کمبود امکانات عاملی برای کاهش جمعیت روستای دیسفان
روستای دیسفان، واقع در شهرستان گناباد در خراسان رضوی، حدود ۱۰ سال است که هیچ ولادت جدیدی در آن به ثبت نرسیده و در ۱۸ سال اخیر، فقط یک تولد ثبت شده است!
روستای دیسفان، واقع در شهرستان گناباد در خراسان رضوی، حدود ۱۰ سال است که هیچ ولادت جدیدی در آن به ثبت نرسیده و در ۱۸ سال اخیر، فقط یک تولد ثبت شده است!
مرکز خبر
دیسفان، نام روستایی از بخش کاخک در شهرستان گناباد است، وجود قناتها و آب انبارها و بافت قدیمی خانەها، نشان از قدمت زیاد این روستا دارد، عدەای از کارشناسان، قدمت این روستا را حدود ۵٠٠٠ سال تخمین زدەاند.
جمعیت ساکن این روستا حدود ۲۰۰ نفر و جمعیت غیردایم و مهاجر آن، بیش از ۱۵۰۰ نفر و مساحت آن حدود ١٢کیلومتر مربع است. امروزه آن چه این روستا را از سایر مناطق گناباد متمایز کرده و خبرساز شده، همین موضوع زادولد است. در روستای دیسفان، حدود ۱۰ سال است که هیچ ولادت جدیدی به ثبت نرسیده و در ۱۸ سال اخیر، فقط یک تولد در آن، ثبت شده است! بیشتر ساکنان روستا سالمندان هستند و به کشاورزی و دامداری به شیوهی سنتی مشغولاند.
علت مهاجرت از روستا
افزایش دمای زمین طی چند سال اخیر سبب کمبود بارش برف و باران و خشکسالی شده است، علاوه برآن، برداشت بی رویه از سفرەهای زیرزمینی و احداث سد بر روی آبهای روان، به این خشکسالیها دامن زده است، کمبود آب باعث، کاهش رونق کشاورزی و دامداری شده است، که از عمده دلایل مهاجرت روستاییان به شمار میرود.
یکی دیگر از دلایل مهاجرت روستاییان، نبود امکانات آموزشی است، دانشآموزان این روستا مجبورند، برای تحصیل به روستاهای اطراف بروند، همین امر سبب شده تا خانوادەها برای ادامه تحصیل فرزندانشان به، شهرهای دیگر مهاجرت کنند.
عواقب مهاجرت به شهرها
تداوم مهاجرت از روستا به شهر باعث از بین رفتن روستاهای زیادی در ایران شده است. خالی ماندن روستا از سکنه ضمن اینکه باعث فرسایش خاک و افزایش بیابان می شود، سیستم اکولوژیکی منطقه را نیز از بین میبرد.
روستایی مانند دیسفان که از قدمت تاریخی چند هزارساله، برخوردار هست، با خالی شدن از سکنه تاریخ و تمدن به جا مانده از دورەهای پیشین آن فراموش میشود.
اگرچه مهاجران با ورود به شهر با مشکلاتی که در گذشته داشتند، دیگر مواجه نمیشوند، اما مسائل جدیدی مانند: حاشیه نشینی، بیکاری، آلودگی هوا، بیماری، گرانی، کمبود فضای زیستی، آموزشی و... برای آنها وجود دارد. با کاهش جمعیت روستا، افراد سالخورده از عهده کار سنگین کشاورزی و دامداری برنمیآیند، همین امر، سبب ایجاد خلل در چرخه تولید محصولات دامی و زراعی و تولید مواد غذایی ارگانیک میشود.