قدیمی ترین روش مردسالاری؛ هدف قرار دادن زنان پیشگام
اقدامات و شعارهایی که توسط زنان در سراسر جهان ایجاد شده است، شخصیت اپوزیسیون اجتماعی در قرن بیست و یکم را مشخص می‌کند. زنانی که این مبارزه را رهبری می‌کنند، هدف حکومت‌های فاشیستی هستند.
آکادمی ژنولوژی
جنایات سیاسی از گذشته تا کنون به عنوان یک روش سرکوب توسط حاکمان پدرسالار مورد استفاده قرار می‌گیرد. این جنایات در سال‌های اخیر توسط دولت فاشیست ترکیه علیه جنبش آزادی زنان کوردستان تشدید شده است. در این دوره، دولت‌های فاشیستی به ویژه زنان پیشگام را هدف قرار می‌دهند. این حملات که پویایی انقلابی قرن بیست و یکم را هدف قرار می‌دهد، ناشی از ترس نظام است و می‌توان گفت این ترس بی دلیل نیست.
امروزه، اقدامات و شعارهایی که توسط زنان در سراسر جهان ایجاد شده است، شخصیت اپوزیسیون اجتماعی در قرن بیست و یکم را مشخص می کند. زنانی که دادگاه‌ها را در مکزیک به آتش کشیدند، زنانی که سرودهای انقلاب را در سودان می‌خوانند، زنانی که انگشتان خود را به سمت مؤسسات دولتی مردسالار که از آمریکای لاتین شروع می‌شوند تکان می‌دهند و با رقص‌های خود اعتراض می‌کنند، اعتصاب‌های زنان آرژانتین کە بە میلیون‌ها نفر در آن مشارکت یافتند ، زنان لهستانی که ساختمان پارلمان را محاصره کردند، قیام‌های زنان که در لبنان، عراق، الجزایر، تونس و خلاصه در سراسر جهان رخ داد را می‌توان نشانه‌ای از ورود به جاده‌ای غیرقابل برگشت تعبیر کرد.
خیزش «ژن ژیان آزادی» رنگ انقلاب‌های این قرن است
خیزش «ژن ژیان آزادی» که پنجمین ماه خود را پشت سر می‌گذارد، پس از شکنجه و قتل ژینا امینی، زن کورد اهل سقز روژهلات کوردستان به بهانەی اینکه موی خود را خوب نپوشاندە است از سوی پلیس اخلاق رژیم ملاها با شکنجە بە قتل رسید، آغاز شد. سپس این خیزش در سراسر ایران گسترش یافت و پنج ماە است همچنان ادامە دارد. این خیزش رنگ انقلاب‌هایی کە در قرن بیست و یکم ایجاد می‌شود را مشخص می‌کند.
در حالی که قیام زنان علیه نظام مردسالار در سراسر جهان گسترش می‌یابد، حملات حاکمان مردسالار علیه زنان در قالب کشتارهای فردی و جمعی ادامه دارد. از یک سو، کشتار زنان توسط مردان به سطحی رسیده است که در سراسر جهان به یک نسل‌کشی تبدیل می‌شود، از سوی دیگر، زنانی که مبارزات اجتماعی علیه نظام را رهبری می‌کنند هدف قرار می‌گیرند و به قتل می‌رسند.
نابودی جنسیتی زنان نیز با ترسی که سعی می‌شود از طریق قتل زنان پیشگام با «قتل‌های مثال زدنی» ایجاد شود، تداوم یافته است. همانطور که مشخص است در ماه‌های پایانی سال ٢٠٢٢ یکی از پیشگامان مبارزات آزادی زنان به نام ناگهان آکارسل از اعضای آکادمی ژنئولوژی در سلیمانی و اوین گویی از اعضای هماهنگی KJK در پاریس با همکاری دولت ترکیه و قدرت‌های مربوطه به قتل رسیدند. در نخستین ماه سال ٢٠٢٣، مرسل نبی زاده که قبل از رژیم زن‌ستیز طالبان نماینده پارلمان بود، در کابل به قتل رسید. حتی با وجود تفاوت نام شهرها و رژیم‌ها، یک ایدئولوژی مشترک پشت ترورهای برنامه‌ریزی شده و سیستماتیک زنان پیشگام وجود دارد. در این راستا، جنگ ایدئولوژیک دولت‌ها علیه مبارزات آزادی‌بخش زنان، نیازمند تحلیل دقیق است.
