شهلا محمدی

مرکز خبر – بیش از ٣٢ ماە است کە خانوادە، وکلا و فعالین حقوق بشر نتوانستەاند با رهبر خلق کورد عبداللە اوجالان دیدار داشتە باشند. در طول ٣٢ ماە گذشتە درخواست‌های مکرر وکلا برای دیدار با زندانیان زندان امرالی و بە ویژە رهبر عبداللە اوجالان توسط سازمان زندان‌های ترکیە رد شدە است. زندانیان سیاسی کورد در تمامی زندان‌های ترکیە در وضعیت نامناسبی قرار دارند و با انواع خشونت و نقض حقوق بشر روبرو می‌شوند.

در اعتراض بە انزوای شدید در امرالی و سرکوب و نقض حقوق زندانیان سیاسی، اعتصاب غذا در زندان‌های ترکیە و باکور کوردستان با درخواست «آزادی برای عبدالله اوجالان و حل مسئلە کورد»، از ٢٧ نوامبر آغاز شده و همچنان ادامە دارد.

خانوادە زندانیان سیاسی نیز در شهرهای مختلف باکور کوردستان با راهپیمایی و اعتصاب دورەای بە حمایت از فرزندان خود برخاستە و اعلام کردند تا آخرین لحظە با فرزندان خود همراە هستند. با این حال دولت ترکیە نە تنها خواست‌های زندانیان را مورد توجە قرار ندادە بلکە زندانیان معترض با انواع خشونت روبرو شدە و آنها را بە سلول انفرادی منتقل کردەاند.  

الهه صدر، فعال جنبش زنان، دستگیری عبدالله اوجالان را «نقض حقوق بشر» دانست و گفت: عبدالله اوجالان نزدیک ٣ سال است که از هر تماسی محروم شده‌اند، با خانواده و وکلای خود نمی‌توانند تماس بگیرند و تا جایی که من می‌دانم در یک اتاق انفرادی ١٢ متری، ٢۵ سال است به سر می‌برند. همه‌ی اینها نقض حقوق بشر است و تا جایی که به ما ثابت شده، انگار در اروپا و آمریکا حقوق بشر فقط یک حرف است و من نمی‌بینم که در عمل پیاده شود.

وی افزود: همانطور که همه می‌دانند، دستگیری ایشان غیرقانونی بود و حق نداشتند جلوی ماشین ایشان را بگیرند. چون در حالی رفتن به یک کشور آفریقایی بودند که به آنجا پناهنده شوند که سازمان امنیت آمریکا (سی. آی. ای)، موساد اسرائیل و میت ترکیه، او را دستگیر کردند که از همان ابتدا کار اینها نقض حقوق بشر بود و هیچ دلیلی برای این کار نداشتند چون ایشان پناهندگی نایروبی را گرفته بودند.

الهه صدر، در خصوص اعتراضات خلق کورد برای پایان دادن به حبس عبدالله اوجالان، اظهار داشت: الان هم اولین بار نیست که اعتراض کوردها به انزوای عبداللە اوجالان انجام می‌شود و کاری که انجام می‌دهند درست در جهت حقوق بشر هست و من فکر می‌کنم که همه‌ی ما مسئولیت داریم برای آزادی عبدالله اوجالان تلاش بکنیم و به این نقض حقوق بشر و اعمال غیرانسانی کشورها اعتراض بکنیم. الان هم کوردها و هم عبداللە اوجالان در چندین جبهه مورد حمله هستند. از طرف جمهوری اسلامی، ترکیه، کشورهای اتحادیه اروپا، آمریکا و اسرائیل، همه دست به یکی کردند که آقای اوجالان در زندان به سر ببرند و نتواند بیرون بیاید. حتی از طرف بعضی از احزاب چپ کوردی که خودشان را کورد می‌دانند، من می‌بینم که نه تنها هیچ تلاشی برای آزادی ایشان نمی‌کنند بلکه از ایشان انتقادهای عجیب و غریب دارند و بر سر راه کسانی هم که تلاش می‌کنند سنگ می‌اندازند.

وی خاطرنشان کرد: مشکل ما اینجا است که بسیاری از کسانی که خودشان را آزادی‌خواه می‌دانند و خودشان را در راه ایجاد حقوق بشر و تلاش برای آزادیخواهی می‌دانند، تا الان کاری انجام نداده‌اند که این تلاش‌ها به گوش جامعه جهانی برسد و ترسی در دل کشورهای آمریکایی و اروپایی ایجاد شود. من به عنوان یک فمنیست مستقل همیشه تلاش کردم که صدای آقای اوجالان و آزادیخواهان کورد را به گوش همه برسانم اما این کار بسیار سختی است و کاری که کوردها در داخل کوردستان و چه در کوردستان ایران انجام می‌دهند، احساس می‌کنم که صدایشان به جایی نمی‌رسد آن هم به خاطر تبلیغاتی که از هر جهت علیه آقای اوجالان و کوردها انجام می‌شود.

