فادیا جمعه

لبنان - همواره دردها محرک اصلی برای مقابله با خود دردها به‌شمار می‌رفته‌اند. آغازگر زایش و انقلابی مثبت که به پیروزی بر دردهای جسمانی و روحی یاری می‌رسانَد؛ تا از این رهگذر، درمانی شکل گیرد که بیماری را کوچکتر سازد و فرد رنج‌کشیده را به شخصیتی برجسته و به پرنده‌ایی در آسمان دستاوردها و پیروزی‌ها مبدل سازد.

زهرا حاتم قمح، شهروند ۳۱ ساله‌ای از شهرستان صیدا در جنوب لبنان، از طریق عمل سزارین متولد شده است. پس از مشکلات سلامتی مادرش در دوران بارداری، زهرا با ابتلا به بیماری زردی نوزادی به دنیا آمد و نیازمند مداخله پزشکی فوری جهت تعویض خون بود. اما به گفته مادر وی، بی‌توجهی پزشکان منجر به ابتلای زهرا به نوعی فلج مغزی گردید. با وجود این، با توجه و مراقبت پدر و مادر، وی توانست رشد کند، هرچند با عقب‌ماندگی‌هایی در رشد و ضعف در حرکت، عضلات، شنوایی و گفتار. زهرا با این حال توانسته تحصیلات خود را ادامه دهد.

 

 

الفت قمح، مادر زهرا، در مورد وضعیت زهرا چنین بیان کرد: من وضعیت دخترم را در ماه‌های نخست پس از تولدش کشف نمودم، در حالی که تشخیص صحیح پزشکی به دلیل تردید پزشک زنی که نگرانی‌های من را به احساسات و نگرانی‌های مادرانه مرتبط می‌دانست، به تأخیر افتاد. پیش از یک سالگی زهرا، وی را نزد متخصص مغز و اعصاب بردم که عقب‌ماندگی او را تشخیص داد و آن را به بیماری زردی نوزادی زهرا هنگام تولد مرتبط دانست.

مادر زهرا بیان کرد: پس از شناخت وضعیت دخترم، نیاز به مراقبت و پیگیری دقیق پزشکی داشت. پیش از رسیدن به سن تحصیل، وی را برای ورود به مدرسه‌ای برای افراد با نیازهای ویژه در «انجمن همبستگی و توسعه» آماده کرده بودم. پس از آن به «مدرسه حسام‌الدین حریری» بخش مشکلات یادگیری منتقل شد و آزمون‌های هوش و توانایی را گذراند و تحصیلات خود را ادامه داد. سپس به کسب مهارت‌های حرفه‌ای روی آورد.

در رابطه با استعدادها و توانایی‌های زهرا، مادر وی چنین بیان داشت: زهرا علاقه‌ی زیادی به ورزش و کارهای دستی داشت، اما این امکانات در مدرسه‌ی او موجود نبود و امکانات مالی ما نیز برای فراهم کردن آن‌ها کافی نبود؛ تا این‌که با ایمان صباغ، مربی ورزش شهر صیدا که به معلولان علاقه‌مند است و آنان را با استفاده از ویلچر تمرین می‌دهد، آشنا شدیم.

 زهرا حاتم قمح توضیح داد: در ابتدا نمی‌دانستم چه می‌خواهم و تنها هدفم انجام هرگونه ورزش بود تا اینکه با ایمان صباغ، مربی ورزش، آشنا شدم که وی مرا هدایت کرد و به بازی بوچی آموزش داد. من در این رشته مهارت یافتم و بالاترین سطوح را کسب نمودم. این بازی ساده‌ای با تاریخچه‌ای بلند است که چالش و هوشمندی در آن نهفته است. همچنین در رشته‌های تیراندازی، بسکتبال با ویلچر و دو و دوی سرعت تمریناتی انجام داده‌ام. ورزش شادترین بخش زندگی من می‌باشد.

 وی افزود که در مسابقات ورزشی محلی در بیروت و سایر مناطق نیز شرکت نموده است: «من با افتخار و پشتکار بر این باورم که می‌توانم چالش‌ها را پشت سر بگذارم و به پیروزی برسم؛ لذا در مسابقات شرکت می‌کنم.»

ریان اسماعیل، شهروند ۲۶ ساله اهل شهرستان انصار در استان نبطیه جنوبی لبنان، روز به‌روز شاهد تحلیل رفتن عضلات و ناتوانی حرکتی‌اش بوده است. با وجود ابتلا به این بیماری که توانایی راه‌رفتن را از وی سلب نموده، وی در برابر آن تسلیم نشد و با به‌کارگیری هنر و خلاقیت و دست‌های خسته‌اش، به ساخت صنایع‌دستی موسوم به «مکرمیه» مشغول است که منبع تأمین معاش وی محسوب می‌شود.

