هلين احمد

سلیمانیه- زنان آزادی‌خواه در خاورمیانه، به ویژه در ایران و کوردستان، به رغم چالش‌ها و سرکوب‌های مستمر، همچنان به مبارزه برای حقوق خود ادامه می‌دهند. یکی از نمادهای این مقاومت، زنان زندانی هستند که در برابر سیستم سرکوبگر حاکم ایستاده‌اند و در کنار دیگر مبارزان آزادی‌خواه، برای دستیابی به حقوق انسانی خود تلاش می‌کنند. در میان این زنان مقاوم، وریشه مرادی و پخشان عزیزی برجسته‌تر از دیگران هستند.

وریشه مرادی، که در تاریخ  ۱۰ مرداد ۱۴۰۲ در نزدیکی شهر سنه بازداشت شد، پس از ماه‌ها بازجویی و شکنجه در مراکز اطلاعاتی، به زندان اوین در تهران منتقل گردید. وی پس از چند جلسه دادرسی، در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی تهران، به اتهام «بغی» (محاربه) به اعدام محکوم شد. این حکم، نشان‌دهنده سیاست سرکوب شدید در جمهوری اسلامی است که زنان را به عنوان کنشگران سیاسی هدف قرار می‌دهد. در شرایطی که وریشه مرادی همچنان در زندان به سر می‌برد، صدای اعتراض او به ظلم و بی‌عدالتی، در میان مردم و فعالان حقوق بشر در سراسر جهان طنین‌انداز است.

پخشان عزیزی، یکی دیگر از این زنان مقاوم، از ٣ مرداد ۱۴۰۲ به دلیل فعالیت‌های سیاسی و حقوق بشری خود در زندان به‌سر می‌برد و او نیز در خطر اعدام قرار دارد. پخشان عزیزی که همواره در خط مقدم مبارزات آزادی‌خواهانه در کوردستان قرار داشته، با دستگیری خود به نماد مقاومت تبدیل شد. در حال حاضر، او همچنان در زندان تحت فشارهای جسمی و روحی شدید قرار دارد، اما همچنان در برابر ظلم و سرکوب ایستاده است.

بهار مونزیر، کنشگر و پژوهشگر حوزه حقوق زنان، در این رابطه تأکید می‌کند که مبارزات زنان در کوردستان پس از قیام ۱۹۹۱ روندی رو به پیشرفت داشته است. با وجود سلطه‌ دیدگاه‌های ارتجاعی و قدرت‌گیری مجدد واپسگرایی در خاورمیانه، زنان همچنان با چالش‌های جدی مواجه‌اند، اما بسیاری از کنشگران همچنان در دفاع از حقوق زنان ایستاده‌اند و مسیر دستاوردهای این جنبش را ادامه داده‌اند.

بهار مونزیر در ادامه می‌گوید: «پس از قیام ژینا امینی، تحولی بزرگ در منطقه و سراسر کوردستان به وقوع پیوست. زنان در کوردستان و دیگر نقاط ایران با صدای بلندتری اعتراضات خود را علیه حاکمیت اسلام سیاسی اعلام کردند. از زمان فروپاشی رژیم شاه در ایران، زنان همواره در مبارزات سیاسی و مدنی، چه در شهرها و چه در کوه‌ها، حضوری فعال و چشمگیر داشته‌اند.»

این کنشگر حقوق زنان تأکید می‌کند که پس از خیزش «ژن، ژیان، آزادی»، زنان و مردان در روژهلات کوردستان، به ویژه در شهرهای کوردی، با صدای بلندتری علیه سیستم حاکم برخاستند. این خیزش نه‌تنها پژواکی از دردها و رنج‌های زنان در این منطقه بود، بلکه شعله‌های آن به دیگر نقاط جهان نیز رسید و بسیاری از مردم دنیا را به همبستگی با این مبارزه فراخواند.

بهار مونزیر می‌افزاید که در حال حاضر، «کنشگران روژهلات کوردستان با بازداشت و شکنجه‌های شدید مواجه هستند و زنان زندانی همچون وریشه مرادی و پخشان عزیزی در این میان از نمونه‌های برجسته مقاومت هستند. با افزایش سرکوب‌ها پس از خیزش ژینا امینی، موج بازداشت‌ها و زندانی شدن کنشگران سیاسی و مدنی در کوردستان بیشتر شده است. اما همچنان زنان و مردان آزادی‌خواه در این منطقه ایستادگی می‌کنند.»

سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی مانند «فمینیست اینترنشنال» نیز با انتشار گزارش‌ها و حمایت‌های خود، در تلاش‌اند تا احکام اعدام و شکنجه برای کنشگران سیاسی و مدنی در کوردستان لغو شود. آن‌ها برای آزادسازی زنان زندانی مانند وریشه مرادی و پخشان عزیزی تلاش می‌کنند و صدای اعتراض را در سطح جهانی بلند کرده‌اند.

همچنین بهار مونزیر اشاره می‌کند که زنان در باشور کوردستان با استفاده از اشکال مختلف فعالیت، همچنان برای آزادی زنان زندانی تلاش می‌کنند و از طریق رساندن صدای خود به جهانیان، در پی لغو مجازات‌های تحمیلی هستند. او می‌گوید: «ما زنان در باشور کوردستان، همراه با فعالان صلح‌طلب، همواره در تلاشیم تا صدای زنان زندانی مانند وریشه مرادی و پخشان عزیزی به گوش جهانیان برسد و به‌ویژه مجازات اعدام که به ابزاری برای سرکوب تبدیل شده است، لغو گردد.»

بهار مونزیر در پایان سخنانش تأکید می‌کند: «ما زنان در باشور کوردستان با حمایت جهانی، در پی آزادسازی زنان زندانی هستیم و خیزش «ژن، ژیان، آزادی» را ادامه می‌دهیم. هدف ما تحقق برابری زنان و آزادی در خاورمیانه است و ما در این مسیر ایستاده‌ایم، تا سرانجام درخت آزادی و برابری در این سرزمین ریشه بزند.»

مقاومت زنان آزادی‌خواه مانند وریشه مرادی و پخشان عزیزی، همچنان در دل زندان‌ها و برپایی اعتراضات در خیابان‌ها زنده است. صدای این زنان نه‌تنها در کوردستان، بلکه در سراسر جهان پیچیده است و امید به آزادی، برابری و عدالت را در دل همه مردم زنده نگه می‌دارد.