نخستین حمله به فرهنگ زن مادر، قتل تیامات است
سیاست‌ها و حملات زن‌ستیزانه امروز نظام مردسالار را می‌توان از جنبەهای مختلف مورد ارزیابی قرار داد. در طول تاریخ حملاتی از این نوع وجود داشتە است. از نظر تاریخی شاید موضوعی که بتوان آن را اولین حمله به فرهنگ اصلی زن دانست، قتل تیامات باشد که در اساطیر بیان شدە است. ما می‌توانیم جنگ بین مردوک و تیامات را که در حماسەی انوما الیش نوشته شده و در سال ٢٠٠٠ قبل از میلاد اتفاق افتادە است را به عنوان یک حالت نمادین از یک جنگ ذهنی عظیم تفسیر کنیم. او لفاظی ایدئولوژیک وحشتناکی را علیه تیامات ایجاد می‌کند تا در بابل قدرت را به دست آورد. تیامات نمایندەی فرهنگ اصلی زنان است و این گفتمان ایدئولوژیک مبتنی بر اتحاد مردان علیه زنان و در عین حال اتحاد قدرت است. در حماسه، تیامات یک جادوگر وحشتناک است، او باید قطعه قطعه شود. اتحاد مردان علیه زنان ایجاد شدە و این وظیفه به مردوک داده می‌شود. مردوک معامله می‌کند و می‌گوید که در ازای تبدیل شدن به بزرگترین خدا، تیامات را خواهد کشت. طبق داستان مردوک با ٣ تیر تیامات را کشت. تیر اول به سر، تیر دوم به قلب و تیر سوم را به اندام تناسلی می‌زند. ذهنیت سر در اساطیر، قدرت اندیشه. تعادل قلب عاطفه، وجدان، اخلاق؛ اندام تناسلی نیز نشان دهندەی خلاقیت و بهره‌وری زن است. سه تیر پرتاب شده به تیامت نماد حمله‌ای است که در آن زن به عنوان موجودی تعریف می‌شود که باید نابود شود و از نظر ایدئولوژیک مورد هدف قرار می‌گیرد.
این فرآیند، که ما آن را فرآیندی می‌نامیم که در آن اولین گسست جنسی در تاریخ ایجاد شد، اولین باری است که می‌توانیم تعیین کنیم که «زن‌کشی سیاسی است». زیرا زن‌ستیزی ثبت شده در تاریخ مکتوب و قتل زنان بدین ترتیب آغاز شد. پس از آن، زنانی که در برابر نظام مردسالار مقاومت می‌کردند، به صورت انفرادی قتل عام می‌شدند، گاهی اوقات به شکل «شکار جادوگر». تنها با نگاهی به برخی ترورها در قرن اخیر تاریخ این جنگ طولانی علیه زنان می‌توان به شدت جنگ بین کسانی که برای آزادی زنان می‌جنگند و قدرت مردسالارانه پی برد. صدها زن مبارز انقلابی در این جریان به قتل رسیدند.
دولت‌ها پیشگامان قتل عام جوامع را هدف قرار دادەاند
هدف نظام دولت‌گرایی پدرسالار در درجەی اول حذف پیشگامان آن جامعه به منظور سلاخی جوامع بود. در بسیاری از مبارزات آزادی در تاریخ، قتل‌های سیاسی به عنوان روشی ضروری برای دولت‌ها مورد استفاده قرار گرفته است. در این راستا ماه‌های ژانویه و فوریه که رزا لوکزامبورگ، مینا کشور کمال و سکینه جانسز، رهبران فلسفی، ایدئولوژیک و عملیاتی مبارزات زنان به قتل رسیدند، ماه‌هایی هستند که شایسته توجه ویژه هستند.
رزا لوکزامبورگ، یکی از فعالان و نظریه پردازان فراموش نشدنی جنبش سوسیالیستی جهانی، در ١۵ ژانویه ١٩١٩ توسط دولت آلمان بازداشت شد و پس از کشته شدنش در اثر شکنجه، جسدش را در کانالی انداختند. رزا، یکی از فعال‌ترین فعالان مبارزات زنان و کارگری علیه اولین جنگ تقسیم امپریالیستی بود، وی رهبری جنبش اسپارتاکوس علیه فاشیسم آلمان را بر عهده داشت. او استدلال می‌کند که مشکل زنان با مشکلات کارگران و انواع مکانیسم‌های سرکوب فاشیسم مشترک است. رزا با تاکید بر اینکه دشمن مشترک است، معتقد بود که راه حل با نابودی سرمایه‌داری امکان‌پذیر است.
