زنان عراقی میان مشارکت و تحریم؛ صداهای متفاوت در انتخابات پیش‌رو
مواضع زنان عراقی در آستانه انتخابات آینده متفاوت است؛ برخی مشارکت در انتخابات را فرصتی برای ایجاد تغییر و حمایت از نامزدهای زن می‌دانند، در حالی که گروهی دیگر اعتماد خود را به وعده‌های سیاسی از دست داده و تصمیم به تحریم صندوق‌های رأی گرفته‌اند.
رجاء حمید رشید
عراق - چند روز بیشتر تا رقابت انتخاباتی در عراق که قرار است روز سه‌شنبه، ۱۱ نوامبر(٢٠ آبان‌ماه) برگزار شود، باقی مانده است. در حالی که نگاه‌ها در فضایی آمیخته با امید و احتیاط، خوش‌بینی و تردید به صندوق‌های رأی دوخته شده است، دیدگاه شهروندان نیز در رابطه با مشارکت در انتخابات متفاوت است. برخی مشارکت در انتخابات را وظیفه‌ای ملی و فرصتی برای تغییر می‌دانند، و برخی دیگر که از تکرار وعده‌های انتخاباتی خسته شده‌اند، اعتماد خود را از دست داده و قصد شرکت در رأی‌گیری را ندارند.
در میانه‌ی این فضا، صدای زنان عراقی آشکار و قاطع به گوش می‌رسد؛ برخی از آنان از حمایت خود از زنان به عنوان گزینه‌ای انتخاباتی که می‌تواند موجب تغییر شود سخن می‌گویند، در حالی که گروهی دیگر معتقدند تجربه‌های گذشته نتوانسته است جایگاه شایسته‌ای به زنان در عرصه سیاسی بدهد.
«فقط به یک زن رأی خواهم داد»
اسیل عبدالحسین، خانه‌دار، می‌گوید: «در ابتدا تصمیم داشتم در انتخابات پیشِ‌رو شرکت نکنم، اما بعد نظرم را تغییر دادم و گفتم باید شرکت کنم، چون نمی‌خواهم رأی من بیهوده از بین برود. هدفم این است که الگوی همیشگی مشارکت در انتخابات را تغییر دهم؛ در دوره‌های پارلمانی گذشته معمولاً به مردان رأی می‌دادیم، اما این بار، با حضور شمار زیادی از نامزدهای زن، تصمیم گرفته‌ام شرکت کنم و به یک زن رأی بدهم.»
وی افزود: «بیست‌ودو سال است که چهره‌ها همان چهره‌های پیشین‌اند و مردان همان مردان همیشگی، اما امیدوارم این دوره‌ی پارلمانی متفاوت باشد؛ شاید زنی پیروز شود. زیرا زن امروز نقشی گسترده در جامعه یافته است و دیگر نیمی از جامعه نیست، بلکه نماینده‌ی کل آن است. زن ذاتاً دقیق، مسئول و منضبط است. ما به‌عنوان شهروند، پیش از هر چیز، خواهان بهبود خدمات عمومی هستیم، و از آنجا که زنان به جزئیات و زیبایی در همه زمینه‌های زندگی اهمیت می‌دهند، بدون تردید برای بازسازی خرابی‌ها و فراهم کردن خدمات تلاش خواهند کرد.»
اسیل عبدالحسین همچنین گفت که در این دوره‌ی پارلمانی، چهره‌های زن توانمند و فعالی حضور دارند و احساس می‌کند نوعی خوش‌بینی و روح تازه در جامعه دمیده شده که می‌تواند پس از سال‌ها ویرانی، واقعیت را تغییر دهد. به همین دلیل با اطمینان می‌گوید: «من فقط به یک زن رأی خواهم داد، زیرا زن خودِ جامعه است.»
او سخنانش را با توصیه‌ای به همه به پایان رساند: «به پای صندوق‌های رأی بروید و به کسی رأی دهید که شایسته‌تر می‌دانید. رأی دادن، حق ملی و قانونی هر شهروند است، پس رأی خود را از دست ندهید.»
وعده‌های دروغین و خدمات رو به زوال
نهى عبدالله، کارمند بخش خصوصی نیز با تأکید بر اینکه در انتخابات پیش‌رو شرکت نخواهد کرد، توضیح داد که نامزدها همواره وعده‌های دروغین می‌دهند، در حالی که وضعیت خدمات عمومی همچنان نامطلوب است و هیچ فرصت شغلی تازه‌ای برای فارغ‌التحصیلان، فراهم نشده است.
او افزود که در دوره‌های پیشین پارلمان، زنان نیز نتوانستند به سمت‌های مهمی چون نخست‌وزیری برسند و نقش مؤثری در تصویب قوانین مربوط به کاهش موارد طلاق یا اصلاح قانون احوال شخصیه نداشتند.
وقار انتصار، مدیر بازاریابی، نیز از تحریم کامل انتخابات آینده خبر داد و گفت که اساساً با کل فرایند انتخاباتی مخالف است، زیرا بیشتر نامزدها «هیچ خدمتی به کشور نکرده‌اند.»
او توضیح داد که نامزدها تنها در زمان انتخابات با مردم ارتباط برقرار می‌کنند و وعده‌ی ارائه‌ی خدمات می‌دهند، اما این وعده‌ها توخالی و بی‌عمل می‌مانند و پس از پایان انتخابات از میان می‌روند، بی‌آنکه در عمل چیزی تغییر کند.
وقار انتصار در مورد نقش زنان در عرصه سیاسی نیز گفت که هرچند برخی زنان توانمند و متخصص در حوزه‌های کاری خود خدمات مهمی به کشور ارائه کرده‌اند، اما فرصت واقعی برای تصدی سمت‌های رهبری یا وزارت‌خانه‌های کلیدی به آنان داده نشده است. زنان همچنان در حاشیه قرار دارند و پست‌های مهم انحصاراً در اختیار مردان است.
در مقابل نظرات این شهروندان مبنی بر تحریم انتخابات پیش‌رو، علیا عبدالوهاب دیدگاهی متفاوت دارد و با اشاره به اینکه در انتخابات شرکت خواهد کرد، زیرا مشارکت را وظیفه‌ای ملی می‌داند، گفت: «رأی خواهم داد تا اجازه ندهم صدایم نادیده گرفته شود یا مورد سوءاستفاده قرار گیرد. می‌خواهم ثابت کنم که به عنوان یک شهروند عراقی در ساخت آینده‌ی کشورم نقش دارم.»