مرکز خبر - سنت عکاسی منظره و دیدگاه مردسالار مهاجر-استعماری امروزه کاملا در هم آمیخته شده‌اند. لورا آگیلار به عنوان یک زن درشت‌اندام با طرز فکری عجیب و غریب در شیکانا، این سنت را از طریق مجموعه‌ی پرتره‌ی طبیعت (۱۹۹)خود زیر و رو کرد. در این مجموعه، تصاویر سیاه و سفید کوچک از بدن برهنه‌ی او را در میان تخته سنگ‌ها و درختان نمایان شده و شباهت‌هایی میان منظره و بدن کشف شده است که با استانداردهای مرسوم مطابقت ندارد.

این آثار، از جمله آثار به نمایش درآمده در RE/SISTERS: A Lens on Gender and Ecology در گالری هنری باربیکن لندن هستند. این نمایشگاه پیوندهای سیستمی میان ستم بر زنان و تخریب انسان‌زای کره زمین را ثابت کرده و نشان می‌دهد که چگونه استخراج استثمارگرانه از زمین، نماد واضح ذهنیت گسترده‌ی مردسالارانه، استعمار و سرمایه‌داری است.

به طور خاص، RE/SISTERS به دنبال کار هنرمندانی از اکثریت جهانی و مردم بومی است. این آثار به نژادپرستی محیطی فراگیر و نحوه‌ی مراقبت از سیاره‌ی زمین می‌پردازند و به دو خط جنسیتی و نژادی تقسیم شده‌اند، موضاعاتی که خطوط مقدم مقاومت هستند.

خودنگاره‌های آگیلار نشان می‌دهد که چگونه بدن‌ها، مناظر و بدن‌های درون مناظر با مسائل نژادی، جنسیتی، و اجتماعی-اقتصادی کدگذاری شده‌اند.

در این خودنگاره‌ها، هنرمند با ارائه‌ی بدن و منظره به عنوان فضاهایی با زیبایی یکسان و در هم‌تنیده، هویت چندظرفیتی خود را به کار می‌گیرد و حق خود را برای دسترسی به فضاهای طبیعی و بیان رابطه‌ی خود با سرزمینی که به طور سیستماتیک از آن طرد شده است، ابراز می‌کند.

در «Nature Self-Portrait #5 (١٩٩۶)»، آگیلار در یک قاب باز و بزرگ؛ در فاصله‌ای دور از دوربین و در یک میدان باز بزرگ خود را مقابل دوربین قرار داده است. او در میان یک ترکیب خوش‌تراش از شاخه‌های خشک درخت ایستاده است، دستانش را به سمت آسمان برده و انگشتانش را مانند شاخه‌ دراز کرده است. خطوط و فرورفتگی‌های بدن او بازتاب تنه‌‌های خشک و غنچه‌دار درختان است و شاخه‌ها، سایه‌های عمیقی روی پوست او می‌اندازند، کمبود نور و بافت در این عکس نمایانگر ارتباط نزدیک میان انسان و گیاه است. در کار یک بی‌نظمی قانع‌کننده (و با دقت ساخته‌شده) به چشم می‌خورد. خط افق مایل، یادآور یک عکاسی فوری و در عین حال هوشمندانه است و یک صلیب عمود بر بدن کج آگیلار به چشم می‌خورد. اگرچه این هنرمند هنگام گرفتن این عکس با افسردگی دست و پنجه نرم می‌کرد، اما این تصویر بسیار شاد، گسترده و بی‌دغدغه به نظر می‌رسد.

این تصاویر بی سر و صدا حاکی از ارتباط عمیق میان بدن و زمین هستند. این حوزه‌ی کار دربرگیرنده‌ی مفهومی است که بسیاری از متفکران فمینیست از زمان افول جنبش اکوفمینیستی پس از دهه ۱۹۷۰، شاید از ترس تقویت روابط مردسالارانه بین زنان و به اصطلاح «طبیعت»، مدت‌ها از آن اجتناب کرده‌اند. با این حال، کار روی جنسیت و بوم‌شناسی در RE/SISTERS نشان می‌دهد که زمان بررسی مجدد و درگیرشدن مجدد با اکوفمینیسم فرا رسیده است.

