ژینا مدرس‌گرجی : مراقب تفرقه‌ها باشیم
ژینا مدرس گرجی، فعال حقوق زنان با انتشار پستی در اینستاگرام خود از خلق‌های ایران و آزادی‌خواهان و برابری‌طلبان خواست که مراقب تفرقه‌ها باشند.
مرکز خبر- شب گذشته سه‌شنبه ٢۵ بهمن‌ماه، ژینا مدرس گرجی فعال حقوق زنان که در جریان اعتراضات سراسری روز چهارشنبه ٣٠ شهریورماه بازداشت و روز یکشنبه ٨ آبان‌ماه با قرار وثیقه از زندان سنه آزاد شده بود با انتشار پستی در اینستاگرام خود با اشاره به آزادی زندانیان سیاسی پیشین و همچنین آزادی معترضان بازداشت شده با فرمان عفو خامنه‌ای نوشت: «نه کسی که امضا می‌کند شکست خورده و مخبر و خائن است! نه کسی که امضا نمی‌‌کند قهرمان! مراقب تفرقه‌ها باشیم.»
ژینا مدرس‌گرجی با اشاره به برگزاری دادگاه خود در ٢٣ بهمن‌ماه نوشت: «وکیلم( آقای عبداللهی) برای آخرین مرور پرونده در تاریخ ٢٣ بهمن‌ماه به دادگاه رفته بودند که متوجه شدند که به دستور تهران قاضی‌ام تغییر کرده است.» وی در ادامه نوشت: «قاضی جدید پرونده‌ی من را نخوانده بود و جلسه‌ی رسیدگی به پرونده‌ام بیشتر از این‌که یک جلسه‌ی دادگاه باشد، جلسه‌ی نصیحت و تحلیل وقایع البته از دید قاضی پرونده بود و در پایان گفت که دفاعیات خود را بنویسم و در آخر سر فرم عفو را به من دادند که در آن نوشته بود: اینجانب.. فرزند.. با شماره پرونده‌ی... از جرمی که مرتکب شده‌ام نادم و پشیمانمو تعهد می‌دهم که تکرار نشود و در راستای اهداف نظام جمهوری اسلامی ایران باشم.»
وی در ادامه نوشت: «که من فرم را امضا نکردم چون به قاضی گفتم که خودم را مجرم نمی‌دانم که بابتش نادم و پشیمان باشم و فعلا نیز متهم هستم نه محکوم. چندبار اصرار کردند که امضا کنم و من همچنان اصرار داشتم که مجرم نیستم به من گفت که من سیاه‌نمایی کرده‌ام. با گزارشات، نوشته‌هایم، اکت و کارهایم، عکس‌هایم در نمایشگاه‌ها و حتی عنوان کتاب‌هایی که پیشنهاد خرید و مطالعه‌شان را در کتاب‌فروشی‌ام می‌دهم، همه در پرونده‌ام بودند.»
ژینا مدرس‌گرجی در ادامه با اشاره به عفو خامنه‌ای نوشت: «پس از توضیحات وکیلم متوجه شدم که عفو برای محکومینی که مدتی مشخص از حبسشان گذشته جبر است و انتخابی نیست. آن‌ها هیچ فرمی امضا نکرده‌اند و از زندان آزاد شده‌اند ولی برای متهمین انتخاب است. من فکر می‌کنم که ما نمی‌توانیم بازداشتی‌ها را با توجه به امضا کردن یا نکردن قضاوت کنیم. خیلی‌ها را دیده‌ام که زندگی‌شان طوری بوده و هست که دیگر تحمل هیچ فشار و هزینه‌ای را ندارند. مادرانی که بچه‌ی کوچک دارند. کسانی که دچار تروماهای حادی شده‌اند. پسر همجنس‌گرایی که ترس از رفتن به زندان مردان را دارد، کسانی که بیماری جسمی یا افسردگی و... دارند.»