آواره شدن مسیحیان از سرزمین مادری‌شان به دلیل اشغالگری و حملات ایران
اشغالگری و بمباران مناطق مختلف باشور کوردستان آرامش شهروندان را تحت تاثیر قرار داده و روستای هرموته یکی از روستاهایی است که زندگی روزمره‌ی ساکنان آن به دلیل بمباران‌های حکومت جمهوری اسلامی مختل شده است.
شنیار بایز
کویه- روستای هرموته در شهر کویه‌ی باشور کوردستان یکی از قدیمی‌ترین روستاهای کوردستان است که در دیرباز شهر بوده و مسیحیان در آن زندگی می‌کرده‌اند. این روستا قدمتی تاریخی و کهن دارد و به دلیل موقعیت مکانی خود همواره مورد حمله‌ی مغول‌ها و تاتارها قرار گرفته و منطقه به این دلیل ویران شده و شهر به روستا تبدیل شده است.
این روستا در طول تاریخ از حملات و بمباران مهاجمان در امان نبوده است و در حال حاضر به دلیل وجود اردوگاه حزب دموکرات کوردستان در نزدیکی روستا که تنها ٢٠٠ کیلومتر با آن فاصله دارد، در شهریورماه مورد حمله‌ی مشکی دولت ایران قرار گرفت، در حال حاضر جان اهالی و ساکنان این روستا به دلیل حملات رژیم جمهوری اسلامی در خطر قرار گرفته و تعدادی از آنها منطقه را ترک کرده و به شهرهای شقلاوا، عنکاوه و کویه نقل مکان کرده‌اند.
هرموتە تنها روستا در شرق هولیر تا مرز ایران است که مسیحیان در آن زندگی می‌کنند، زیرا آنها همیشه به صلح و همزیستی اعتقاد داشته‌اند. ریاز عزیز، یکی از اعضای شورای روستای هرموته، گفت که وضعیت روانی بسیاری از زنان و کودکان به دلیل بمباران‌های رژیم جمهوری اسلامی تاکنون به حالت عادی خود بازنگشته و دائماً در ترس و اضطراب هستند.
در حال حاضر تعداد خانوارهای مسیحی ساکن در این روستا حدود ١١٠ خانوار می‌باشد و حدود ٢٣ خانوادەی مسلمان نیز در این روستا هستند که پیش از بمباران مقر حزب دموکرات کوردستان توسط ایران، جمعیت آن ۴٢٨ مسیحی و ١۴٨ خانوار اسلامی بود، اما اکنون جمعیت مسیحیان این روستا ٣٨٠ تن خانوار و چندین خانوار اسلامی در آن زندگی می‌کنند.
«حملات رژیم بعث و ایران در طول تاریخ زندگی ما را تباه کرده است»
شلیر سولاق، یکی از ساکنان روستای هرموتە، می‌گوید که مدت‌ها است که در این روستا زندگی می‌کند و در این روستا به دنیا آمده و بزرگ شده است. او می‌گوید که در سن ١٢ سالگی به دلیل بمباران‌ها و حملاتی که از سوی رژیم بعث و رژیم جمهوری اسلامی به این روستا، آن‌جا را ترک کرده و به بغداد نقل مکان کرده بودند.
شلیر سولاق با اشاره به این‌که پس از ١٢ سال زندگی در شهر بغداد، به خاطر شرایط شهر بغداد پس از سقوط رژیم بعث دوباره به روستای هرموته بازگشته‌اند، گفت: «رژیم بعث و صدام حسین مردم را جلوی چشمان شهروندان می‌کشتند، بنابراین ما نمی‌توانستیم در آن‌جا به زندگی خود ادامه دهیم.» وی افزود که آنها هر جا باشند گلوله باران و بمباران وجود دارد، در سال ٢٠٢٢ بمباران اردوگاه حزب دموکرات کوردستان توسط دولت ایران که حدود ٢٠٠ کیلومتری روستای آنان قرار دارد گفت که این کار روستاییان را عاصی کرده است.