آگیلار، مانند بسیاری از هنرمندان دیگر در نمایشگاه، زنانه‌سازی دوتایی ساده‌ از طبیعت را رد می‌کند و در عوض مفهومی متفاوت از زمین را به‌عنوان ماتریسی از باروری، بی‌قاعدگی، و ستم‌پذیری ارائه می‌دهد. در سرتاسر این نمایشگاه روی این موضوع تاکید می‌‌شود که چگونه همسویی زنان و جوامع بومی با طبیعت، توسط نیروهای سرمایه‌داری-استعماری مورد استثمار قرار گرفته است.

 با اینحال، این صف‌بندی‌ها، سیاست رادیکال مراقبت، مقاومت و اعتراض را نیز ایجاد کرده است. به عنوان مثال، در این نمایشگاه تصاویری از اعتراضات ضد‌هسته‌ای در اردوگاه صلح زنان گرینهام در دهه‌ی ۱۹۸۰ را با عکس‌های پاملا سینگ از زنانی که در برابر قطع درختان در هند در جریان جنبش چیپکو مقاومت می‌کنند، کنار هم به نمایش گذاشته است.

نمایشگاه RE/SISTERS «ارتباط میان جنسیت و عدالت زیست‌محیطی را به عنوان بخش‌های جدانشدنی از یک مبارزه‌ی جهانی با ساختارهای قدرتی که اکوسفر ما را تهدید می‌کنند.» مورد بررسی قرار می‌دهد. این نمایشگاه به ویژه در جایی تاثیرگذار است که از مضامین سیال و عجیب و غریب برای یافتن جایگزین سلسله مراتب سفت و سخت نظام های پدرسالار استفاده می‌کند. به عنوان مثال، در مجموعه عکس بسیار قدرتمند و قابل‌توجهی، هنرمند بومی حیرت‌انگیز Uýra، کشش آزمایشی را برای تشکیل هیبریدهای انسان و حیوان را در بازجویی از روابط بین گونه‌ها به کار می‌گیرد.

مثال کلیدی دیگر در این موضوع، فیلم-چیدمان آن دوک هی جردن «زیگی و ستاره‌ماهی» (۲۰۲۲) است که فعالیت‌های جنسی حیوانات دریایی هرمافرودیت(دو جنسیتی) را به موسیقی متن فیلم‌های ش هوانی قدیمی تبدیل کرده است.

 این فیلم بازیگوش، آشنایی و غریبگی همزمان و شگفت‌انگیز این دنیای زیر آب را مورد توجه قرار داده و به شباهت‌های میان سیالیت جنسیتی و مرزهای مخرب متخلخل خویشاوندی میان گونه‌ها اشاره می‌کند.

نمایشگاه RE/SISTERS میزان غیرعادی‌ای از درگیری فکری را از بیننده می‌خواهد. این نمایشگاه، کنش هنری سنگینی است که مجموعه‌ای باارزش از ایده‌های چالش‌برانگیز ارائه می‌دهد. ایده‌هایی که ممکن است برای بسیاری ناآشنا باشد، از قبیل کار مراقبت از محیط‌زیست و نظریه‌های متقاطع در رابطه با نژادپرستی زیست محیطی.

 با این حال، نمایشگاه در نهایت با روایتی غنی و پیچیده، بیننده را به توجه دقیق تشویق می‌کند. این روایت‌‌ها زنان و سایر جوامع به حاشیه‌ رانده‌شده را در کانون بحران آب و هوا و جنبش عدالت اجتماعی قرار می‌دهد، در مرحله‌ای اول به عنوان مظلوم‌ترین و - خوشبینانه‌تر از آن - به عنوان اعضای کلیدی مقاومت در برابر این بحران‌ها.