زنان هندی از این انتخابات چه می‌خواهند؟
اگرچه حقوق زنان در هند تحت فشار است، اما به گفته‌ی روزنامه‌نگار، سانجوکتا شارما، رأی‌دهندگان زن هنوز به انتخابات امسال امید دارند.
مرکز خبر- از ۱۹ آوریل، روز آغاز انتخابات عمومی در هند، رأی‌دهندگان در صف‌های طولانی بیرون از صندوق‌های رأی‌گیری ایستاده بودند و موج گرمای سوزان را تحمل می‌کردند. خلق و خوی عمده‌ی مردم شاداب به نظر می‌رسید. رأی‌دهندگان با خبرنگاران صحبت می‌کردند و آرزوی تغییر کرده یا نسبت به رهبر فعلی اظهار امیدواری می‌کردند.
انتخابات امسال بزرگترین و طولانی‌ترین انتخابات در طول ۶۰ سال دموکراسی شکننده‌‌ی هند است. نزدیک به یک میلیارد نفر واجد شرایط رأی‌دادن در هفت مرحله و طی ۴۴ روز در انتخابات شرکت خواهند کرد.
تاکنون در این رأی‌گیری ، تعداد زنان در چندین ایالت از مردان بیشتر بوده و نزدیک به نیمی از مردم در صندوق‌های رأی حضور فعال داشته‌اند.
زنان ممکن است آماده باشند تا با نفوذ مردان در صندوق‌های رأی هماهنگ شوند. اما چگونه رأی خواهند داد؟ در کشوری که حقوق و فرصت‌های زنان به شدت تحت فشار است، مشخص نیست که شرکت در این انتخابات زندگی زنان هندی را شادتر، امن‌تر یا مرفه‌تر خواهد کرد یا خیر.
در انتخابات ۲۰۲۴، نامزدهای همسو با حزب بهاراتیا جاناتا (BJP) به رهبری نارندرا مودی، نخست‌وزیر کنونی، در برابر نامزدهای اتحاد فراگیر توسعه‌ی ملی هند به رهبری راهول گاندی و پریانکا گاندی – میراث‌داران، نوه‌ها و فرزندان نخست‌وزیر سابق، قرار خواهند گرفت.
پلتفرم مودی که در سخنرانی‌های گسترده و حملات وحشیانه به رسانه‌های اجتماعی و میراثی ارائه شده است، بر توسعه‌ی اقتصادی و ناسیونالیسم سنت‌گرا تأکید دارد. این عوامل هندوها را نسبت به مسلمانان و سایر اقلیت‌های هند برتری می‌دهد. آشکارترین اقدام BJP برای ایجاد برتری هندوها، افتتاح معبدی برای خدای رام در آیودیا، در محل مسجد بابری با قدمت چند صد ساله بود.
در کنار رام، قهرمان حماسه هندو رامایانا، BJP به همسر وفادارش، سیتا، ادای احترام کرده و از زنان هندی خواست که ملکه‌های خانگی امروزی، فداکار و مدرنی باشند که در خدمت پدرسالاری هستند. مودی این ایده را در نظر داشت که زنان در رابطه با مردان به‌عنوان «ما، بتی و بههن (مادر، دختر و خواهر)» بهتر دیده خواهند شد.
زنان تنها ۱۹ درصد از نیروی کار هند را تشکیل می‌دهند. آماری که نسبت به بیش از ۴۰ درصد در اوایل دهه ۱۹۹۰ کاهش یافته است.
با وجود تمام این‌ها، مودی وعده‌های بلندی در مورد آینده‌ی زنان ارائه داد. هند باید «توسعه‌ای تحت رهبری زنان» داشته باشد. تاکنون به نظر می‌رسد مجموعه‌ای از هدایای دولتی نیز در گرفته شده است. مانند تلاش‌های اخیر برای نصب اتصالات گاز مایع در خانه‌های روستایی (که دیگر توان پرداخت مجدد کپسول‌های سوخت خود را ندارند). در راهپیمایی‌های BJP، شعار مبهم «ناری شاکتی» - که تقریباً به «قدرت زنان» ترجمه می‌شود - هر بار که دولت با انتقاد درباره تبعیض یا خشونت علیه زنان مواجه می‌شود، با صدای بلند از میکروفون‌ها پخش می‌شد.
اشتغال بهتر یکی از موارد مورد توجه زنان هندی است. آنها همچنین به خبرنگاران گفته‌اند که خواهان ایمنی در فضاهای عمومی، کنترل تورم، و امکانات آموزشی و بهداشتی بهتر هستند. اما طبق داده‌های بانک جهانی و سازمان بین‌المللی کار در سال ۲۰۲۱، زنان تنها ۱۹ درصد از نیروی کار هند را تشکیل می‌دهند که نسبت به بیش از ۴۰ درصد در اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰ کاهش یافته است. در کشوری با سنت رهبران زن قوی، تنها ۱۲ درصد از نامزدهای باقی‌مانده در انتخابات امسال زن هستند.
