پدر ژاکوب تلک کادان که در یک ماموریت کاتولیک به ده‌ها زن و کودک از جنگ در خیابان‌های خارطوم پناه داده بود، کمربندش را محکم‌تر می‌بندد زیرا ذخایر غذا کم شده و او روز به روز لاغرتر می‌شود.

از آنجایی که غذا کمیاب شده است، راهبه‌ها برگ درختان را برای غذای کودکان می‌جوشانند و بسیاری از بزرگسالان وعده‌های غذایی خود را حذف می‌کنند.

تلاش‌های صلیب سرخ برای نجات آنها در دسامبر با دو کشته و هفت زخمی دیگر از جمله سه نفر از کارکنان موسسه خیریه پاسخ داده شد. این اقدامات پس از تیراندازی افراد مسلح به کاروان، پیش از رسیدن به ماموریت خاتمه یافت. طرف‌های متخاصم مسئولیت این حمله را نپذیرفتند.

تلک کادان، یک تبعه‌ی‌ هندی ۶۹ ساله، گفت: «به محض اینکه مسیر خوبی پیدا کنیم، اولین نفری خواهیم بود که می‌رویم، اما با مردم.»

بسیاری از ساکنان پایتخت سودان پس از آغاز درگیری در آوریل سال گذشته گریختند، خارطوم و شهرهای مجاور آن بحری و عمران را در امتداد رود نیل فرا گرفتند و به سرعت به سایر نقاط کشور گسترش یافتند.

در آغاز جنگ، نیروهای RSF مکان‌های استراتژیک و محله‌های مسکونی بسیاری را در خارطوم را اشغال کرده و تک تیراندازها را در ساختمان های بلند مستقر کرده بودند. ارتش که فاقد نیروی زمینی مؤثر بود، با توپخانه و حملات هوایی سنگین به آنها پاسخ داد.

ماموریت «دار مریم» کلیسا را به پناهگاهی امن برای کسانی بدل کرد که پولی برای فرار یا جایی برای رفتن نداشتند.

عکس‌هایی که توسط تلک کادان با رویترز به اشتراک گذاشته شده است، بخش‌هایی از ساختمان‌های این مأموریت را نشان می‌دهد که پر از آوار هستند، دیوارهای آن به شدت توسط گلوله یا بمب آسیب دیده‌اند و اتاق‌ها و راهروها در اثر دود سیاه شده‌اند.

تلک کادان گفت: «وضعیت غذایی ما خیلی بد است. همه بسیار ضعیف شده‌ایم.»

در سرتاسر سودان و به خصوص در مناطقی که بدترین آسیب را از درگیری دیده‌اند، گرسنگی شدید گسترش یافته است و هشدار قحطی به مناطقی از جمله خارطوم رسیده است.

 

۱۰ میلیون آواره

برخی از خانواده‌ها ژوئن سال گذشته در این مأموریت پناه گرفتند و امیدوار بودند سقف سیمانی پناهگاه‌های آن از آنها محافظت کند. اما با فشار نیروهای RSF برای تصرف اردوگاه استراتژیک سپاه زرهی، این منطقه با چالش‌های بسیاری روبرو شد.

منطقه‌ی الشجره مورد حمله‌ی شدید نیروهای RSF قرار گرفته است. کسانی که در نزدیکی آن زندگی می‌کنند، در ارتش ثبت‌نام کرده‌اند تا بتوانند از رود نیل عبور کنند. برخی ماه‌ها منتظر بودند.

تلکادان گفت، اما تخلیه‌ی شبانه با قایق از طریق نیل سفید برای کودکان بسیار خطرناک تلقی می‌شود.

به گفته‌ی سازمان بین‌الملل مهاجرت، جنگ سودان بزرگترین بحران آوارگی داخلی در جهان را ایجاد کرده است و نزدیک به ۱۰ میلیون نفر را به جستجوی سرپناه در داخل یا خارج از کشور سوق داده است.

رویترز مستند کرده است که چگونه این درگیری‌ها، کشتارهای قومیتی بسیاری را در منطقه‌ی غربی دارفور به همراه داشته و به گسترش گرسنگی مرگبار منجر شده است.

این جنگ همچنین باعث ویرانی بی‌سابقه‌ای در پایتخت شده است، پایتختی که از درگیری‌های قبلی سودان مدرن در امان بود. امدادگران می‌گویند که هر دو جناح متخاصم از ارسال کمک‌های بشردوستانه جلوگیری کرده‌اند و غیرنظامیان را به کمک‌های خیریه‌ای که توسط گروه‌های داوطلب محله ارائه می‌شود، وابسته کرده‌اند.

یکی از مقامات رسانه‌ای RSF گفت که شبه‌نظامیان تلاش کرده‌اند تا توسط کمیته‌ی بین‌المللی صلیب سرخ (ICRC) اجازه تخلیه خانواده‌ها را بدهند، اما ارتش این تلاش را ناکام گذاشته و از آنها به عنوان سپر انسانی استفاده می‌کند.

