ژونا اردلان

سنه- خصوصیتی که کوه دارد پذیرا بودن است، پذیرای هر انسانی با هر نوع شخصیتی اما خروجی آن همان انسان نیست، گویی کوه با کوهنورد پیمان می‌بندد و باید تابع قوانینش باشد روح بلند و شأن انسانی هدیه کوه به انسان است.

روناک زمانی کوهنورد شهر سنە بە خبرگزاری ما می‌گوید: از سال ١٣٧٨ بە صورت مرتب کوهنوردی را شروع کردم و اولین صعودم به قله دماوند در همان سال بود، قبل از آن رشته‌های مختلف ورزشی از جمله پینگ‌ پنگ، بدمینتون، کاراته و والیبال را امتحان کرده بودم اما آنچه توانست روح من را سیراب کند و به من آرامش دهد کوهنوردی و حضور در طبیعت بود.

روناک زمانی افزود: اوایل کوهنوردی ما از نظر علمی فقیرتر بود و بیشتر کوه‌پیمایی بود تا اینکه کم‌کم با حضور در کلاس‌های مختلفِ فدراسیون توانستم از نظر علمی نیز خود را ارتقا دهم.

وی می‌گوید: اولین باری که بر قله دماوند ایستادم آرزو کردم بتوانم به کوه‌های دیگر نظیر هیمالیا صعود کنم و همیشه با این هدف بدن خود را آماده نگه می‌داشتم و هیچ زمانی تمریناتم را متوقف نمی‌کردم و در زمینه یخ‌نوردی هم نه به صورت حرفه‌ای بلکه در حدی که نیازمند حضور در این مناطق هست تمریناتی داشتم و دارم و بسیاری از کوه‌های ایران را زمستانه و تابستانه صعود کرده‌ام.

روناک زمانی از صعودهایش می‌گوید: سه صعود یک روزه به دماوند داشتم که به صورت انفرادی و مستقل انجام شده است، صعود زمستانه به سبلان و الوند، کلاغ لان و صعود به دیواره بیستون، علم کوه و خیلی از صعود‌های دیگر که در طول این سال‌ها انجام شده است.

وی افزود: با توجه به شرایط کاری و همچنین اینکه یک مادر هستم بسیاری از تمریناتم در دامنه آبیدر و کوه‌های اطراف بوده است و همین هم تأثیر بسزایی در آمادگی بدنی من داشته است.

روناک زمانی از سختی‌های کوهنوردی برای زنان می‌گوید: ورزش کوهنوردی با توجه به اینکه در فضای باز انجام می‌شود محدودیت‌های زیادی برای زنان دارد هرچند به نسبت سال‌هایی که من این کار را شروع کردم این محدودیت‌ها خیلی کمتر شده، اما جامعه ما تقریبا جامعه‌ای سنتی است و دیدی که به یک زن کوهنورد وجود دارد به عنوان کسی که در طبیعت می‌خوابد و اغلب همنوردانش مردان هستند ممکن است دید خوبی نباشد اما این استمرار و تلاش و آمادگی روحی و ذهنی خود زن هست که می‌تواند با تمام این مشکلات کنار آید و در نهایت به موفقیت وی بیانجامد.

وی از صعود به خانتانگری می‌گوید: امسال با تیمی که از قبل با آنها تمریناتی داشتم و حدود پنج سال پیش صعود زمستانه دماوند را داشتم  برای قله خانتانگری برنامه‌ریزی کردیم، این کوه فنی‌ترین قله منطقه تیان‌شان یا پلنگ برفی است که شامل پنج قله می‌باشد و به همراه این تیم عازم منطقه شدیم که توانستم به عنوان اولین زن در آن فصل در اولین تلاش به آن صعود کنم.

وی بیان داشت: انگیزه‌ای کە در من به وجود آمد تا کارهای جدی‌تری را دنبال کنم بی ارتباط با شغلم نبوده است با توجه به اینکه من کارشناس ارشد مددکاری هستم و حدود ده سال است در مرکز نگهداری از بچه‌های بی‌سرپرست در سنه مشغول به کار هستم احساس کردم لازم است به این بچه‌ها انگیزه‌ای داده شود تا بتوانند در طراحی زندگی آینده‌شان به اینکه می‌توانند موفقیت‌هایی کسب کنند امیدوار و الگوی موفقی داشته باشند و این به من کمک کرد تا در زمینه کوهنوردی به صورت حرفه‌ای‌تر گام بردارم و وارد منطقه هیمالیا شوم.

پیشنهاد روناک زمانی برای زنانی که قصد دارند وارد دنیای کوهنوردی شوند این است که باید  از لحاظ ذهنی و روحی پذیرای خیلی از سختی‌ها و مشکلات در این راه باشند و هنگامی که با همنوردان مرد همراه می‌شوند این توانایی را داشته باشند که خود وسایل خود را حمل کنند و از عهده کارهای خود برآیند، آمادگی روبرو شدن با تغییرات شدید آب‌وهوا، اختلاف دما و بسیاری موارد دیگر را داشته باشند و اینها نیازمند آموزش‌های علمی در حوزه کوهنوردی و تمرینات سرسختانه آن شخص بدون در نظر گرفتن قضاوت‌ها است و مهم است که ممارست داشته باشند و مشکلات نتواند آنها را از هدف اصلی دور کند و حضور در باشگاه‌ها به آنها کمک می‌کند.

وی می‌گوید: امروزه از نظر فدراسیون تنها باشگاه‌ها هستند که وجهه قانونی دارند و می‌توانند کلاس‌های آموزشی را برگزار کنند و معمولا همه باشگاه‌ها دارای مربیان با تجربه‌ای هستند که می‌توانند از تجربه آنها استفاده کنند.

در پایان روناک زمانی افزود: صعود به قله خانتانگری با ارتفاع ٧٠١٠ متر کە از فنی‌ترین کوەهای تیان‌شان بود کاملا مستقل انجام شد و با کمک هیچ گروە کوهنوردی و هیچ نهاد دولتی بە این صعود نرفتم و جزو صعودهای مستقل در روژهلات کوردستان و همچنین چهار بخش کوردستان برای زنان به حساب می‌آید و امیدوارم در مجموعه خودمان در استان این سرآغازی باشد برای صعودهای مستقل زنان، در حال حاضر هم به امید پیدا کردن اسپانسر برای برنامه‌های آینده هستم تا بتوانم طبق هدفی که تعیین کردم به برنامه‌هایم ادامه دهم.

از صحبت‌های روناک می‌توان فهمید روحیە و انگیزۀ بالای وی دلیل تاب آوردن وی در زمینهٔ کوهنوردی حرفه‌ای در این بیست سال بوده ورگرنه در چنین وضعیتی که زنان دارای هیچ پشتوانهٔ محکمی نه از لحاظ مادی و نه معنوی نیستند اگر هدف و انگیزه‌ای چنین قدرتمند وجود نداشته باشد از همان قدم‌های اول دچار تردید و دلسردی می‌شوند و مانند هزاران راهی که برای زنان پر از سنگلاخ است در به رویشان بسته می‌شود، روناک زمانی و امثال او الگویی برای زنانی هستند که باید به توانایی و استعداد خود اعتماد کنند و به آن بها دهند و در کنار آن به هیچ چیزی جز توانایی خود تکیه نکنند.