ژوان کرمی

کرماشان - مشاهدات میدانی و گزارش‌ها حاکی از کمبود داروی شدید و روند افزایشی آن در داروخانەها و مراکز درمانی سراسر ایران است. عواملی همچون تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران، فساد اقتصادی، مافیای دارو و احتکار را می‌توان برای این معضل برشمرد.

جمعی از پزشکان شهرستان‌های استان آذربایجان شرقی - به ویژه تبریز  که مقصد سفر استانی رئیس جمهور ابراهیم رئیسی و عین‌اللهی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی است، این اقلام را به عنوان کمبود و اقلام دارویی کمیاب فهرست کردەاند کە عبارتند از قطره زایلومول، سوسپانسیون مترونیدازول، قرص کوتریموکسازول، قرص دیگوکسین، شیاف ایندومتاسین، باکلوفن، دگزامتازون، کتورولاک، آپوتل، امپول تری فلوپرازین، لوسیون کلوتریمازول، قرص نفروویت، قطره باکتی ماید، ژل اریترومایسین، پماد چشمی اریترومایسین، ژل کلیندامایسین، امپول برم هگزین، ژل واژینال کلیندامایسین/کلوتریمازول، قرص ولبان، قرص واژینال نیستاتین، قرص دی والپروئکس، اسپری سروتاید.

شهروندی با نام م.ر از کرج با ارسال پیامی به ما عنوان کرد: یک هفتە است که در کرج پنتوپرازول به صورت سهمیەای پخش می‌شود، کتورلاک هم برای مریض‌های رنال کولیک در داروخانەها تقریبا موجود نیست و به جای آن پیروکسیکام مصرف می‌کنیم! ویتامین C و پنی‌سیلین هم که تقریبا یک ماه است در محدودەی گرمدره اصلا پیدا نمی‌شود!

"ش.الف" از جوانرو، به وضعیت کمبود شدید دارو طبق مشاهدات خود پرداخت و عنوان کرد: نە تنها کمبود دارو وجود دارد، بلکە باید بگویم در بحرانی هستیم که خیلی از بیماران ما نمی‌توانند داروی خودشان را تهیە کنند. نه تنها داروهای مختص بیماری‌های خاص، بلکە حتی داروهای سادەای در حد داروهای معده و قطرەی آنتی‌بیوتیک برای گوش و چشم نیز وجود ندارد. خود من که چندوقت پیش جراحی چشم داشتم، برای داروهای لازمی که بعد از جراحی استفاده می‌شود، مثل قطرەی اشک مصنوعی که پزشکی در تهران قطرەی آرتیپیک را برایم تجویز کرده بود، متاسفانه در تهران نتوانستم آن را تهیه کنم و هنگام برگشت نیز نه در کرماشان و نە در جوانرو و شهرهای دیگر نتوانستم آن را تهیه کنم. مجبور شدم قطرەی تیرلوز استفاده کنم و متاسفانه دیدم کاملا مختل شد، چون این قطره کیفیت پایینی داشت و با توجه به اینکه من تازە عمل جراحی انجام دادە بودم. این اختلال دید به جایی رسید که احساس می‌کردم در جایی هستم که دود و دم دارد. یک نوع غبارگرفتگی در مقابل چشمانم بود و وضعیت بینایی‌ام خوب نبود، تا اینکه توانستم از طریق آشنایان قطرەی سینالون را پیدا کنم که معادل همان قطرەی تجویز شده بود و پس از استفادەی آن دیدم بهتر شد.

او ادامە می‌دهد:  حتی داروهای آنتی‌بیوتیک برای کودکان نیز خیلی کم پیش می‌آید که در همەی داروخانەها موجود باشد. این مسئله به نظر من مربوط می‌شود به مافیای دارو. حتی چندوقت پیش رسانەها اعلام کردند که چند کانتینر دارو گم شده است! خب اگه مافیای دارویی وجود نداشتە باشد، چگونه چنین چیزی اتفاق می‌افتد؟ اگر واقعا کاسەای زیر نیم‌کاسه نباشد و خودشان نخواهند با آن کاسبی راه بیاندازند. آنها با احتکار و کمیاب کردن دارو، بعد از مدتی آن را با قیمتی بالا به بیماران یا کسانی که بە آن نیاز دارند می‌فروشند. داروهایی مثل امپرازول (مختص معده) که با توجه به اینکه خیلی از افراد دچار معدەدرد می‌شوند، وقتی به داروخانە مراجعە می‌کنید می‌گویند موجود نیست! واقعا دلیل آن چیست اگر مافیایی پشت این قضایا نیست؟ اگر خودشان از این قضایا نفع نمی‌برند چرا کمبود دارو داریم؟