 

«شرایط غیرانسانی که در زندان‌های ترکیه وجود دارد، هیچ راهی باقی نگذاشته جز اینکه اعتصاب غذا بکنند»

این فعال جنبش زنان، در رابطه با اعتصاب زندانیان سیاسی در اعتراض به شرایط و به ویژه تداوم حبس عبدالله اوجالان و محرومیت وی از حق ملاقات، تماس و وکیل، گفت: در زندان، شما از همه چیز محروم هستید. تنها راهی که برای اعتراض باقی می‌ماند، اعتصاب غذا است. همین کار را در ٢٠ اکتبر ٢٠٠٠، در زندان‌های ترکیه و کوردستان انجام دادند. زندانیان سیاسی در اعتراض به سیستم انزوا و انفرادی نوع اف، این کار را انجام دادند که در دسامبر ٢٠٠٠، با یک حمله‌ی غیرانسانی و ضد بشری به زندان‌ها حمله کردند و ٣٢ نفر کشته و ۵ نفر آتش گرفتند. چون دولت ترکیه حملات شیمیایی انجام دادند و با اسلحه‌های سنگین به زندان حمله کردند. ٢۵٩ نفر اعتصاب غذا کردند و دولت ترکیه به اسم اینکه می‌خواهند این اعتصاب غذا را بشکنند و جان این زندانیان را نجات بدهند، یک عالمه از زندانیان را کشت اما در حقیقت برای اعمال قدرت بود تا همه را متوجه کند که اینجا ماییم حرف اول را می‌زنیم و شما هیچ قدرتی ندارید. در آن موقع به شدت وضعیت زندان‌ها را سخت کرده بودند و این کار را هدفمند انجام داده بودند. از نظر، بهداشتی، غذا، انفرادی، ارتباط با خانواده و... آن‌قدر آنها را در تنگنا قرار داده بودند که هیچ راهی نداشتند جز اعتصاب غذا. وقتی توانستند به این شکل غیر انسانی اعتصاب غذای آنها را بشکنند، ٣۵٩ نفر دیگر اعتصاب غذا کردند و از این تعداد ١٢٢ نفر جانشان را در اثر اعتصاب غذا از دست دادند. شرایط غیرانسانی که در زندان‌های ترکیه وجود دارد، هیچ راهی باقی نگذاشته جز اینکه اعتصاب غذا بکنند. خانواده‌های این زندانیان از مطالبات آنها دفاع می‌کنند و من دیده‌ام در چند شهر راهپیمایی‌های برگزار کرده‌اند. با این حال من به شدت می‌ترسم و این ترس را خانواده‌های زندانیان سیاسی در ترکیه نیز دارند که همان برنامه‌ای که سال ٢٠٠٠ انجام شد، دوباره صورت نگیرد ولی دولت ترکیه راهی برای زندانیان باقی نگذاشته است.

 

«اوجالان با طرح کنفدرالیسم دموکراتیک راه‌حلی را برای خاورمیانه آورد که می‌تواند از هر نوع جنگی جلوگیری کند»

وی در ادامه با اشاره به راه پیشنهادی عبدالله اوجالان برای نجات خاورمیانه، بر مخالفت کشورهای اتحادیه اروپا و آمریکا جهت استعمار بیشتر تاکید کرد و گفت: وقتی من با اطرافیان صحبت می‌کنم که چرا از عبدالله اوجالان به عنوان یک فرد آزادیخواه که ٢۵ سال است به ناحق ایشان را زندانی کرده‌اند و او را از ارتباط با بیرون منع کرده‌اند، دفاع نمی‌کنند؟ می‌گویند که آقای اوجالان مبارزات مسلحانه انجام داده بود. جواب من این است؛ جولین آسانژ که مبارزات مسلحانه نکرده بود و بارها جایزه‌هایی گرفته بود برای حقوق بشر و آزادی‌خواهی. او مثل آقای اوجالان فقط گناهش این بود که بر جنایت‌های آمریکا در عراق و افغانستان نور انداخت و تمام کارهای غیربشری که در تمام دنیا انجام می‌داد را بیان کرد. در نتیجه ایشان را هم به زندان انداختند و ارتباط او با بیرون را قطع کردند. با این مثال می‌خواهم به تمام کسانی که می‌گویند آقای اوجالان مبارزات مسلحانه انجام داده بگویم که کاملا اشتباه است و فقط به این دلیل است که آقای اوجالان یک راه‌حل برای خاورمیانه پیدا کرد که من فکر می‌کنم تنها راه‌حل پایان دادن له تمام منازعات خاورمیانه است به خاطر تکثرگرایی که در خاورمیانه وجود دارد. ما در خاورميانه انواع و اقسام ملیت‌ها، مذاهب و زبان‌ها را داریم که آقای اوجالان با طرح کنفدرالیسم دموکراتیک راه‌حلی را برای خاورمیانه آورد که می‌تواند از هر نوع جنگی جلوگیری کند و این چیزی است که دولت‌های اروپایی و آمریکایی نمی‌خواهند برای اینکه ناامنی بماند تا اسحله‌هایشان را بفروشند و بیشتر غارت بکنند.

