آسیب دیدن مغز کودکانی که در معرض مداوم نمایشگرها هستند
براساس یک مطالعه‌ی جدید که دانشمندان سنگاپوری انجام داده‌اند، نشستن مداوم کودکان نوپا جلوی نمایشگرها به مغز آنان آسیب جدی وارد می‌کند.
مرکز خبر- دانشمندان سنگاپوری در یک مطالعه‌ی جدید به این نتیجه رسیدند که نشستن کودکان نوپا در تمام طول روز جلوی صفحه نمایش می‌تواند به مغز آنان آسیب جدی وارد کند. دانشمندان سنگاپوری می‌گویند که آسیب تماشای صفحه نمایش از دوران شیرخوارگی تا اواخر دوران کودکی یعنی حتی بیش از هشت سالگی ادامه دارد.
به گفته‌ی این تیم تحقیقاتی که از مؤسسه‌ی علوم بالینی سنگاپور هستند، کودکان نوپایی که در معرض مداوم صفحه‌های نمایش قرار گرفته بودند، مشکلات متعددی از جمله مشکلات در هوشیاری، کنترل حرکات اختیاری و احساسات، حفظ توجه، پیروی از دستورالعمل‌های چند مرحله‌ای و ادامه‌ی یک کار دشوار داشتند.
محققان این تیم تحقیقاتی اعلام کردند که اگر کودکان نوپا به طور بلند مدت در معرض صفحه‌های نمایش باشند می‌تواند در توسعه‌ی عملکرد اجرایی آن‌ها اختلال ایجاد کند. کودکان نوپا برای پردازش اطلاعات روی یک صفحه‌ی دو بعدی تلاش می‌کنند زیرا با جریانی از حرکات سریع، چراغ‌های چشمک زن و تغییرات صفحه بمباران می‌شوند. منابع شناختی زیادی برای درک آن‌چه که تماشا می‌کنند مورد نیاز است. در جایگاه یک کودک نوپا، مغز «غرق» می‌شود و نمی‌تواند ابزارهای ذهنی کافی برای
توسعه‌ی مهارت‌های شناختی مانند عملکرد اجرایی باقی بگذارد.
مغز از زمانی که نوزاد متولد می‌شود تا اوایل کودکی به سرعت رشد می‌کند اما بخشی از مغز که مربوط به عملکرد اجرایی است (قشر پیش‌پیشانی) زمان بیشتری برای شکل‌گیری نیاز دارد. تأخیر در رشد این قشر به این معنی است که مهارت‌های عملکرد اجرایی را می‌توان تا زمانی که فردی وارد آموزش عالی می‌شود، شکل داد. با این حال کهارت‌های عملکرد اجرایی را نیز در یک دوره‌ی زمانی، در برابر تأثیرات محیطی بسیار آسیب‌پذیر می‌کند.
پروفسور چونگ یاپ‌سنگ، مدیر ارشد بالینی مؤسسه‌ی علوم بالینی سنگاپور در یک بیانیه می‌گوید که یافته‌های این مطالعه را نباید ساده انگاشت زیرا آن‌ها بر توسعه‌ی بالقوه‌ی نسل‌های آینده و سرمایه‌ی انسانی تأثیر می‌گذارند. وی همچنین گفت که با نتایج این تحقیق، «ما یک قدم به درک بهتر این‌که چگونه تأثیرات محیطی می‌توانند بر سلامت و رشد کودکان تأثیر بگذارند نزدیک شده‌ایم. این به ما این امکان را می‌دهد که تصمیمات آگاهانه‌تری در بهبود سلامت و پتانسیل هر سنگاپوری با ارائه‌ی بهترین
روش شروع زندگی به هر کودک بگیریم.»
این تیم تحقیقاتی همچنین نگرانی خود را از این موضوع که خانواده‌هایی که به کودکان بسیار خردسال اجازه می‌دهند ساعت‌ها روبه‌روی صفحه نمایش بگذرانند با چالش‌های دیگری مانند ناامنی غذا یا مسکن و اختلالات خلقی در بین والدین مواجه شوند. آن‌ها خواستار کار بیشتر برای درک این‌که چرا کودکان بیش از حد از صفحه نمایش استفاده می‌کنند، و تمایز بین تأثیر مستقیم استفاده از صفحه نمایش از سایر عوامل خانوادگی که ممکن است به مغز آسیب برساند، شدند.
این تحقیق به این گونه انجام شد که والدین زمانی که کودکشان به سن ۱۲ ماهگی رسید میانگین زمان استفاده از صفحه نمایش را در روزهای هفته و آخر هفته شمارش و گزارش می‌کردند. کودکان به چهار گروه تقسیم شدند: گروهی که کمتر از یک ساعت در معرض تماشای صفحه نمایش بودند، گروهی که یک تا دو ساعت در معرض صفحه نمایش بودند و گروه‌هایی که دو تا چهار ساعت و بیش از چهار ساعت در معرض این اتفاق قرار داشتند.
محققان در ۱۲ و ۱۸ ماهگی فعالیت مغز هر کودک را با استفاده از الکتروانسفالوگرافی اندازه‌گیری کردند. هنگامی که این کودکان ۹ ساله شدند، یکسری آزمایش‌های مغزی انجام دادند و دامنه‌ی توجه و عملکرد اجرایی آن‌ها اندازه‌گیری شد. در نهایت مشخص شد کودکانی که معرض زمان طولانی‌تری در تماشای نمایشگرها بودند امواج «فرکانس پایین» بیشتری داشتند که با تلاش آن‌ها برای هوشیاری مطابقت داشت.