نیان خسروی

سنه- جمعە ۳۱ فروردین در روستای پالنگان مراسم هزار دف و ثبت جهانی شدن روستای پالنگان در حوزە گردشگری این روستا برگزار شد، این مراسم از ساعت ۳ بعدازظهر تا شش عصر ادامه داشت و جمعیت کثیری از مردم در سراسر ایران و جهان حضور داشتند، هزار دف با حضور زنان دف نواز از شهرهای شیراز، تبریز، اصفهان، گیلان، زنجان، کرماشان، سنه، تهران و.. برگزار شد، دف زنان با لباس‌هایی از بخش‌های مختلف کوردستان حاضر شدند و در جایگاه خود بر پشت بام خانه‌های روستا مشغول به نواختن شدند.

روستای پالنگان در حالی ثبت جهانی شد که به شدت نیاز به رسیدگی و توجه دارد، توجهی که سال‌ها از آن دریغ شده، سختی راه و بی امکاناتی روستا ثبت شدن آن را به هر عنوانی در اولویت آخر قرار می‌دهد، حضور نیروهای دولتی از استاندار و فرماندار گرفته تا نیروی انتظامی و غیره در اینجا نه تنها باعث راحتی و آسایش مهمانان و اهالی روستا نشد بلکه آن‌ها را با مشکلات زیادی مواجه کرد.

 به محض حضور استاندار آنتن دهی و دسترسی به اینترنت مختل شد، نبود اینترنت امکان خرید را برای مهمانان و فروش محصول روستاییان را به دلیل عدم امکان استفاده از دستگاه کارت خوان ناممکن ساخت، ایجاد ترافیک‌های شش هفت ساعته به علت نبود جاده‌های ایمن و مناسب، هزاران نفر از مهمانان را دچار استرس و آشفتگی کرد، ثبت شدن روستای پالنگان در حوزه گردشگری در چنین شرایطی نه تنها باعث خوشحالی و رضایت مردم روستا نشد بلکه خشم آنها را نیز بر انگیخت زیرا آنها می‌دانند هیچ منفعتی به دنبال ندارد و بە اکوسیستم آن منطقه نیز آسیب‌های جدی وارد می‌شود و از طرفی حضور نیروهای دولتی وعده‌های توخالی آنها برای مردم تکراری و بی ارزش شده و از این مراسمات دل خوشی ندارند و این مراسمات اگرچه مردمی است اما با دخالت خود خواسته حکومت در آن همراه است و هدف حکومت نیز نه تنها خدمت به مردم آن منطقه بلکه با هدف ایجاد نوعی سرگرمی برای لاپوشانی مسائل اساسی جامعه است در غیر این صورت خدمت رسانی‌ها می‌توانست در سال‌های خیلی قبل انجام شود هنگامی که مردم خود درخواست حل آن‌ها را داشته‌اند اما جوابی نگرفته‌اند.

اما مردم می‌دانند در این فرصت‌های هرچند کوچک چگونه پیام خود را منعکس کنند تابوشکنی‌ زنان، تابوشکنی‌های دینی و دهن‌کجی به تمام قوانین ضد زن و ضد انسانی که به مردم در تمام این سال‌ها تحمیل شده در این مراسمات دیده می‌شود و بە این خود وجود این مراسمات را الزامی می‌کند به همین دلیل جدای از تمام نواقص و مباحثی که در خصوص مراسم هزار دف پالنگان وجود داشت نمی‌توان حضور بیشمار زنان را نادیده گرفت، چون زنان مراسم را در حوزه‎ی خود پوشش دادند ، زنانی که با بازگشت گشت ارشاد اما با دهن کجی و نافرمانی با پوشش دلخواه خود ظاهر شدند و مراسم به ظاهر مذهبی را به شیوه خود برگزار کردند.

 رقص و هلپرکی با دف در مخیله برنامه‌ریزان حکومت نمی‌گنجید اما زنان در این مراسمات روکش دینی آن را برداشتند و چهره زنانه و زیبایی به آن بخشیدند، هلپرکی با دف و نوازندگی زنان تماما دینی بودن این ساز را نقض می‌کند، حضور بیشمار زنان در گروه‌های مختلف و خواندن زنان همراه با دف هرگز رنگ و بوی دینی ندارد و می‌توان گفت تجمع زنان دف زن از تمام ایران و خلق تصاویری زیبا از زنان با لباس‌ و زبان و فرهنگ متفاوت منجر شد که این خود به آشنایی بیشتر زنان با یکدیگر و ارتباط آنها کمک کند، زنان از گیلانغرب و خراسان شمالی و بسیاری نقاط روژهلات حضور داشتند و تنوع لباس و پوشش کوردی مناطق مختلف کوردستان که کمتر در کنار هم دیده شده‌اند و حتی آشنایی کمتری با آن وجود داشته را می‌توان در آنجا شاهد بود که شاید اولین بار بود کە این اتفاق در روژهلات می‌افتاد.