شان را نمی‌دهد.
بهاران لهیب
کابل - روز پنجشنبه ۱۱ شهریور ۱۴۰۰شماری از زنان در شهر هرات دست به تظاهرات زدند و از آن به بعد ۱۲ و ۱۳ شهریور ۱۴۰۰ در کابل و نیمروز زنان گرد هم جمع شدند و علیه قوانین زن‌ستیز طالبی صدا بلند کردند. این گردهمایی‌ها در حالی برگزار می‌گردید که طالبان هنوز بطور رسمی در مورد کار، تحصیل و مشارکت اجتماعی و سیاسی زنان قوانین‌شان را اعلام نداشتند. لیکن بعد فعال شدن تعدادی از ادارات دولتی وقتی زنان به دفاتر خود مراجعه کردند طالبان مانع ورودشان شدند. همچنان طالبان به دانشگاه‌ها و مکاتب دولتی و خصوصی ابلاغ داشتند که صفوف برای دختران و پسران باید بصورت جداگانه برگزار گردد. بالاخره این مسایل دست به دست هم داده تا زنان را به جاده‌ها کشانید و درک کردند که باید برای تامین حقوق‌شان صدا بلند کنند.
روز شنبه ۱۳ شهریور ۱۴۰۰ در کابل دو گروه از زنان در مناطق مختلف گردهمایی‌های را برپا داشتند که خبرنگار «خبرگزاری زنان» با گردانندگان این گروه‌ها مصاحبه‌های اختصاصی را ترتیب داده است.
شیبا رئوفی فعال مدنی و یکی از گردانندگان گروهی از تظاهرکنندگان است که مورد خشونت طالبان قرار گرفتند، چنین گفت:«هدف ما این بود که به جهانیان و طالبان نشان بدهیم که زنان افغان زنان بیست سال پیش نیستند. از حق و حقوق خود به هر نوع که باشد دفاع می‌نمایند. ما احساس مسولیت نسبت به جامعه‌ی خود داریم. زنان حق تحصیل، حق کارو حق انتخاب زندگی خود را دارند. لازم است هر حکومتی که سر کار می‌آید نباید زنان و حقوق‌شان را نادیده بگیرد. دستاوردهای بیست ساله‌ی زنان را که با زحمات زیاد کسب کردیم حق ندارند از ما بگیرند.»
شیبا در مور مشارکت زنان می‌گوید: «بیشتر اشتراک‌کنندگان این گردهمایی را زنان محصلین و زنانی تشکیل می‌دادند که قبلا بیرون از خانه در دفاتر کار می‌کردند و در بخش‌های سیاسی، اجتماعی فعالیت داشتند و یا فعالان مدنی بودند. در جریان تظاهرات طالبان تلاش داشتند جلوی ما را بگیرند، اما هیچ زنی خاموش نشد بنا با حمله بر ما کمر، سر و پای سه زن را مجروح ساختند ولی با آن هم ما مقاومت کردیم ولی برای خفه کردن صدای ما از گاز اشک‌آور استفاده کردند و بدین شیوه سعی کردند همه‌ی ما را متفرق سازند.»
نسرین فروغ یکی دیگر از گردانندگان تجمع اعتراضی زنان در مورد هدف‌شان از برگزاری گردهمایی روز شنبه ۱۳ شهریور ۱۴۰۰ چنین گفت: «آمریکا سال‌ها با حضورش به حق زنان افغان خیانت کرد و امروز با روی کار آوردن طالبان وحشی می‌خواهد که زنان به بیست سال قبل برگردند و دوباره زیرچادری و ستم بروند. اما اینان به یاد داشته باشند زن افغان به آگاهی رسیده است. زن افغان زن بیست سال قبل نیست و امروز برای حقوق خود مبارزه می‌کند.
نسرین در ادامه‌ی سخنانش افزود: "زنان افغان برای احقاق تمامی حقوق‌شان از جمله مشارکت سیاسی باید در کنار هم ایستاده و مبارزه کنند. این مبارزه تا زمانی ادامه خواهد داشت که به حق خود برسند. این را به یاد داشته باشیم تا زمانی که زنان خودشان برای حقوق‌شان به پا نخیزند و مبارزه نکنند هیچ کسی حق‌شان را نمی‌دهد."
این نوع تجمعات اولین و آخرینشان نخواهد بود و زنان تعهد دارند که به مبارزات خود ادامه دهند.