بی شک پاتریا، مینروا و ماریا معروف به خواهران میرابل از جمله پیشگامان زن مورد هدف قرن گذشته از جمله نام‌هایی هستند که به نماد تبدیل شدند. امروز، ٢۵ نوامبر، روز جهانی منع خشونت علیه زنان، که در آن زنان از سراسر جهان صدای خود را بلند می‌کنند و با مبارزات خود افکار عمومی جهان را مورد خطاب قرار می‌دهند، روزی است که به یاد و خاطرەی سه زنی که تلاش بی امان کردند، اختصاص دارد. آنها علیه دیکتاتوری رافائل تروخیو که از سال ١٩٣٠ تا ١٩۶١ بر جمهوری دومینیکن حکومت می‌کرد می‌جنگید. آنها با اقدامات، مقالات و کمپین‌های همبستگی در مبارزه علیه فاشیسم شرکت کردند. در سال ١٩۶٠ این مبارزات علیه دیکتاتوری با ایجاد صدا در سراسر کشور گسترش یافت. این سه خواهر پس از بازداشت توسط پلیس دیکتاتوری در لا کروز در ٢۵ نوامبر ١٩۶٠ مورد تجاوز قرار گرفتند و به قتل رسیدند. مینروا در مقاله‌ای در توصیف مقاومت سازمان یافته علیه فاشیسم نوشت: شاید نزدیک‌ترین چیز به ما مرگ باشد، اما این من را نمی‌ترساند، ما برای هر چیزی که درست است به مبارزه ادامه خواهیم داد.
مینا کشور کمال، یکی از نقاط عطف مبارزات زنان افغانستان
مینا کشور کمال زن دیگری است که به دلیل اینکه بدون ترس از مرگ به مبارزه ادامه داد، هدف قرار گرفت. مینا یکی از نقاط عطف مبارزات ریشه‌دار زنان در افغانستان است که در آن ظلم و آزار و اذیت زنان با رژیم طالبان که پس از تهاجم آمریکا حکومت خود را اعلام کرد، بیداد می‌کند. او راوا را در سال ١٩٧٧ با گروهی از دوستانش تأسیس کرد. هدف انجمن «صدا دادن به زنان محروم، فقیر و خاموش» تعریف شده است. مینا با رهبری مبارزات «استقلال» علیه رژیم دست نشانده که پس از تهاجم اتحاد جماهیر شوروی به افغانستان در سال ١٩٧٩ تأسیس شد، نه تنها هدف مهاجمان و دولت دست نشانده، بلکه هدف گروه‌های بنیادگرا بود که آمریکا شروع به تغذیه آنها کرد. مینا در ۴ فوریه ١٩٨٧ توسط ماموران KGB به قتل رسید، به گفتەی برخی توسط سرویس مخفی افغانستان JAD، و بە گفتەی برخی دیگر توسط عوامل گلبدین حکمتیار، رهبر بنیادگرایان، به قتل رسید. یکی از تیراندازانی که مینا را به قتل رساند که جسدش پیدا نشد، اعتراف کرد: «ما او را کشتیم» اما فاش نکرد که چه کسی ماشه را کشیده است. مینا به عنوان یکی از زنانی که توسط حکومت مذهبی-ملی گرا مورد هدف و قتل قرار گرفت، در تاریخ مبارزات زنان جایی گرفت.
قیام علیه نظام مذهبی-ارتجاعی
اگرچه داستان او با زنان پیشگامی که در بالا ذکر شد متفاوت است، اما باید به فولان دیوی نیز اشاره کرد، زنی که او با هدف قرار دادن همان سیستم کشته شد. فولان در خانواده‌ای از طبقەی پایین در هند به دنیا آمد، در کودکی ازدواج کرده بود، از خشونت و تجاوز جنسی رنج می‌برد، در سن ٢٠ سالگی "راهزن" شد و مردی را که ابتدا به او تجاوز جنسی کرد و سپس تمام مردانی را که اقدام به تجاوز جنسی کردند، کشت. علیه نظام دینی-ارتجاعی قیام کردە بود و در میان زنان تأثیر زیادی داشت و این منجر بە عصبانیت سیستم شدە بود. فولان دیوی که همه او را به عنوان ملکەی راهزن می‌شناسند، برای فقرا یک "قهرمان" و برای ثروتمندان "قاتل" بود. او در مصاحبه‌ای گفت: «شهادت من این است که هرگز کسی دیگر زندگی مانند زندگی من نداشتە باشد. من فقط می‌خواهم شاهد احترام و ارزش باشم. من یک انسان هستم…» فولان در ٢۵ ژوئن ٢٠٠١ در نتیجەی یک حمله مسلحانه در مقابل پارلمان هند درگذشت. با وجود اینکه مهاجم گفت که این کار را «برای انتقام مرگ بستگانش» انجام داده است، اما هیچ کس آن را باور نکرد. چون بیش از یک نفر تیراندازی می‌کردند و هیچ وقت واقعیت فاش نشد.