سخنگوی ارتش گفت که خانواده‌ها در دام جنگ گرفتار شده‌اند و نیروهای سپاه زرهی با حفاظت و کمک به آنها وظیفه خود را انجام داده‌اند که مطابق با رویه‌ی ارتش در سایر مناطق درگیر است.

به گفته‌ی تلک‌کدان، تعداد افراد متاثر در نوسان بوده است، اما از ماه مارس حدود ۳۰ زن و ۵۰ کودک ۲ تا ۱۵ ساله در این ماموریت اقامت داشته‌اند. گزارش او توسط افراد بسیاری تایید شد.

کسانی که در این پناهگاه اقامت می‌کنند اکثراً پناهندگان مسیحی از سودان جنوبی و اتیوپی هستند که خیمه‌های ساخته شده از ورقه‌های پلاستیکی را در اطراف ساختمان‌های مجتمع که شامل یک کلیسا، یک مدرسه و یک اقامتگاه می‌شود، برپا کردند.

هنگامی که درگیری در نزدیکی محل اقامت شروع می‌شود، آنها در داخل اقامتگاه پناه می‌گیرند. برخی از خانواده‌های مسلمان فقیر سودانی نیز در مقاطعی به دنبال سرپناهی موقت در این مأموریت بوده‌اند.

 

در انتظار تخلیه

بمباران ماه نوامبر شمایل مریم باکره را در ورودی محوطه خرد کرد، طبقه‌ی دوم ساختمان اصلی را شکست و سقف را به آتش کشید. چند نفر به صورت خفیف مجروح شدند.

تک تیراندازان RSF ورودی دار مریم را در دید خود داشتند. تلک کادان گفت که پسربچه‌ای پس از اینکه برای جلوگیری از شلیک تک تیراندازها به ایجاد خروجی در پشت محوطه کمک کرد، با اصابت ترکش خمپاره به سر، کشته شد.

خواهر میریام، یکی از راهبه‌های ساکن در کلیسای اقامتگاه، در یک تماس ویدیویی به رویترز گفت که ساکنان این پناهگاه تلاش می‌کردند از «تیراندازی‌ها و بمب‌گذاری‌های فراوان» جان سالم به در ببرند

او گفت: «ما به این وضعیت عادت کرده‌ایم و نمی‌‌ترسیم. خدا از ما محافظت می‌کند، اما با اینحال بی‌صبرانه منتظر تخلیه هستیم.»

تله‌کادان و سایر راهبه‌ها امن‌ترین اتاق خود را به پناهگاهی تبدیل کرده‌اند تا از بچه‌ها در برابر تیراندازی محافظت کنند. آنها سعی کرده‌اند حواس کودکان را از خشونتی که در اطرافشان موج می‌زد منحرف کنند، فضایی برای استفاده از دوچرخه در حیاط ایجاد کرده و آنها را به بازی‌های ویدیویی تشویق می‌کنند تا حواسشان از اتفاقات پرت شود.

تلکادان گفت: «سعی می‌کنیم کاری نکنیم که آنها احساس کنند در زندان هستند.»

غذا در تمام این مسیر یک چالش جدی بوده است. در ماه سپتامبر، پول نقد رو به اتمام بود و جمع آوری آذوقه از بازارهای محلی به دلیل درگیری‌ها تقریبا غیرممکن شد.

کودکان اغلب وعده‌های ناچیز فرنی، عدس و لوبیا دریافت کرده‌اند و سهام روز به روز کاهش یافت.

تلک کادان گفت که از فوریه، نیروهای مستقر در اردوگاه زرهی آذوقه‌های هوایی از جمله شکر و سوخت برای ژنراتورهای مورد استفاده برای برداشت آب از چاه ها را، به دار مریم تحویل داده‌اند.

منبع: reuters

نویسندە: مگی مایکل

ارتش همچنین یک اتصال Starlink را فراهم کرد و به افرادی که در این ماموریت بودند اجازه داد دوباره از تلفن های خود استفاده کنند. آنها دو بار کشیش و یک مدیر را به پورت سودان، شهری در دریای سرخ که دفاتر ارتش و دولت به آن نقل مکان کرده.اند، بردند تا با مقامات کلیسا ملاقات کنند و مقداری پول نقد و تدارکات جمع‌آوری کنند.

خواهر سلستین، یکی دیگر از راهبه‌ها، گفت که هنوز هر بار که بمباران منطقه را می‌لرزاند، ترس او را فرا می‌گیرد.

او گفت: «دوست دارم از اینجا بروم. می‌خواهم بیرون بیایم و درباره‌ی تمام اتفاقات اینجا کتاب بنویسم.»