مرکز خبر- زنان کشاورز، در صنعت کشاورزی پیشتاز هستند و با ورود فصل گرما به منطقه‌ی زاهیرآباد هند، همزمان با افزایش دما و کاهش بارندگی، زمین‌ها خشک و زنان در اولین فصل کاشت غلات ناامید شده‌اند.

زمین‌های کشاورزی برای کشت عدس، لوبیا و سایر غلات استفاده می‌شود. زنان کشاورز در این منطقه، سیستم‌های کشت متعدد را ترجیح می‌دهند زیرا در برابر تغییرات آب و هوایی مقاوم هستند و از طریق روش‌های ارگانیک برای زمین نیز سودمند است.

سیستم‌های چند زراعی شامل کاشت دو محصول یا بیش‌تر، در یک قطعه زمین و در طول یک سال به جای یک محصول است که باعث حاصلخیزی زمین می‌شود و علاوه بر این، منابع درآمد کشاورزی برای زنان را افزایش داده و امنیت غذایی را تامین می‌کند. در مقابل، بخشی از کشاورزان محلی، به خصوص مردان برای تولید برنج و سیب‌زمینی به سیستم‌ تک کشتی روی آورده‌اند.

تی مهایسما، یک زن کشاورز از روستای ملکاپور است که از خانواده‌اش شیوه‌های حفاظت از بذر، زمان کاشت بهینه، اهمیت محصولات ویژه برای غنی سازی خاک و سایر ویژگی‌های سیستم‌های چندکشتی را یاد گرفته است. با این حال، مردان بزرگتر در خانواده، تصمیم گرفته‌اند که باید از سیستم تک محصولی پیروی کنند و در زمان شکست و عدم بهره‌ی کشاورزی، زنان بیشترین رنج را متحمل می‌شوند.

نتایج یک نظرسنجی نشان می‌دهد که زنان در امور کشاورزی به دلیل تغییرات ناگهانی در آب و هوا با فشارهای بیشتری روبرو هستند و اغلب به تغییرات مداوم در روش‌های تولید نیاز دارند. مردان عمدتاً از ماشین آلات برای کار خود استفاده می‌کنند، در حالی که وظیفه‌ی کشت که سختی بیشتری دارد، بر عهده‌ی زنان است.

زنان با درک عمیق از نیازهای خاک و در هماهنگی با طبیعت به کشاورزی می‌پردازند. زنان نه تنها دانه، بلکه یک فرهنگ پر رونق روستایی را می‌کارند که در آن محصولات اضافی در میان خانواده‌ها تقسيم می‌شود و این تضمین کننده‌ی آن است که همه غذای کافی برای خوردن دارند.

گرایش مردسالارانه، مردان را به استثمار هر وجب از قلمرو سوق می‌دهد؛ در حالی که در مواجهه با تهدیدهای فزاینده تغییرات آب و هوایی، کشاورزی چند کشتی زنان می‌تواند تاثیر خسارات و ضررها را کاهش دهد. زنان بر این باورند که هر مهربانی و مراقبتی که به زمین داشته باشند به وفور به آنها بازگردانده می‌شود.