ویان سعید

شنگال - دیروز در اردوگاه شاریا در استان دهوک در باشور کوردستان، جایی که ۱۲ هزار پناهنده شنگال پس از فرمان ۳ اوت ۲۰۱۴ در آن زندگی می‌کنند، آتش‌سوزی رخ داد و به دنبال آن ۴۰۰ چادر سوزانده شد و شش نفر از پناهندگان مجروح شدند و ۱۸۴ خانواده چادرهایشان سوزانده شد، دربارەی این موضوع زنانی که پس از فرمان سال ۲۰۱۴ به شنگال بازگشته و زندگی خود را از نو آغاز کردەاند اشاره کردند که حوادث اردوگاه‌ها، از خودکشی گرفته تا آتش‌سوزی، همه آگاهانه و عمدی است و ادامه‌ی فرمان ۵٧٤ است.

شامی رامو، عضو جنبش آزادی زنان ایزیدی می‌گوید: ''وقتی آتش‌سوزی را در تلویزیون دیدم، دلم آتش گرفت و وقتی صدای فریاد زنان اردوگاه را برای کمک شنیدیم، یک لحظه فکر کردم همان زمانی است که فرمان روی داده است."

مادر شامی می‌گوید: ''آنچه در اردوگاه اتفاق می‌افتد عمدی است، چگونه ممکن است در جایی که پیش از این آتش‌سوزی رخ داده است، آتش نشانی در آن وجود نداشته باشد، اگر داعش در آنجا ساکن شده بود، فوری به آنها کمک می‌کردند، اما زنان و کودکان ایزیدی فریاد می‌زدند و کسی صدای آن‌ها را نشنید."

 

کسانی که اجازه دادند فرمان علیه ایزیدیان اتفاق بیفتد از شما محافظت نخواهند کرد

نیعام امیر، یکی دیگر از اعضای جنبش آزادی زنان ایزیدی می‌گوید: ''ما از آتش‌سوزی که اتفاق افتاد غمگین هستیم، هیچ‌کسی به داد مردم نرسید، باید در برابر این همه ظلمی کە بر خلق روا می‌شود بگوییم دیگر بس است، مردم شنگال را به سرزمینشان بازگردانید. باید بزرگان ایزدی که بە سبب حفظ منافع خود کمپ‌نشین شدند و سکوت اختیار کردند، مانع بازگشت این پناهندگان به سرزمین خود نشوند. باید آنها بدانند کسانی که اجازه داده‌اند ۷۴مین فرمان کشتار ایزدیان صادر شود از آنها محافظت نخواهند کرد."

زن جوان عضو جنبش آزادی زنان ایزیدی به نام ژاکلین حسین از ساکنان اردوگاه خواست که درمانده نشده و برای ادامەی زندگی خود به سرزمینشان شنگال بازگردند.