لارا گوهری

اورمیە- بعد انقلاب ژن ژیان آزادی، زنانی که از پوشیدن حجاب اجباری خودداری می‌کنند و در واحدهای حمل و نقل تفکیک جنسیتی را رعایت نمی‌کنند توسط زن ستیزان مورد آزار قرار می‌گیرند.  

نسل جوان امروز با نسلی که اکنون حاکمیت و رهبری نهادهای جامعه را در دست دارند، تفاوتی بسیار دارند و می‌توان گفت عوامل تفاهم مشترک بین نسل نو و کهنسالان قدرت طلب، به‌قدری کم است که زبان و مرام هم را نمی‌فهند واین گسست تا جایی شدت می‌یابد که نوعی سازگاری مبتنی بر منفعت در هر دونسل ایجاد می‌شود و یا مقاومت و مبارزه تا رسیدن به نتیجه‌ی مطلوب که حذف طرف مغلوب است ادامه می‌یابد.

آنچه امروز شاهدش هستیم ابراز قدرت حاکمانه با افکاری کهن و دیکتاتورگونه است که نه تنها توسط قدرت اول حکومت، بلکه در زیر دستان و غلامان دیکتاتور، که او را به هر نحوی می‌پذیرند در جامعه خود را نمایان می‌کند.

 

دالیا .خ یکی از دانشجویان کورد ساکن اورمیه است. او از روبه‌روی خود با زن ستیزی آشکار در فضای عمومی می‌گوید: «با دوستانم از دانشگاه به خانه برمی‌گشتیم و سوار اتوبوس شهری شدیم. قسمت زنان بسیار پر بود و جای برای نشستن نبود. فضای اتوبوس به این صورت است که زن‌ها از یک طرف پیاده و سوار می‌شوند و مردها از طرف دیگر وارد بخش مردان می‌شوند. حتی برای پرداخت نقدی زنان نباید از طرف مردانه رد شوند و باید اول پیاده شوند. ما که جایی برای نشستن نداشتیم رفتیم در صندلی اول مردانه نشستیم که ناگهان در‌ایستگاه بعدی یک مرد مسن آمد و با لحن توهین آمیزی به ما گفت از سمت مردانه برویم. نگاه کردم و دیدم پنج جای خالی وجود دارد و از او درخواست کردم برود و در جای دیگری بنشیند اما با توهین به نداشتن حجاب و رعایت نکردن جایگاه زن و مرد بار دیگر به ما اهانت کرد و جوابش این بود جای تو می‌نشینم و جای دوستت وسایلم را می‌گذارم شما بروید سمت زنانه سرپا بایستید، حتی از راننده درخواست کرد ما را به دلیل نداشتن حجاب پیاده کند اما راننده به او توجهی نکرد. دوستم که اول می‌خواست از جایش بلند شود با شجاعت من شهامت پیدا کرده بود قاطعانه به گفت: که شما هیچ حتی اگر گشت ارشاد و پلیس ضد شورش هم بیاورید نه موهایمان را می‌پوشانیم نه از اینجا بلند می‌شویم. تمام اتوبوس متوجه شده بودند و یک نفر دستش را کشید و در جای دیگری آن پیرمرد زن ستیز را نشاند. پس از آن دو زن دیگر که سرپا ایستاده بودند روسریشان را کامل برداشتند و آمدند طرف مردانه نشستند. من آن لحظه به راستی دیدم شجاعت تا چه حدی قابل تکثیر است.

 

رویا.م‌ یکی از ساکنین اورمیه است که در خیابان شاهد درگیری آتش به اختیاران با زن جوانی با پوشش آزاد بوده است. او می‌گوید:« یک پیرمرد جلوی یک دختر را گرفت که سن زیادی نداشت. آنطور معلوم بود که مکالمه‌ی بینشان زیاد خوب پیش نمی‌رود تا جایی که دیدم آن مرد می‌خواهد روسری سر آن دختر بکشد که دختر هم دستش را کنار زد و او را هول داد و دعوا بینشان شدت گرفت. در اورمیه اکثرا کسانی که با پوشش اختیاری مخالف‌اند مردهای قدرت طلبی هستند که نمی‌توانند آزادی زنان را تحمل کنند. قبلا که در چهارشنبه‌های سفید بدون روسری بودم مردم در اورمیه به شکل وحشتناکی با من رفتار می‌کردند که اکثرا زنان چادری و مردان بودند‌. پوشش در این شهر حتی در عروسی و مهمانی‌ها اگرچه از فرهنگ خانوادگی تاثیر می‌گیرد اما باز هم محدودیتش برای زن‌ها است .بعد از شروع قیام که بی حجابی نوعی نافرمانی مدنی به‌حساب می ‌ید، در جامعه دیدگاه ها تغییر کرده است اما مردهای زیادی اجازه نمی‌دهند همسر و دخترانشان با پوشش آزاد باشند و فضای اورمیه برای زنان مخصوصا در برخی مناطق نه تنها حمایت کننده نیست بلکه برایشان نا امن است با این حال زن‌ها همچنان برای کنار زدن این افکار می‌جنگند و نسل جدید به هیچ وجه این ظلم را قبول نمی‌کند و این نافرمانی زیبا هرچه به سمت نسل جدیدتر می‌رویم،بیشتر می‌شود. چون مبارزه‌ی ما برای زندگی کردن است و بلاخره ظلم جایش را به آزادی می‌دهد».