فیدان عبدالله

شهبا-  زنان بنیان‌گذار نظام‌های دموکراتیک بوده و علی‌رغم مواجهه با فشارها و تهدیدات فراوان، برای گسترش اندیشه‌های آزادی‌خواهانه تلاش نموده‌اند.

خدیجه علو اهل منطقه عفرین، در سال ۱۹۸۲ مجبور به مهاجرت از شهر خود به دمشق، پایتخت سوریه، به دلایل مرتبط با شغل همسرش شد.  وی در محله رکن‌الدین زور آفا مستقر گردید که خلق‌ها و افراد با شرایط مالی متفاوت در آن ساکن بودند. این موضوع سوالات فراوانی در مورد حاشیه‌رانده شدن جایگاه و نقش خلق کورد برای خدیجه علو ایجاد کردە بود.

 خدیجه علو اظهار داشت که برای گسترش اندیشه و فلسفه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان در میان کوردها و ساکنان منطقه به ویژه زنان چرکس، علوی و ترکمن تلاش نموده است. وی افزود پس از آشنایی با اندیشه عبدلله اوجالان، در میان زنان منطقه به ویژه زنان چرکس، علوی و ترکمن فعالیت نمودم و با ترغیب آنان به افتخار به زبان مادری‌شان و مخالفت با نظام‌هایی که خاورمیانه را فقط عربی‌زبان می‌دانند، آنها را با آرا و اندیشه‌های اوجالان آشنا می‌ساختم هم همچنین به همراه آنان کتاب‌ها و دفاعیات رهبر اوجالان از جمله کتاب زن و خانواده را می‌خواندیم و درباره محتوای آن بحث و تبادل نظر می‌کردیم.

خدیجه علو تأکید کرد که در مسیر انقلابی و مبارزاتی خود برای آزادسازی اندیشه زنان اطرافش، با آزار و اذیت‌ها و تهدیدهای فراوانی روبرو شده است. وی تشریح کرد: «اتخاذ چنین تصمیماتی در این مناطق نیازمند شجاعت، اراده و قدرت بالایی است که اندیشه و فلسفه رهبر اوجالان که چندین بار در دمشق با ایشان ملاقات کرده‌ام، به من الهام بخشیده است. داشتن این ویژگی‌ها مرا قوی‌تر از همه شرایط و فشارها برای ادامه راه نموده است. همچنین تأثیرگذاری و تعامل زنان و مردم با مبارزه ما، منبع قدرتی برای ادامه راهمان شد. زنان منطقه در تجمع‌ها به ما می‌گفتند که حقیقت و هویت خود را در اندیشه آزادی‌خواه و دموکراتیک می‌بینند.»

 گفتنی است خدیجه علو در راه شرکت در مراسم پانزدهم اوت در لبنان، توسط نیروهای امنیتی دولت سوریه در مرز این کشور با لبنان بازداشت شده است.

او ادامه داد که به همراه تعدادی از رفقایش از خانه‌اش برای سازمان‌دهی و آموزش زنان به منظور برگزاری جشن‌های نوروز، روز جهانی زن و بسیاری مناسبت‌ها و رویدادهای دیگر، برگزاری تظاهرات و راهپیمایی‌ها، پشتیبانی از مجروحان جنگ و مداوای آنها در خانه‌اش، آماده‌سازی و ارسال غذا برای مبارزان در مکان‌های آموزش و جلسات، استفاده می‌کردند. او با به چالش کشیدن همه فشارها و سرکوب‌های دولت دمشق، تأکید کرد که به دلیل تهدیدات و فشارهای دولت به عنوان مادر و خواهر یک شهید، مجبور به بازگشت به عفرین و سپس کوچ به منطقه شهبا شده است که در آنجا به همراه خانواده‌اش بر اساس اندیشه و فلسفه رهبر عبدالله اوجالان مبارزه می‌کند.

ثریا حبش که از شهر حلب سوریه آواره شده است، تأکید کرد که از ابتدای گسترش اندیشه رهبر عبدالله اوجالان در سوریه در سال ١٩٨۶ با آن آشنا شده و تحت تأثیر قرار گرفته است. این اندیشه، روحیه مبارزاتی و پایبندی به وجود و دفاع از حقوق ملت‌های ستم‌دیده را در او برانگیخت.

ثریا حبش با شعار رهبر اوجالان «از هیچ همه چیز را ساختیم» سخنانش را آغاز کرد و اشاره کرد که: «با بیان آنچه در خیابان‌ها و میدان‌ها از سوی دولت دمشق متحمل می‌شدیم، می‌بینیم که دستاوردها و پیروزی‌هایی که در منطقه شمال و شرق سوریه به دست آمده‌اند، غیرممکن به نظر می‌رسیدند، اما باید به یاد داشته باشیم که اندیشه رهبر اوجالان غیرممکن را نمی‌شناسد و بی‌حد و مرز است.»

در مورد جزئیات فعالیت‌هایش در حلب و سایر مناطق گفت: «در آن زمان تلویزیون در همه خانه‌ها وجود نداشت و تردد بین شهرها تا حدودی دشوار بود، اما با وجود فشارها و موانع، من به شهرهای مختلف از جمله حلب، رقه، منبج، دیرالزور، قامشلو و گاهی اوقات دمشق سفر می‌کردم تا کاست‌های صوتی حاوی تحلیل‌های رهبر اوجالان و نیز کتاب‌های او را پخش کنم.»

ثریا حبش از دستاوردهای ملت‌هایی که به اندیشه و فلسفه رهبر عبدالله اوجالان اعتقاد دارند، در سراسر جهان ابراز خرسندی کرد و آن را نشانه‌ای از این دانست که کار او بیهوده نبوده است. او روحیه انقلابی و وجود خود را به عنوان یک زن حفظ کرده است، به ویژه که زنان معتقد به اندیشه رهبر اوجالان توانسته‌اند نقش خود را ایفا کنند و در همه عرصه‌ها نظراتشان را بیان کنند.

او تأکید کرد که نه سن و سال، نه بیماری، و نه فشارها و تهدیدها نمی‌توانند در مقابل اراده و پافشاری او برای گسترش اندیشه رهبر عبدالله اوجالان مانع ایجاد کنند.