زنان از هر رنگی با مشارکت در گردهمایی بزرگ کادیکوی مطالباتشان را با شور فریاد زدند.

 

استانبول- هزاران زن در استانبول در کادیکوی گرد هم آمدند. زنان نە تنها علیە خشونت بلکە علیە جنگ، نابرابری و تعرض به حقوق خود فریاد زدند. این همایش بزرگ‌ترین همایش زنان پس از تصمیم به خروج از کنوانسیون استانبول بود، زنان در این همایش خواستار غصب حق نفقه در قانون مدنی، اتحاد و افزایش مبارزه با آزار و اذیت و تجاوز جنسی و  هر نوع خشونتی شدند. زنان همصدا گفتند: ما قدرت تغییر را داریم.

 زنانی که با لباس‌ها و بنرهای رنگارنگ خود به میدان آمدە بودند فریاد زدند "عدالت بدون برابری وجود ندارد"، "اوکراین، سوریه، افغانستان... نه به جنگ" ، "میگروس، فارپلاس، یمکسپتی... زنان در مقاومت"، "آزادی برای زندانیان بیمار"، "کنوانسیون استانبول متعلق به ماست، ما تسلیم نمی‌شویم".

زنان کارگری که علیه بحران اقتصادی قیام کردە بودند نیز با بطری خالی روغن آفتابگردان به میدان آمدند. زنان با آهنگ های ترکی-کوردی هاله و آهنگ تارکان به نام Geççek می‌رقصیدند.

زندانیان بیمار فراموش نشدند

زندانیان بیمار نیز در این همایش مورد توجە قرار گرفتند. شماری از زنان دستمال‌های سفید را برای عدالت برای زندانیان بیمار تکان می‌دادند. آنها خواستار آزادی همه‌ی زندانیان بیمار، از جمله آیسل توغلوک، معاون سابق HDP بود که علی‌رغم بیماری آزاد نشد.

 

زنان مقاومت در میدان بودند

کارگران زن فارپلاس که خواستار دستمزد برابر برای کار برابر و اعتراض به شرایط سخت کار هستند، به دلیل تشدید سندیکایی خود اخراج شدند و صدای خود را علیه شرایط سخت کار و افزایش مضحک دستمزدها بلند کردند، در این تجمع حضور داشتند. زنان از روی تریبون با شعارهای کارگران فارپلاس تنها نیستند از کارگران فارپلاس استقبال کردند.

بتول اورال به نمایندگی از کارگران گفت: در حالی که زندگی به عنوان یک زن دشوار است، اما کارگر زن بودن بسیار دشوارتر است. ما در حال مبارزه با یک دولت مردسالار و کارفرمای مردسالار هستیم. رئیس ما زن است، ما دخالت پلیس علیه خود را فراموش نمی‌کنیم، ما بهره‌کشی از نیروی کار خود را فراموش نمی‌کنیم! آهو سرتر ما را فراموش نکن ما تو را فراموش نمی‌کنیم. ما یک ماه است که بدون در نظر گرفتن باران و گل مقاومت می‌کنیم. من از طرف همه‌ی زنان شاغل، مظلوم، قربانی خشونت، آزار و اذیت و ستم در محیط کار فریاد می‌زنم، ما حق خود را مطالبه می‌کنیم، سکوت نمی‌کنیم، نمی‌ترسیم، اطاعت نمی‌کنیم. ما با هم پیروز می‌شویم، به حقوق خود می‌رسیم.

زنان در حال افزایش مقاومت هستند

بیانیه‌ی مشترکی که به زبان ترکی، کوردی و عربی از طرف سکوی زنان ٨ مارس تهیه شده بود قرائت شد و در آن آمدە بود؛ «طبیعت سلطه‌ی مردان حامی انواع خشونت علیه زنان است. پس افزایش مقاومت ما زن‌ها نیز عادی است!»

این بیانیه‌ی شامل موارد زیر بود:

 آنها با خروج از کنوانسیون استانبول، حمله به ۶٢٨۴، تنظیم قانون نفقه، دستگیری زنان و هدف قرار دادن آنها در برنامه‌های تلویزیونی نمی‌توانند حملات ما را متوقف کنند، ما مبارزه سازمان یافته خود را افزایش خواهیم داد! ما به عنوان زنانی که در خانه کار می‌کنند اینجا هستیم، ما اینجا هستیم به عنوان زنان بیکار و فقیر، ما اینجا هستیم به عنوان زنان پناهنده که به عنوان غنیمت جنگی در اوکراین و سوریه دیده می‌شوند، ما اینجا هستیم به عنوان زنان کلمبیایی که برای حق سقط جنین مبارزه می‌کنند. ما اینجا هستیم به عنوان زنان مقتول، همجنسگرا هراسی، ما اینجا هستیم به عنوان LGBTI+هایی که در معرض حملات ترنس هراسی قرار دارند، ما اینجا هستیم به عنوان زنانی که در معرض آزار و اذیت و تجاوز جنسی قرار گرفته‌اند، ما اینجا هستیم به عنوان زنانی که با دفاع از جان خود جان سالم به در برده‌اند، ما اینجا هستیم به عنوان زندانی بیمار، ما اینجا هستیم به عنوان آیسل توغلوک، ما اینجا هستیم. به عنوان زنان مظلوم از سراسر جهان اینجا هستند!

 

همایش با هلهله و پایکوبی به پایان رسید

"همایش بزرگ زنان" با اجرای رقص به پایان رسید. پس از تظاهرات، زنان در خیابان‌های کادیکوی راهپیمایی کردند و شعارهایی از جمله "اگر زنان آزاد بودند جهان می‌لرزید"، "زن، زندگی، آزادی"، "ما پس از کنوانسیون استانبول تسلیم نمی‌شویم" سر دادند.