ریان اسماعیل کارگاه هنری‌اش را «مکرم کرافت» نام‌گذاری کرده است و صفحه‌ای به نام «Raynbow.official» در شبکه اجتماعی اینستاگرام راه‌اندازی نموده است.

در خصوص بیماری موروثی خویش، ریان اسماعیل این‌گونه بیان داشت: اینجانب دچار آسیب ژنتیکی ارثی هستم که بافت عضلانی را درگیر ساخته و باعث مرگ تدریجی آنان می‌گردد. این بیماری با عنوان «limb gridle muscular dystrophy» شناخته می‌شود که عمدتاً حاصل ازدواج‌های خویشاوندی است. هنگامی که ۵ سال بیشتر نداشتم، همچون سایر کودکان به تفریح و فعالیت‌های حرکتی می‌پرداختم، لیکن در میزان خستگی و کسالت پس از هر تلاش، با آنان متفاوت بودم. با گذشت زمان، وضع صحی من رو به تنزل نهاد، به نحوی که در سن ۱۲ سالگی دیگر توانایی بالا رفتن از پلکان را نداشتم و پس از مدتی، برای برخواست از زمین نیز نیازمند یاری فرد دیگری بودم.

وی تشریح نمود: با افزایش سن، احتمال داشتم که به ویلچر نیاز پیدا کنم، لیکن انجام عمل جراحی طویل ساختن تاندون‌ها، که ۷ سال پیش صورت گرفت، در بهبود شرایط اینجانب مؤثر واقع شده است.

 وی در ادامه سخنانش افزود: ما معلولان با افراد عادی تفاوتی نداریم. توانایی کامل ذهنی جهت تفکر و موفقیت را دارا هستیم. رویاها و اهدافی بزرگ‌تر از دیگران دنبال می‌کنیم، اما به دلیل مهاجرت‌ها و تغییر زبان‌ها، نتوانستم تحصیلات را ادامه دهم و تنها تا پایه دهم خواندم که این امر شانس یافتن شغل را کاهش داد. تنها کاری که می‌توانستم انجام دهم، راه‌اندازی کسب‌وکار خود بود؛ لذا شروع به فروش آنلاین پوشاک نمودم. هنر «مکرمیه» زمانی توجهم را به خود جلب کرد که در صفحات اینترنتی آن را دیدم و با پشتکار تصمیم گرفتم بیاموزم و اکنون نیز این هدف محقق شده است. بدون گذراندن دوره‌های آموزشی رسمی، از رهگذر تماشای ویدیوها، تمرین و تکرار و یادگیری از اشتباهات، این هنر را فراگرفتم تا به مرحله‌ای رسیدم که آمادگی اجرای آن را یافتم.

وی توضیح داد: در اکتبر ۲۰۲۱ میلادی، کسب‌وکار خود را آغاز نمودم و آثارم مورد تحسین اقوام و دوستان قرار گرفت. تلاش و دقتی که در تولیداتم به‌کار برده‌ام، شادمانی توصیف‌ناپذیری به ارمغان آورد و همچنان موفقیت همراهم است، به نحوی‌که فروش آثارم نیازهای مالی‌ام را برطرف می‌سازد. مشتریانم از گروه‌ها و سنین مختلف جامعه از کشور لبنان، قاره آفریقا، کشور کویت و سایر نقاط جهان می‌باشند. هنر مکرمیه هنری باستانی است که متشکل از تکنیک‌های بافت و تابیدن نخ‌ها برای ایجاد اشکال زیبا و جذاب می‌باشد و یکی از مهم‌ترین و اصیل‌ترین هنرهای عربی به‌شمار می‌رود که در سراسر جهان رواج دارد.

  ریان اسماعیل، شخصیتی سرزنده و پُرشور و سرشار از عشق، پیامی برای زنان دارد: نخست، آنچه را که دوست دارید انجام دهید انتخاب نمایید، نه آنچه به شما توصیه می‌شود. تلاش کنید تا به آرمان‌هایتان دست یابید، زیرا علاقه به کار، ما را خلاق و موفق می‌سازد. ثانیاً به تحصیلات خود اهمیت دهید، ادامه‌ی تحصیل برای زنان حیاتی است و اگر امکان‌پذیر نباشد، مانعی برای پیروزی به‌شمار نمی‌رود؛ زیرا می‌توانید در عرصه‌ای که بدان علاقه‌مندید به فعالیت بپردازید و به استقلال و آرمان‌هایتان دست یابید.

 وی تأکید نمود: تجربیات کوتاه‌مدتم باعث شده اعتماد به نفسم برای ارائه‌ی مشاوره و تجربیاتم به دیگران افزایش یابد.