یکی دیگر از زنان پیشگام که هدف قتل‌های سیاسی علیه زنان قرار گرفته است، دولسی سپتمبر آفریقای جنوبی است. دولسی، یک زن انقلابی که عضو شورای ملی آفریقا بود که علیه رژیم آپارتاید مبارزه می‌کرد، نماینده کنگرەی ملی آفریقا در فرانسه، سوئیس و لوکزامبورگ بود و در مورد معاملات تسلیحاتی کثیف قدرت‌های جهانی با رژیم آپارتاید فاشیستی تحقیق می‌کرد. او در ٢٩ مارس ١٩٨٨ مقابل خانه‌اش در منطقه ١٠ پاریس به قتل رسید. قاتل مزدور فرانسوی بود، اما تحقیقات نشان داد که او با مشارکت سرویس‌های مخفی فرانسه و آفریقای جنوبی به قتل رسیده است.
این روش، هدف قرار دادن رهبران جامعه از گذشته تا کنون، یکی از روش‌های دولت ترکیه نیز بودە است. از ربع پایانی قرن بیستم، علیه رهبران جنبش آزادی کوردستان به طور کلی و جنبش آزادی زنان کوردستان در قرن بیست و یکم استفاده شده است. از دهەی ١٩٩٠ با افزایش قدرت سازمانی و عملیاتی جنبش آزادی زنان، این جنبش هدف ترورهای سیاسی قرار گرفت. پس از ٢٠١٠، با انقلاب روژاوا، توجە زنان جهان به سمت پیشگامان مبارزات زنان معطوف شد.
زنان متعهد می‌شوند که مبارزه را تشدید کنند
در ٩ ژانویه ٢٠١٣، یکی از کادرهای مؤسس پ.ک.ک، سکینه جانسز، نماینده KNK، فیدان دوغان و عضو جنبش جوانان لیلا شایلمز توسط فردی که بعدا معلوم شد با اطلاعات ترکیه مرتبط است به قتل رسیدند. تاریخ ترور نیز قابل توجه بود، زیرا در دوره‌ای رخ داد که در این دوره مذاکرات بین رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و دولت که «روند امرالی» نامیده می‌شد، صورت گرفت. سکینە جانسز یکی از اولین نسل پیشگامانی بود که اساس جنبش آزادی زنان را تشکیل داد. فیدان دوغان یکی از زنان انقلابی بود که برای ترویج فلسفەی آپویستی و جنبش آزادی زنان که در عرصەی دیپلماسی شرکت می‌کرد، به تمام جهان و برای ایجاد عرصه‌های مشترک مبارزه می‌کرد. لیلا شایلمز، یکی از مبارزان انقلابی جنبش زنان جوان بود که همیشە چشم بە وطنش دوختە بود. کشتار هدفمند سه نسل از زنان انقلابی ضربه‌ای عمدی به جنبش آزادی زنان بود، اما این هدف محقق نشد. چرا که در تشییع پیکر هر سه زن انقلابی، ده‌ها هزار زن با شعار "ژن ژیان آزادی" عهد بستند کە مبارزات را گستردەتر کنند.
زمانی که به ۵ ژانویه ٢٠١۶ رسیدیم، سه مبارز دیگر پیشگام جنبش آزادی زنان کوردستان هدف قرار گرفتند. سو دمیر، پاکیزە نایر و فاطمە اویا که رهبری مقاومت خودگردان را بر عهده داشتند، در اسلوپی که تحت محاصره دولت بود به قتل رسیدند. وقتی سعی می‌شد مردم را در خانه‌هایشان زندانی کنند، کسانی که حتی برای نیازهای اولیه خود به خیابان‌ها می‌رفتند کشته شدند، خلاصه وقتی ظلم «یا در خانه در انزوا زندگی می‌‌کنی یا به قتل خواهی رسید» تحمیل شد، سه زن انقلابی با شعار «اگر بوتان پیروز شود آزادی حاصل می‌شود» در سازمان‌های اجتماعی نقش فعالی داشتند. در این روند، بسیاری از زنان انقلابی، از جمله آسیه یوکسل و عایشه کاچار (زریان آمد) که رهبری مقاومت خودگردان را بر عهده داشتند، هدف قرار گرفتند و به قتل رسیدند.