خشونت وحشتناکی با انگیزه‌ی اهداف سیاسی و سوگیری صورت گرفته است. یک دختر در سال ۲۰۱۷ توسط قانونگذار BJP در Unnao، اوتار پرادش، مورد تجاوز قرار گرفت. دختر دیگری که یک کودک مسلمان 8 ساله در کاتوا (کشمیر) بود، در سال ۲۰۱۸ به دام افتاد.
صدها زن در مانیپور مورد تعرض و تجاوز جنسی قرار گرفته یا کشته شدند، ایالتی در شمال شرق که در آن درگیری‌های قومی به خشونت‌های غیرقابل تصوری منجر شده است. تحقیقات پلیس در مورد این جنایات کند و بی‌نتیجه بوده است. اعضای BJP هنگامی که متجاوزان از زندان آزاد شدند جشن گرفته و قربانیانی را که به طور علنی مهاجمان خود را افشا می‌کنند مورد انتقاد قرار دادند. داده‌های اداره‌ی ملی سوابق جرم و جنایت هند نشان می‌دهد که در سال ۲۰۲۱، به طور متوسط، روزانه ۸۶ زن مورد تجاوز قرار می‌گرفتند و شهروندان در هر ساعت ۴۹ مورد جنایت علیه زنان را ثبت می‌کردند. از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۲، این اداره گزارش داد که مجموع جرایم علیه زنان به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت از ۵۶.۳ به ۶۶.۴ افزایش یافته است.
خشونت یکی از نگرانی‌های اصلی راجنیتا چاودری، کارآموز ۲۱ ساله در یک شرکت تولید فیلم در بمبئی است که در انتخابات گذشته به BJP رأی داد اما این بار در حال تجدیدنظر در رأی خود است.
او به خبرنگاران گفت: «خواسته‌ی من این است که فضاهای عمومی ایمن باشند. من می‌خواهم توانایی داشته باشم تنهایی و در شب به همه جای هند رفت و آمد کنم. آیا این خواسته‌ی زیادی است؟»
او به هیچ‌وجه خوشبین نیست: «آنچه بیش از همه امید من را می‌کشد این است که پردیس‌های دانشگاهی ما چقدر تقسیم شده است. من نمی‌توانم با آن ارتباط برقرار کنم.»
شیتال باچه، ۳۸ ساله، یک کارگر خانگی در یک مجتمع مسکونی حومه‌ی شهر بمبئی، حدود ۱۵ سال پیش ازدواج کرد. او گفت: «زنان خانواده‌ی من زمانی که مودی برای اولین بار آمد بسیار امیدوار بودند، زیرا او در مورد آنچه که به زنان کمک می‌کند صحبت کرد. اما بیشتر وعده‌های او شکسته شد، [بنابراین] من و تمام زنان خانواده‌ام به جایگزین‌های او فکر می‌کنیم. اما آیا جایگزینی برای مودی وجود دارد؟»
گاندی‌ها نیز با یک پلتفرم ترویج برابری و تمرکز شدید بر بیکاری و تورم، سعی دارند به این سوال پاسخ مثبت بدهند. راهول گاندی از کالج‌های دخترانه بازدید کرده و در مسیر مبارزات انتخاباتی‌اش با دختران ۱۸ و ۱۹ ساله در شهرهای کوچکتر و روستاها صحبت کرده است.
اما مخالفت‌های او به زنان بسیار شبیه مودی است. طرح ماهالاکشمی که اخیراً اعلام شده است، هر سال ۱۰۰ هزار روپیه به حساب «زنان خانواده های فقیر» اختصاص داده است. اما مشخص نیست که کدام دسته از فقرا و اینکه آیا همه‌ی این زنان فقیر حساب بانکی دارند یا خیر.
در حال حاضر، نامزد زن انتخابات پریانکا گاندی است که شباهت او به مادربزرگش ایندیرا، دهه‌ها موضوع بحث بوده است. در انتخابات گذشته، او تبلیغات انتخاباتی نکرد اما این بار متفاوت ظاهر شده است. او نقش خود را به عنوان یک کاپیتان بدون‌رقیب پذیرفته است و با بیان تمرکز حزب بر سه موضوع اصلی: بیکاری، فساد ناشی از سرمایه‌داری و افزایش نابرابری، تیم خود را تقویت می‌کند. او به زبان هندی اصیل صحبت می‌کند، لبخندی کینه‌توزانه دارد و در مورد ترس و نفرت‌افروزی مودی جناس‌های طنز به کار می‌برد.
او با زنان به عنوان یک شخص مستقل صحبت می‌کند - نه فقط به عنوان مادر، دختر و خواهر. در تظاهرات اخیر در ناندوربار، ماهاراشترا، جمعیت زیادی فریادزنان حمایت خود را از او نشان دادند. در درون این موج، وعده‌ی تغییر – اگر نه در نتیجه‌ی این انتخابات، بلکه برای آینده‌ی زنانی بود که در سیاست و سیستم‌های عمومی شرکت کرده و صدای خود را به عنوان یک فرد مستقل پیدا کرده‌اند.