 

همچنین شهروندی دیگر به نام "س.م" از شهر سنە نیز در این رابطه اظهار داشت: در این یک ماه اخیر که بیماری‌های ویروسی زیاد شده بود، من به شخصه شاهد بودم که خیلی از اطرافیانم برای تهیە کردن داروهای آنتی‌بیوتیک گرفتار شدە بودند. اقوام، آشنایان و دوستان که بچەهایشان دچار بیماری‌های ویروسی، آب‌ریزش بینی، سرماخوردگی و تب شده بودند و داروهایی مثل سفکسیم و آزیترومایسین برای کودکان در بازار وجود نداشت و داروهای موجود هم کاملا فیک و جعلی بودند و هیچ تاثیری در روند درمان بچەهایشان نداشتند. من دوستی صمیمی دارم که دو هفتە پیش برای داروی مادوپار پدرشان که مبتلا به بیماری پارکینسون هستند و به لرزش دست و پا دچار شدەاند، کل شهر را زیر پا گذاشتند اما داروی مادوپار وجود نداشت و به تهران ارجاع دادە شدند. حتی با وجود اینکه به تهران مراجعه کردند و این دارو جزو داروهای خاصی است که حتما باید به بیماران پارکینسون برسد، آنجا هم وی را به سنندج ارجاع داده و گفتە بودند که هر مشکلی هست بروید و در سنندج پیگیری کنید و آنجا داروی موردنظر وجود دارد و کمبودی هم نیست. با این وجود دوست من هنوز هم داروی مادوپار را پیدا نکرده است.

 

س.م افزود: در مورد داروی دیگری که در بازار هست نیز من به شخصه دچار پرولاکتین بالا بودم و وقتی به پزشک مراجعه کردم، قرص دوفاستون را برایم تجویز کردند. کل داروخانەهای استان کوردستان را گشتم و حتی به دوستان سپردم که در استان کرماشان آن را برایم تهیه کنند، اما قرص دوفاستون موجود نبود. در نهایت داروخانەای اینجا بود که همتای ایرانی آن را داشت. دکتر داروساز رسما به من گفت اگر همتای ایرانی‌اش را مصرف نکنی بهتر است، چون به غیر از ضرر هیچ فایدەی برایت ندارد و در روند درمان پرولاکتین بالای تو هیچ تاثیری نخواهد گذاشت. من مجبور شدم این قرص دوفاستون را از طریق یکی از آشناهایمان با قیمت خیلی بالایی تهیه کنم و آن برای بیماری پرولاکتین بالا مصرف کنم.

 

او در ادامە با اشارە بە مشکلات کل جامعە در تهیە دارو می‌گوید: وضعیت بهداشت و درمان به طور کلی در ایران به سمت فاجعه می‌رود. هزینەی بهداشت دهان و دندان و دندانپزشکی خیلی بالاست، تا حدی که بخشی از جامعه اصلا توانایی درمان بیماری‌های لثه و دندان خودشان را ندارند. دیگر هزینەها نیز خیلی بالاست، هزینەهای دارو نیز در دو سال اخیر به شدت افزایش پیدا کردە است. حتی قرص‌های مسکن نیز قیمت‌هایشان چندین برابر شده و داروهای ایرانی هم آن خاصیت و ویژگی‌ای که باید داشتە باشند و تٲثیری را که باید روی بیمار بگذارند، عملا نمی‌گذارند و این مسئله را همه می‌دانند. آنتی‌بیوتیک‌های ایرانی را باید آنقدر مصرف کنید تا دوزهایشان تغییر کند و در کل کمترین اثر را روی بیماری مردم دارند. به نسبت همەی افراد جامعه از نظر سلامت در مضیقه قرار دارند و همه از هزینەهای هنگفت بیمارستان‌ها و مطب‌های خصوصی می‌نالند. هزینەها از ویزیت بیمار گرفتە تا هزینەی عمل جراحی به شدت بالا رفتە و شاید تنها قشر متوسط به بالا بتوانند الان خودشان را درمان کنند.