در آستانەی بازی‌های کشوررهای اسلامی و آسیایی ساعات تمرینی ورزشکاران زن در رشتە‌ی دوومیدانی با مربیان مرد ممنوع شد.

 

مرکز خبر- بە گزارش خبرگزاری زن، در پی  اجرای قانون تفکیک ساعات تمرین ورزشکاران زن با مربیان مرد و ایجاد محدودیت برای ورزش زنان، فدراسیون دوومیدانی نیز زمان تمرین زنان در ورزشگاە انقلاب تهران را محدود و  مانع فعالیت مربیان مرد با زنان دوومیدانی‌کار شدە است.

علی رضایی دبیر فدراسیون دوومیدانی گفته است این اقدام با هدف راحتی زنان و جلوگیری از ایجاد مزاحمت برای آنان انجام می‌شود. فدراسیون دوومیدانی در حالی این محدودیت را برای دوومیدانی‌کاران زن ایجاد کرده است، که آن‌ها در آستانه‌ی بازی‌های کشور‌های اسلامی و بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو هستند.

فدراسیون دوومیدانی با نصب بنری در ورزشگاە انقلاب مانع ورود مربیان شدە و جدولی را برای تمرینات دوومیدانی‌کاران طرح کردە است که زنان در روزهای زوج از صبح تا ساعت ۲ حق تمرین دارند و مردان در همین روزها از ساعت ۲ تا ٨ شب. در روزهای فرد نیز این ساعت تمرینی برعکس اجرا خواهد شد.

ممنوعیت حضور مربیان مرد در کنار ورزشکاران زن، یکی از چالش‌های بزرگی است که ورزش زنان ایران بعد از انقلاب با آن مواجه بوده است. از زمانی که ورزش ایران در قالب سازمان تربیت بدنی فعالیت داشته، تا به امروز که با تشکیلات وزارتخانه کارش را جلو می‌برد، همواره مخالفت‌های زیادی بوده که زنان ورزشکار نباید زیر نظر مربیان مرد تمرین کنند؛ هر‌چند شورای عالی انقلاب فرهنگی از همان ابتدا به این موضوع وارد و با تصویب مصوبه‌ای، آشکارا این ممنوعیت را به شکل قانونی در‌آورد.

 این مصوبه که نامش «گسترش حجاب و عفاف» است، به تناسب هر حوزه‌ای، به کلیه‌ی دستگاه‌های دولتی ابلاغ شده و همه موظف به اجرای آن هستند. در مورد دستگاه ورزش، قانون این است که مربیان تیم‌های ملی ورزشی باید زن باشند و مردان نمی‌توانند مربیگری زنان را در هیچ رشته‌ای، اعم از فضای باز و بسته، بر عهده داشته باشند.

این محدودیت ورزشی و تفکیک جنسیتی در ورزش با واکنش ورزشکاران روبرو شده و می‌گویند تیراندازی، قایقرانی، فوتبال، والیبال، بسکتبال، وزنه‌برداری و‌... همه رشته‌هایی هستند که ناظر فنی مرد دارند. با این شرایط، ما ناچار هستیم تمرینات سرعتی و قدرتی ورزشکاران را در پارک‌ها زیر نظر بگیریم و برای تمرینات تخصصی‌شان به خودشان برنامه بدهیم که به تنهایی انجام بدهند.

 بعد از چهار دهە هنوز زنان ورزشکار در ایران از حمایت‌های دولتی برخوردار نیستند و حتی پخش مسابقات بین‌المللی آنان از تلویزیون نیز ممنوع است. آن‌ها هر چند مجبورند در تمرینات، رقابت‌های کشوری و  جهانی با حجاب اجباری حاضر شوند و از قانون‌های زن‌ستیزی ایران برای موفقیت خود عبور کنند، اما باز هم ایران با تفکیک جنسیتی و تشدید محدودیت‌ها سعی در شکست زنان و خانه‌نشین کردن آنان دارد.