ما می خواهیم در یک سیستم عادلانه در برابر سیستم قدرتی که کشتن را بلد است با هم زندگی کنیم
قتل هورین خلف در بزرگراه M۴ روژاوا در ١٢ اکتبر ٢٠١٩ توسط گروهک‌های وابسته به دولت ترکیه نشانه‌ای از ادامه جنایت بود. هورین خلف، دبیرکل حزب آینده سوریه، یکی از زنانی بود که با پارادایم دموکراتیک، زیست محیطی و آزادیخواهانەی زنان بزرگ شد و یکی از پیشگامان اجتماعی انقلاب روژاوا بود که به عنوان انقلاب زنان توسعه یافت. انقلاب روژاوا همچنان به ترساندن نظام حاکم ادامه می‌دهد، زیرا این مکانی است که مبارزەی آزادی زنان در آن اجرا و تجسم می‌یابد و در برابر موج تاریکی که داعش، که توسط نظام مردسالار پرورش یافته و تغذیه می‌شود، در خاورمیانه به راه انداخته است. به همین دلیل است که همان ذهنیتی که انقلاب زنان روژاوا را هدف قرار داده بود، زهرا برکل، هبون مزگین خلیل و امیەن ویسی را در ٢٣ ژوئن ٢٠٢٠ در کوبانی، محل انقلابی که به همه جهان امید می‌دهد، هدف قرار داد و بە قتل رساند. سلاح‌هایی که در این کشتار مورد استفادە قرار گرفتند همچنان به عنوان روش اصلی کشتار ده‌ها انقلابی مورد استفاده قرار می‌گیرند. جیان تولهلدان، روژ خابور، بارین بوتان در ٢٣ ژوئیه ٢٠٢٢، در دهمین سالگرد انقلاب زنان روژاوا، درست پس از برگزاری مجمع زنان در قامشلو با شعار «ما اتحاد زنان و دستاوردهای آن را گسترش خواهیم داد»، در راه تربسپی ترور شدند. جیها تولهلدان در آخرین سخنرانی خود در مجمع انقلاب زنان گفت: «ما می‌خواهیم در یک سیستم برابر و عادلانه در برابر نظام قدرتی که فقط کشتن بلد است با هم زندگی کنیم. انجام این کار آسان نیست. حملات هم در داخل و هم در خارج وجود دارد. این کار هزینه‌های سنگینی دارد. در آخر با شهید دلار حلب در کوبانی وداع کردیم. در نظام یکتا گرایی، زنان اگر زنجیر خود را بشکنند و آزاد شوند، دیگر نمی‌توانند برده شوند. هر چه زنان به آزادی خود نزدیکتر می شوند، حملات بیشتر در آنجا افزایش می یابد. ما از مرگ نمی ترسیم. ما آزاد زندگی خواهیم کرد و بردگی را نمی پذیریم.»
ناگهان مبارزات مشترک زنان را سازماندهی می‌کرد
در ۴ اکتبر ٢٠٢٢، زن دیگری که برده‌داری را نپذیرفت، ناگهان آکارسل، عضو آکادمی ژنئولوژی، در شهر سلیمانی باشور کوردستان، هدف قرار گرفت و به قتل رسید. ناگهان در مبارزات آزادی زنان در باکور، روژاوا و باشور نقش برجستەای داشت. در کوردستانی کە توسط اشغالگران بە چهار بخش تقسیم شدە است برای هر بخش آن مبارزەی مشترک زنان را رهبری می‌کرد. همزمان با نوشته‌ها و اقدامات خود مبارزەی آزادی زنان جهان را سازماندهی می‌کرد.
در آخرین روزهای سال ٢٠٢٢، بار دیگر با یک حمله برنامه ریزی شده مواجه شدیم. آدرس ترورهای سیاسی علیه زنان بار دیگر شهر پاریس فرانسە بود که از گذشته تا به امروز به ترورهای سیاسی شهرت داشته است. این بار هدف اوین گویی، پیشگام جنبش آزادی زنان بود. اوین بە همرا هنرمند میرپرور و عبدالرحمن قزل در مقابل مرکز فرهنگی کوردی احمد کایا در پاریس به قتل رسید.
