بهاران لهیب

کابل- سه سال قبل در ١۵ آگوست، طالبان حاکمیت عام و تام افغانستان را به دست گرفتند. زندگی نیم‌بند مردم را دگرگون ساختند. ریئس جمهور افغانستان اشرف غنی قبل ورود طالبان به کابل با چند تن از نزدیکانش با پول‌ هنگفتی فرار نمود. ‌آمریکا برای پنهان ساختن رازهایش زمینه را فراهم نمود که طیاره‌های نظامیش به میدان هوایی(فرودگاه) کابل فرود آمد و برای ۱۵ روز میدان هوایی را به جهنم مبدل نمود. در کنار پرت شدن ۵ شهروند افغانستان از طیاره‌ها به ده‌ها کودک از خانواده‌های‌شان جدا شدند و یا در ازدحام کودکان، پیران و جوان زیر پا له شدند. تا حال روند بیرون کشیدن جوانان جریان دارد، با بردن افغان‌ها به کشورهای اورپایی و آمریکایی کار بشر دوستانه‌ای نیست که از زیر یوغ طالبان رهایی پیدا کنند. فقط می‌خواهند افغانستان را به مشت از طالبان بی‌سواد تسلیم نمایند تا آزادانه به اهداف‌شان برسند، در عین حال انتحار قوی بین مردم در میدان هوایی آن زمان صورت گرفت به ده‌ها تن کشته و زخمی شدند، آمریکا از فرصت استفاده کرده به خانه‌های رهایش مردم با طیاره‌ بی‌سرنشین حمله کرد و خانواده‌ای را به خاک و خون کشانید که در میان کشته شد‌گان کودکان هم بود، ادعا آمریکا این بود که گویا به خانه‌ داعش حمله نموده است.

 طالبان تلاش دارند تا صدایی عدالت خواهانه را خفه کنند از زمانی که قدرت را به دست گرفتند با افکار ضد زن‌شان به سرکوب پرداختند. زنان را از مکتب و کار محروم ساختند بنا به گزارش سازمان (آموزش،‌ علمی و فرهنگی ملل متحد) «یونسکو» ۲.۵ میلیون دختر افغان در طول سه سال حق تحصیل ندارند. چند قبل گزارشی در رسانه گاردین و رخشانه به نشر رسید که نشان می‌داد زنان در زندان‌های طالبان در اتهام به بی‌حجابی مورد تجاوز و آزار و اذیت جنسی قرار گرفتند،‌ به نکاح اجباری در آوردن دختران نوجوان توسط طالبان افزایش یافته است، کشتن و شکنجه‌ای نظامیان پیشین،‌ قتل و زندانی ساختن خبرنگاران با نشر گزارش «خبرنگاران در تعبید»،‌ در طول سه سال ۳۰۹ خبرنگار و کارمند رسانه‌ای زندان شده‌اند، در این مدت ۶۹ تن آنان به طور دوامدار در زندان بوده‌اند، در پنج ماه نخست سال ۱۴۰۳، ۱۱۷ مورد خشونت در مقابل جامعه‌ای رسانه‌ای ثبت شده است، به ترتیب در سال ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲، ۱۶۳ و ۱۳۲ تن با خشونت مواجه بوده‌اند. به گفته این گزارش آمار نشر شده از آن افرادی است که خواستند جنایات که در مقابل‌شان صورت گرفته بیان دارند. اما آمار بیشتر از این است. ۹۵ درصد زنان که در رسانه‌ها کار می‌کردند شغل خود را از دست داده‌اند یعنی ۱۸۰۰ تن خبرنگار زن قبلا فعال بودند. حالا ۵۰ تن با قیدگیری‌های موجودیت کار می‌کنند.

به ده‌ها قانون برای اسیر ساختن زنان در چهار دیواری‌های منازل‌شان را اعلام داشتند، پوشش را اجباری اعلام کردند، معاش کارمندان زن را به پنج‌هزار افغانی تقلیل دادند، به صدها زن و مرد را در سرتاسر افغانستان به جرم به اصطلاح اخلاقی و دزدی به شلاق بستند و قصاص نمودند، رشوه ستانی تحت عنوان مالیات تمام شهروندان افغانستان را به ستوه‌ آورده است، در طول سه سال در کابل و ولایات به شکل سیستماتیک ملیت هزاره و شیعه مذهبان را در حملات انتحاری در مساجد، مکاتب، کورس‌های آموزشی و موتر‌ها شهری به قتل رسانده‌اند، زنانی مانند نگار، زینب عبداللهی، حورا سادات، حسنا سادات، مارینا سادات، حلیمه امانی، فروزان و ده‌ها تن دیگر که نام‌های‌شان رسانه‌ای نشده توسط طالبان به قتل رسیده‌اند، آمار خشونت‌های خانوادگی، فقر و بیکاری بلند رفته است، آفات طبیعی بلای دیگر بود که دامنگیر مردم افغانستان شده است. هر حادثه طبیعی برای مردم ماتم و برای طالبان جشن و پر نمودن جیب‌های‌شان می‌باشد.

 جنایات که در طول سه سال در افغانستان توسط طالبان صورت گرفته است با اطمینان لیستش از این طویل‌تر است. اما با وجود آن زنان دست از مبارزه و افشای طالبان بر نداشته و ادامه داده‌اند. کشور‌های دخیل به رهبری آمریکا تلاش دارند تا وضعیت جاری در افغانستان را پنهان بسازند، با آن هم زنان در داخل و خارج افغانستان حتی در بازی‌های المپیک دین انسانی خود را ادا نموده و نقش به سزای داشته‌اند. و امیداواری و جود دارد که مبارزه زنان افغان باعث فروپاشی دولت طالبان شود.