عفرین در تحریم، به مبارزه‌ی خود ادامه می‌دهد
زنان عفرین زیر بار حملات و اشغالگری‌های دولت ترکیه، به کانتون شهبا مهاجرت کردند می‌گویند: «همگام با سختی‌ها به مبارزه ادامه خواهیم داد.»
حسنا محمد
شهبا –مردم عفرین به دنبال حملات و اشغالگری‌های دولت ترکیه، از روز ۱۸ مارس سال ۲۰۱۸ از خانه‌هایشان آواره شده‌اند و در شهبا سکونت گزیده‌اند. دولت دمشق در پنج سال گذشته سیاست تحریم را دنبال می‌کند. این مهاجران در طول پنج سال گذشته در شرایط طاقت‌فرسای مهاجرت به مبارزه پرداخته و از یک سو تحت تحریم دولت دمشق و از سوی دیگر حملات دولت مهاجم ترکیه به زندگی ادامه داده‌اند. دولت دمشق در دو ماه گذشته به ویژه با رسیدن فصل زمستان، تحریم عفرین را تشدید کرده و اجازه نمی‌دهد ملزومات زندگی و اقلام بهداشت و سلامت وارد منطقه شود.
زنان مهاجر عفرین برای تامین نیازهای اولیه‌ی زندگی و حفاظت از فرزندانشان در برابر سرمای زمستان، به زمین‌ها رفته و با جمع‌آوری چوب درختان کوچک، مبارزه‌ی خود را در برابر محاصره‌ی تحمیلی و حملات در جریان ادامه می‌دهند. شهروندان این منطقه معتقدند تنها راه بازگشت به عفرین آزاد، مبارزه است.
ا
همگام با چشیدن طعم تخلی‌ها، مبارزه خواهند کرد
زینب ایبو در رابطه با مشکلاتی که گریبانگیر این مردم است، گفت: «به خاطر تحریمی که به ما تحمیل شده است، مجبوریم برای جمع‌آوری چوب و فراهم آوردن آتش به زمین‌ها برویم. دولت دمشق ما را تحریم کرده است. سن‌مان بالا رفته و نیاز داریم در این روزهای سرد محفلی داشته باشیم، اما متاسفانه سوخت نداریم. ما با مشکلات زیادی مواجه هستیم، اما به مقاومت ادامه می‌دهیم و تسلیم نخواهیم شد.»
«با جمع‌آوری هیزم زندگیمان را می‌سازیم»
جانت دیکو ۶۵ ساله، در حالی که برای روشن کردن آتش و محافظت از فرزندانش، هیزم جمع‌آوری می‌کند، می‌گوید: «من یک زن مسن هستم و بیمارم. بچه‌های کوچک ما از سرما بیمار شده‌اند، بنابراین من بیرون رفتم و چوب‌های کوچک جمع کردم. ما درختان را قطع نمی‌کنیم، فقط چوب‌های کوچک را از مزارع جمع‌آوری می‌کنیم. در تحریم به سختی زندگی می‌کنیم اما در شهبا نیز، از مقاومت خود دست نمی‌کشیم. حتی در این شرایط تحریم کە بیمار می‌شویم، دارو نداریم. مردم نیازمند دارو و مراقبت پزشکی هستند. تنها به امید بازگشت به عفرین به زندگیمان ادامه می‌دهیم، به زمین‌هایمان می‌رویم، ملزومات زندگیمان را روی آتش می‌گذاریم، روی آنها غذا درست می‌کنیم و خودمان را با آتش آن گرم می‌کنیم.»