تقریباً تمام جنایت‌هایی که نمونه‌هایی از آنها را در بالا ذکر کردیم، سعی می‌شود به عنوان قتل‌های فاعل نامشخص رها شوند. به این ترتیب از تعقیب قاتلان و مسئولین جلوگیری می‌شود. در کمپین "١٠٠ دلیل برای محاکمه دیکتاتور" که توسط جنبش زنان کورد اروپا راه اندازی شد، جنایات دولت ترکیه و رئیس جمهور و ترورهایی که او دستور داده بود همراه با شواهد فاش شد. اما نکتەی جالب اینجاست که علی‌رغم اینکه دولت فاشیست ترکیه بارها دست به کشتارها زدە است اما هیچ محاکمەی موفقی در زمینەی حقوق بین‌الملل انجام نشده است. سلیمان سویلو، وزیر کشور دولت فاشیستی حزب عدالت و توسعه (AKP-MHP) در ٨ مارس ٢٠٢٠ با گفتن "پ‌ک‌ک یک سازمان زنانه"، مسئولیت این قتل‌ها را بر عهده گرفت و خاطرنشان کرد که زنان بیشتر هدف قرار خواهند گرفت. سویلو در سخنرانی خود در یک افتتاحیه در ازمیر در اکتبر ٢٠٢٢ یک بار دیگر گفت: «پ‌ک‌ک یک سازمان زنان است، خودش را بر پایەی زنان بنیان نهادە است. یک فلسفه‌ای وجود دارد که بر اساس آن استوار است.» او به جنایت اعتراف کرد و کشف کرد که قاتل کیست.
"قرن ٢١ قرن سازماندهی براساس اصول زنانه خواهد بود"
جنبش آزادی زنان که بر اساس فلسفەی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان شکل گرفته است، به عنوان یک سازمان نمونه که از نزدیک توسط زنان در سراسر جهان، به ویژه در خاورمیانه دنبال می‌شود، جلب توجه می‌کند. رهبر خلق عبدالله اوجالان تعیین کرد که «همانطور که قرن نوزدهم قرن احزاب بورژوایی و قرن بیستم احزاب مبتنی بر کارگری بود، قرن بیست و یکم نیز قرن احزاب زنان خواهد بود» و زیرساخت ایدئولوژیک را ایجاد کرد. جنبش آزادی زنان کوردستان بر اساس همین عزم است.
عصری که ما در آن زندگی می‌کنیم پتانسیل تغییرات شدید را دارد و آگاهی از آزادی زنان دوباره در حال افزایش است. حاکمان در ترس به سر می برند که نیروهای پیشرو که این پتانسیل عصر را سازماندهی می‌کنند، قرن بیست و یکم را به قرن انقلاب زنان تبدیل کنند. بە همین دلیل است کە دولت‌های فاشیستی زنان پیشگام را در این دوره هدف قرار دادند. با این ترس، حملات هدفمند و سیستماتیک علیه زنانی که رهبری مبارزات آزادی زنان را بر عهده دارند، در حال توسعه است. با ترس از شعار "زن زندگی آزادی" با پیشگامی زنان که از روژهلات کوردستان آغاز شد و در سراسر ایران گسترش یافت، رژیم ایران حملات علیە زنان را افزایش داد.
زنان رهبران مقاومت در روژهلات، روژاوا، باشور و باکور هستند
ترسی کە سیستم مقتدر دارد بە جا است. در شرق کوردستان زنان از آغاز خیزش خود با شعارهایی کە سر می‌دهند فلسفەی انقلاب را رقم می‌زنند، بدون اینکه قدمی به عقب بردارند، همچنان راه انقلاب را ادامه می‌دهند. در روژاوا، باشور و باکور، زنان به عنوان رهبران مقاومت، همانند خستگی‌ناپذیرترین کارگران انقلاب، کار می‌کنند. زنانی که گذشته، آینده و کانون مقاومت جنبش آزادی کوردستان و جنبش آزادی زنان هستند، تلاش می‌کنند نقاب‌های فاشیستی‌ترین تا لیبرال‌ترین و مدرنیته سرمایه‌داری را درآورند. آنها همچنان پایه‌های نظام مذهبی، ناسیونالیستی و دولت گرا را متزلزل می‌کنند.
شعار "زن، زندگی، آزادی" به معنای جهانی شدن فلسفەی مبارزەی آزادی و گسترش آن در سراسر جهان است. به معنای اراده، قدرت و سازماندهی برای استقرار نظام جدید است و نه تنها مقاومت، بلکه اراده، قدرت و فلسفەای نو برای ساختن نظام جدید است.