سد تشرین؛ تجلی‌گاه اراده زنان در برابر اشغالگری
مقاومت زنان در شمال و شرق سوریه، تجلی‌گر روح فداکاری و شجاعت است. آنها در برابر اشغالگری ترکیه و نیروهای مزدورش، حماسه‌ای پایدار در سد تشرین، این نماد نبرد بقا، آفریده‌اند.
زينب خليف
دیرالزور - در سد تشرین، جایی که آماج گلوله‌باران توپخانه و حملات پهپادی قرار داشت، اراده استوار زنانی درخشید که تسلیم‌ناپذیری را برگزیدند. این زنان از سراسر شمال و شرق سوریه در این مقاومت سهیم شدند.
هدیل محمد، عضو شورانی هماهنگی انجمن زنان زنوبیا در دیرالزور، تأکید می‌کند که زنان از همه خلق‌ها و از تمام مناطق، متحدانه در صف مقاومت ایستاده‌اند تا از منابع حیاتی آب و برق که شریان زندگی صدها هزار نفر است، حفاظت کنند. به گفته او، «سد به کانون هماهنگی و همبستگی در برابر تجاوز بدل شده است.»
او درباره نقش زنان دیرالزور در مقاومت سد تشرین می‌گوید: «زنان دیرالزور حضور تأثیرگذار خود را در این نبرد سرنوشت‌ساز به اثبات رساندند. این مشارکت، بخشی از مبارزه آنان برای حفظ دستاوردهای مردم منطقه، از جمله حقوق تمامی خلق‌ها و ادیان است.»
هدیل محمد توضیح می‌دهد که انگیزه اصلی‌اش برای پیوستن به مقاومت سد تشرین، حراست از سرزمین و دستاوردهای به‌دست‌آمده، به‌ویژه تأمین آب و برق برای مناطق آسیب‌دیده از حملات ترکیه است. او هشدار می‌دهد که هرگونه تهدید یا اشغال سد تشرین می‌تواند به فاجعه‌ای انسانی بینجامد، زیرا قطع آب و برق هزاران غیرنظامی در شمال و شرق سوریه، زندگی بسیاری را به مخاطره خواهد انداخت.
او خاطرنشان می‌کند که روحیه زنان از تمامی خلق‌ها در جریان مقاومت سد تشرین همواره بالا بوده است: «زنان از مناطق گوناگون گرد هم آمده‌اند و با عزمی راسخ از دستاوردهایشان دفاع می‌کنند. اتحاد خلق‌های ما در سد تشرین روزبه‌روز مستحکم‌تر می‌شود. ما شانه‌به‌شانه یکدیگر برای حفاظت از تأسیسات و پشتیبانی از نیروهایمان می‌کوشیم تا اشغالگری ترکیه و مزدورانش را دفع کنیم.»
او درباره هدف قرار گرفتن غیرنظامیان در سد تشرین بیان داشت: «هدف‌گیری مستقیم ما، نقض آشکار ابتدایی‌ترین اصول انسانی و قوانین سازمان ملل است.»
او می‌افزاید: «با وجود گلوله‌باران توپخانه‌ای و حملات پهپادی، زنان بر عزم خود پافشاری کردند و تسلیم شرایط دشوار نبرد نشدند. روحیه ما نیرومندتر از هر بمباران و تهدیدی بود.»
او خاطرنشان می‌کند که به‌رغم چالش‌های دشوار، هماهنگی میان زنان از تمامی مناطق، یکپارچه و استوار بود. احساس همبستگی میان زنان دیرالزور، رقه و دیگر مناطق، فراتر از هر مرز ملی و جغرافیایی، در رویارویی با چالش‌ها تجلی یافت.
او تأکید می‌کند که با وجود تهدیدها و پیامدهای احتمالی بر زندگی فردی و اجتماعی، اعتماد به نیروهای دموکراتیک سوریه، انگیزه‌بخش بود، زیرا اطمینان داشتند که در توقف حملات و بازگرداندن امنیت و ثبات به منطقه موفق خواهند شد.
هدیل محمد تأکید می‌کند که زنان دیرالزور به مقاومت ادامه خواهند داد و عقب‌نشینی نخواهند کرد: «ما که رنج تسلط داعش و گروه‌های مزدور را تجربه کرده‌ایم، به گذشته باز نخواهیم گشت. زنان در خط مقدم دفاع از انقلاب خویش در منطقه خواهند ایستاد و سرزمینشان را، به هر بهایی، به اشغالگران نخواهند سپرد.»
او بر این باور است که مقاومت زنان در جبهه سد تشرین، یکی از درخشان‌ترین نمونه‌های پایداری در برابر اشغال خواهد ماند: «به‌رغم بمباران‌ها و تهدیدهای پیاپی، زنان در سد تشرین با عزمی راسخ در دفاع از دستاوردها و سرزمین خود ایستادند.»
هدیل محمد، هماهنگ‌کننده انجمن زنان زنوبیا در دیرالزور، سخنان خود را این‌گونه به پایان می‌برد: «زنان این سرزمین، حافظ انقلاب خواهند ماند و از اراده و خاک خود، به هر بهایی، دفاع خواهند کرد. آنان به جهانیان نشان خواهند داد که تا زمانی که اراده‌ای بر این خاک جاری است، مقاومت پابرجا خواهد ماند.»