هدیل عمر

ادلب- زنان مبتلا به بیماری‌های سُلیاک در شهر ادلب از مشکلات زیادی رنج می‌برند که مهم‌ترین آن کمبود غذای جایگزین برای آن‌ها در منطقه و عدم توجه سازمان‌های بشردوستانه و مقامات مسئول به بیمارانی است که نیاز به مراقبت ویژه دارند.

رندا زیدان (۲۸ ساله) یک فرد آواره در اردوگاه‌های شهر أطمه در شمال ادلب است که تلاش می‌کند تا با آلرژی خود به گندم که ماه گذشته به این بیماری پی برده و نیاز به رژیم عاری از گندم و مشتقات آن دارد، سازگار شود که در شهر ادلب موجود نیست.

آلرژی به گندم به عنوان یکی از بیماری‌های سُلیاک ناشی از یک اختلال خودایمنی گفته می‌شود و بیمار هر غذایی حاوی گلوتن موجود در گندم، جو یا سایر غلات را بخورد، باعث آسیب تدریجی به روده‌ و از کار افتادگی تدریجی روده می‌شود و درمان این بیماری به رژیم غذایی سخت و مادام‌العمر نیاز دارد.

رندا زیدان با علائم سخت و شدیدی از جمله نفخ و درد شکم، بی‌اشتهایی، تهوع و استفراغ، درد مفاصل و عضلانی، ادرار تیره و آزمایش‌های پزشکی و گاستروسکوپی متوجه ابتلای خود به این بیماری شد.

رندا زیدان می‌گوید که ادلب و مناطق تحت اشغال ترکیه و مزدورانش فاقد شرایط مناسب برای مبتلایان به این بیماری است، به ویژه با توجه به کمبود مواد غذایی و کالاها برای بیماران مبتلا به آلرژی به گندم یا به نام سُلیاک که امکان سازگاری با بیماری را بسیار دشوار می‌کند. 

رندا زیدان گفت که به دلیل ناتوانی در رعایت رژیم غذایی که توسط پزشک متخصص به وی توصیه شده است، از چندین بیماری روانی ناراحت کننده رنج می‌برد که به دلیل عدم وجود نان ذرت در بازار ادلب است. وی گفت که خرید آرد ذرت از مناطق تحت کنترل رژیم سوریه و کشور ترکیه برای وی استرس‌زا شده است و با توجه به شرایط مالی همسرش که کارگر است، توانایی خرید این اقلام را ندارد.

ریما حسین (۳۴ ساله) که از بیماری سیلیاک رنج می‌برد، به دلیل کمبود مواد غذایی که در محل زندگی جدید خود در ادلب استفاده می‌کند، رنج می‌برد.

ریما حسین که پنج سال است از این بیماری رنج می‌برد، حدود دو ماه پیش به همراه همسرش و چهار فرزندش در حالی که عازم شهر انطاکیه بودند، توسط پلیس ترکیه به بهانه‌ی نداشتن مجوز سفر بازداشت شده و به کمپ آوارگان در مرز ترکیه وسوریه تبعید شدند.

ریما حسین گفت که در ترکیه به دلیل وجود غذاهای بدون گلوتن و غذاهای جایگزین که در فروشگاه‌ها و مراکز خرید وجود داشته، به خوبی رژیم غذایی خود را می‌توانسته رعایت کند و مشکلات زیادی برای وی به وجود نمی‌آمده است. اما اکنون در ادلب تنها در رژیم غذایی خود به برنج و سبزیجات تکیه می‌کند و دچار مشکلات زیادی از جمله کم‌خونی شده است.

ردینه سلیم (۲۶ساله) یک فرد آواره در اردوگاه‌های شهر کللی در شمال ادلب است که دو فرزندش از این بیماری رنج می‌برند. وی می‌گوید: برای تهیه‌ی آرد ذرت به ۳۵۰ لیره‌ی ترکی در ماه نیاز دارد که با درآمد اندک همسرش که کارگر است امکان‌پذیر نیست.

دکتر اسماء رحمون با اشاره به این‌که ده‌ها زن در ادلب مبتلا به سُلیاک هستند و بیشتر این زنان به دلیل نبود محیطی مناسب به ویژه با توجه به بی‌تفاوتی مقامات ذیربط و سازمان‌های بشردوستانه از نظر روانی و مالی از این بیماری رنج می‌برند، گفت: عدم مصرف غذای مناسب برای بیماران سُلیاک به ویژه بیماران مبتلا به بیماری‌های سوءتغذیه، علاوه بر مشکلات روحی ناشی از بار بیماری، باعث به وجود آمدن سایر بیماری‌های دیگر از جمله کم‌خونی، پوکی استخوان، افسردگی و انزوا می‌شوند که ممکن است فرد بیمار را مجبور به شکستن رژیم غذایی کند که مساوی با خودکشی است.