«پیام ما مسیحیان صلح و همزیستی است»
شلیر سولاق با بیان این‌که از ماه سپتامبر روستا را به دلیل بمباران‌ها ترک کرده و به کویه و عنکاوه نقل مکان کرده‌اند، گفت: امرار معاش ما به کشاورزی بستگی دارد، اما امسال از ترس بمباران نتوانستیم کشاورزی کنیم.
شلیر سولاق در پایان صحبت‌های خود گفت: اهالی روستا که اکثراً مسیحی هستند پیام صلح و همزیستی دارند و خواهان بمباران و حملات در منطقه خود نیستند، اما حملات به منطقهی آنها باعث شده است که منطقهی خود را ترک کرده و تنها برای برگزاری مراسم سال جدید میلادی و عید میلاد مسیح به روستای خود بازگردند و این باعث شد که همانند سال‌های پیش آمادگی برگزاری این مراسم را نداشته باشند.
«از ترس گلوله‌باران نمی‌توانیم بخوابیم»
باسیمه عیسی، یکی دیگر از ساکنان مسیحی روستای هرموته درباره‌ی چگونگی زندگی با وجود بمباران منطقه گفت کە نه تنها او بلکه پدر و مادرش نیز در هرموته به دنیا آمده‌اند. به گفته‌ی وی در طول تاریخ حملات و بمباران‌های زیادی در این منطقه صورت گرفته است، اما بعدها وضعیت بهتر شد و اکنون دوباره روستای هرموته به دلیل بمباران رژیم جمهوری اسلامی در وضعیت بدی قرار دارد.
وی گفت: وضعیت ما به قدری بد بود که همگی منطقهی خودمان را ترک کردیم و به امید آرام شدن اوضاع در شهر کویه زندگی کردیم، اکنون که برای تعطیلات برگشته‌ایم، از ترس بمباران و گلوله‌باران روستا نمی‌توانیم بخوابیم. شیشه‌های خانه‌ی ما در هر بمبارانی شکسته شده است.
باشور کوردستان هدف مهاجمان بوده است
گفتنی است باشور کوردستان همواره محل درگیری و حملات متجاوزان بوده است، رژیم بعث نیز بیش از ۴ هزار روستا را ویران و غارت کرد. در منطقهی بادینان تعداد ۴۵٠ روستا در جریان عملیات انفال ویران شد. اهالی منطقهی بادینان در حال حاضر نیز با توجه به حملات رژیم اشغالگر ترکیه به روستاهای واقع در مناطق مرزی باشور و باکور کوردستان در ترس و اضطراب به سر می‌برند و تعداد بسیاری از شهروندان جانباختە و یا مجروح شده‌اند، به همین دلیل اهالی روستا مجبور به ترک محل زندگی خود و تخلیه‌ی روستاهای خود شده‌اند .
حدود ۵٠٠ روستا در منطقهی بادینان به دلیل اشغالگری رژیم ترکیه تخلیه شده است و تعدادی از این روستاها به طور کامل ویران و از این تعداد بیش از ۵٠ روستا در زاخو تخلیه و اکنون به منطقهی نظامی تبدیل شده‌اند، در بخش درکار نیز ١۴ روستا و بیش از ۴٠ روستا نیز در باتیفا تخلیه شده‌اند.
از سوی رژیم جمهوری اسلامی نیز بمباران و اشغالگری در باشور کوردستان همچنان ادامه داشته و از ماه سپتامبر، پس از انقلاب خلق کورد در روژهلات کوردستان و دیگر خلق‌های ایران به رهبری زنان، بمباران اردوگاه‌های احزاب روژهلات کوردستان در کویه، زرگویز و پردی آغاز شد که منجر به کشته و زخمی شدن چندین نفر و وارد شدن خسارات زیست محیطی و مادی به منطقه شد.