شیرین صالح

سلیمانی- کوردستان در جریان نبرد چالدران به دو بخش تقسیم شد و پس از آن معاهده‌های سور و آخرین معاهده لوزان در ۲۴ ژوئیه ۱۹۲۳ در لوزان سوئیس امضا و کردستان رسماً به چهار قسمت تقسیم و از تمام حقوق خود محروم  و در ادامە نسل‌کشی، پاکسازی و نابودی کوردها و سایر خلق‌ها در منطقه آغاز شد.

اگرچه قتل‌عام کوردها ادامه دارد، اما پس از ١٠٠ سال و در ٢٢ ژوئیە سال جاری، کنفرانسی در لوزان برای ارزیابی پیامدها و مراحل بعد از کنفرانس و تعیین مراحل بعدی برگزار شد این کنفرانس سه روز به طول انجامید و کوردها از چهار بخش کوردستان و سایر کشورها در آن شرکت داشتند، زنان نیز رهبری کنفرانس را بر عهده گرفتە و نقش بسزایی در فعالیت‌‌های آن داشتند .

در پایان این کنفرانس تأکید شد که جامعه جهانی باید از خلق کورد حمایت کند و کوردها باید عضو ناظر سازمان ملل متحد شوند، کشورهایی که معاهده لوزان را امضا کردند باید جنایاتی که در این ١٠٠ سال علیه کردها صورت گرفتە است را جبران کنند همچنین جلوگیری از حملات هوایی به مرزهای کوردستان و بسیاری از نکات مهم دیگر نیز مشخص شد.

 

«دولت‌‌های قدرتمند به خاطر منافع خود پیمان لوزان را امضا کردند»

نیاز عبدالله، فعال و شرکت‌کننده در کنفرانس لوزان در جولای ٢٠٢٣، گفت: معاهده لوزان تنها تجزیه کردستان نبود، بلکه ایجاد مرز بین کشورها بود که به نفع دولت‌‌های قدرتمند امضاکننده معاهده بود.علاوه بر معاهده لوزان، کوردستان در معاهده سور نیز تقسیم شد.هر تصمیمی که کشورهای قدرتمند می‌گیرند براساس منافع خاص و سرمایەی خود است از آنجایی که کوردستان یک منطقه نفت‌خیز است، این کشورها از قبل برای تصرف این سرمایه تلاش می‌کنند پس از سقوط امپراتوری عثمانی، ترکیه دچار یک فروپاشی اقتصادی شد، بنابراین کشورهای قدرتمند تصمیم گرفتند موصل را تحت حاکمیت عراق قرار دهند به شرطی که ۱۵ درصد از اقتصاد آن را به ترکیه اختصاص دادە و اقتصاد آن را احیا کنند.

 

«احساس ملی ما را در کنفرانس لوزان گرد هم آورد»

نیاز عبدالله با بیان اینکه این کنفرانس با حضور کوردهای همه کشورها برگزار شد، بیان کرد: پس از ١٠٠ سال معاهده‌ای را نخواهیم پذیرفت این همایش باعث شناخت بهتر همدیگر شد و ما یک صدا و با لباس کوردی در کنفرانس شرکت کردیم و برخی از کردها در مقابل ساختمان محل برگزاری همایش تجمعات اعتراض برگزار کردند. داشتن یک احساس ملی که ما را دور هم جمع کرد، خوشحال کننده بود.

وی گفت: احزاب کورد باید یک صدا در کنفرانس شرکت می‌کردند چون بدین ترتیب قدرت کوردها را در مقابل دید سایر کشورها نشان می‌دادند.عدم اتحاد یک حزب سیاسی کوردی با احزاب دیگر باعث شده است که ترکیه احساس قدرت کند و سعی کند خاک کوردستان را اشغال کند، بنابراین اگر ما با هم متحد نباشیم، خاک ما به راحتی اشغال می‌شود.

 

«ما بە انقلاب زنان روژآوا افتخار می‌کنیم»

نیاز عبدالله گفت که ما زنان شرکت کننده در این کنفرانس برای اندیشه و فلسفه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان مبارزه می‌کنیم. هر چه زنان بیشتر مورد ضرب و شتم قرار گیرند، قوی‌تر می‌شوند، همانطور که زنان در روژهلات کردستان انقلاب،زن  زندگی و آزادی را رهبری می کنند، برای همین انقلاب یک انقلاب زنانه است. برای ما کوردها مایه افتخار است هرجا می‌گوییم کوردیم از قدرت و مبارزات مبارزین و انقلاب روژآوا  می‌گویند و از این رو زنان نمادی برای مبارزه  آینده‌ای نو هستند چند تن از مادران شهدا و زنان فعال هر منطقه با لباس و فرهنگی خاص در این همایش شرکت کردند.

 

«ما خواهان اتحاد احزاب هستیم»

نیاز عبداللە در پایان سخنان خود گفت: پیام من این است که باهم متحد شویم، اگرچه در اقلیم کوردستان بین احزاب سیاسی اختلافاتی وجود دارد اما همه ما می‌توانیم متحد باشیم، بنابراین می‌توانیم یک کوردستان بزرگ و بدون مرزهای تحمیلی داشته باشیم، ما که در خارج هستیم می‌دانیم که کوردها در مقایسه با سایر ملت‌ها و کشورها تا چە اندازە از حقوق خود محروم هستند هرچند مانند یک پناهندە دارای حق حقوقی هستیم اما نسبت بە شهروندان کشورها شهروند درجە دو محسوب می‌شویم برای همین این اختلافات باید بە پایان برس زیرا ما خواهان اتحاد هستیم.