مدینه مامداوغلو

آمد - در حالی که نقض حقوق بشر در زندان‌های ترکیه و کردستان به طور فزاینده‌ای ادامه دارد، زندانیان در دوره اخیر از بسیاری از حقوق خود محروم شده‌اند. در زندان دیاربکر تیپ D شماره ١ که به طور مکرر مورد یورش قرار گرفته و زندانیان در آن مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند، مشخص شده است که پول یا لباس‌هایی که خانواده‌ها برای زندانیان ارسال می‌کنند، به دست آنها نمی‌رسد. خدیجە آکین، از نزدیکان زندانی، در مورد وضعیت زندان گفت که زندانیان در انزوای شدیدی بە سر می‌برند.

خدیجه آکین که پسرش ملک آکین از سال ٢٠١۶ در زندان به سر می‌برد، بیان کرد که پسرش بدون هیچ مدرک محکمه‌پسندی دستگیر و محکوم شده است. او افزود که همسرش نیز سال‌هاست که در زندان است. وی با اشاره به اینکه حدود ٢٠ سال است که برای ملاقات به زندان می‌رود، گفت: ظلم و ستم در زندان‌ها هرگز فروکش نکرده است. خدیجه آکین وضعیت را با این جمله خلاصه کرد: «آنها در سلول انفرادی و در انزوا نگه داشته می‌شوند.»

خدیجه آکین اظهار داشت که پسرش بیمار است و ماه‌ها بعد، علیرغم درخواست‌های مکرر او، به بیمارستان منتقل شده است. او گفت که بازداشت شدگان هفته‌ها منتظر مانده‌اند تا با وجود شرایط اضطراری به بیمارستان منتقل شوند. خدیجه آکین اعلام کرد: لباس‌ها، کفش‌ها و پولی را که می‌فرستیم، به زندانیان نمی‌دهند. وقتی زندانیان بیمار می‌شوند، کسی برای معاینە آنها نمی‌رود. زنی که برای ملاقات آمده بود، غش کرد و یک ساعت طول کشید تا او را بە بیمارستان ببرند. نمی‌گذارند زندانیان نفس بکشند، آنها را در زندان در انزوا نگه می‌دارند. گفته می‌شود از غذای زندانیان، چیزهای مختلفی از جمله سنگ و اجسام سخت بیرون می‌آید. زندانیان به چیزی دسترسی ندارند و اقلامی را کە درخواست می‌کنند به آنها نمی‌دهند.

خدیجه آکین با درخواست آزادی زندانیان، به لایحه مشمول عفو که فقط شامل زندانیان جنایی می‌شود اعتراض کرد و گفت: همه زندانیان باید آزاد شوند. بچه‌های ما باید به خانه برگردند، دیگر کافی است این ظلم. من ٢٠ سال است که بە زندان رفت‌وآمد دارم. این افراد بی‌گناه سال‌هاست که در زندان نگه داشته می‌شوند. برای دزدها، قاچاقچیان و قاتلان عفو وجود دارد، اما چرا برای زندانیان سیاسی  هیچ عفوی وجود ندارد؟ چرا این تبعیض علیه هزاران نفر اعمال می‌شود؟ این با انسانیت سازگار نیست.