او افزود: در نتیجه من فکر می‌کنم که اگر آقای اوجالان آزاد بشود، نه تنها ملت کورد بلکه عرب، ارمن و همه مذاهب دور او جمع می‌شوند چون توانسته در خاورميانه سیستمی بیاورد که به تمام جنگ‌ها پایان بدهد اما این چیزی است که نمی‌خواهند.

الهه صدر با اشاره به جنگ چندین ساله فلسطین و اسرائیل، سیستم کنفدرالیسم دموکراتیک را تنها راه پایان جنگ دانست و اعلام کرد: الان ٧۵ سال است که جنگ در فلسطین ادامه دارد و بسیاری از فلسطینی‌ها کشته شدند، تمام دولت‌های اروپایی، آمریکا و اسرائیل نمی‌خواهند این جنگ پایان یابد و به این استعمار خاتمه نمی‌دهند چون در آن منافع دارند. اگر همچین سیستم کنفدرالیسمی در این منطقه صورت بگیرد و صلح به وجود بیاید، به ٧٨ سال جنگ خاتمه می‌دهد. نمی‌دانم چطور مردم دنیا چشم‌هایشان را باز نمی‌کنند و یکپارچه فریاد نمی‌زنند که ما این جنگ را نمی‌خواهیم و این سیستم کنفدرالیسمی را به تمام دنیا انتقال بدهند.

 

اتحاد در جنبش «ژن ژیان ئازادی» را «مدیون همین سیستمی هستیم که الان در روژآوا عمل می‌کند و آنها را به صلح رسانده است»

این فعال جنبش زنان، شعار «ژن ژیان ئازادی» را دلیل اتحاد جنبش‌ها اعلام کرد و گفت: ما مدیون هستیم. اگر این شعار «زن زندگی آزادی» را فهمیده باشیم و شرایط ایران را به خاطر تکثری که در ایران وجود دارد، از ملیت‌ها، مذاهب، جنسیت و... اگر قبول کرده باشیم که با شعار و جنبش «ژن ژیان ئازادی» به صلح همه جانبه برسیم و بتوانیم جمهوری اسلامی را سرنگون بکنیم و یک سیستم شورایی برقرار بکنیم، این را مدیون همین سیستمی هستیم که الان در روژآوا عمل می‌کند و آنها را به صلح رسانده است. فکر می‌کنم بسیاری از زنان فمنیست ایران یک اعتقاد قلبی به جنبش «ژن ژیان ئازادی» پیدا کرده‌اند و این رسالت را برای خودشان قائل هستند که در ایران پیاده بکنند و آن را به جاهای دیگر تعمیم بدهند. چون ۴۴ سال است که فمنیست‌ها، زنان ایران، کوردستان و ملیت‌های مختلف در جغرافیای سیاسی ایران مبارزه کرده‌اند اما تا امروز به جایی نرسیده‌اند و اولین بار ایت که در این یک سال و چند ماه گذشته که جنبش «ژن ژیان ئازادی» را در ایران داشتیم، به اتحاد بین جنبش‌های مختلف رسیده‌ایم؛ این یک دستاورد بزرگ است هم برای فمنیست‌های ایران و هم ملیت‌های مختلف که تا بحال فریادشان له گگش کسی نرسید و تنها مبارزه می‌کردند.

وی در نهايت افزود: امروز این اتحاد ذهنی انجام شده و من فکر می‌کنم ما فمنیست‌ها باید این رسالت را برای خود قائل باشیم که از مبارزات کوردها و صدای آزادیخواهانه‌ی آنها حمایت بکنیم و صدای آنها را به گوش جهان برسانیم.