مرکز خبر- سکینه پروانه، زندانی سیاسی کورد محبوس در زندان اوین از شهریورماه ۱۴۰۳، تا کنون حدود ۹ماه است که از حق تماس تلفنی با خانواده محروم است و علیرغم تلاش‌های مکرر این زندانی سیاسی و همبستگان برای پیگیری، وی همچنان از برقراری تماس با خانواده و بستگان خود محروم مانده است و مسئولان زندان تاکنون توضیحی در این باره ارائه نکرده‌اند.

محرومیت از برقراری تماس تلفنی این زندانی سیاسی اهل قوچان در حالی است که والدینش به دلیل کهولت سن قادر به طی کردن مسافت طولانی برای دیدار با او نمی‌باشند؛ بنابراین، به واسطه‌ی قطع تلفن، ارتباط وی با خانواده از نه ماه پیش به کلی قطع شده است.

سکینه پروانه در فروردین‌ماه ۱۴۰۲، در پی حضور سر مزار علی مظفری از جانباختگان خیزش انقلابی «ژن ژیان ئازادی» در شهرستان قوچان بازداشت و به بازداشتگاه اطلاعات سپاه این شهرستان منتقل شد. وی نهایتا پس از ۱۲ روز بازداشت در این نهاد امنیتی به زندان وکیل آباد مشهد انتقال یافت.

این زندانی سیاسی در مهرماه ۱۴۰۲، توسط شعبه اول دادگاه انقلاب مشهد به ریاست قاضی منصوری از بابت اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» به شش سال حبس، از بابت اتهام «تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» به یک سال و شش ماه حبس تعزیری محکوم شد. این حکم نهایتا توسط شعبه ۳۵ دادگاه تجدیدنظر استان خراسان رضوی عینا تایید شد. با اعمال ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، مجازات اشد یعنی شش سال زندان در خصوص وی قابل اجرا شد.

مصداق اتهام «اجتماع و تبانی» علیه این زندانی سیاسی حضور بر سر مزار علی مظفری، نوجوان ۱۷ ساله، اهل قوچان یکی از جانباختگان خیزش انقلابی «ژن ژیان ئازادی» و مصداق اتهام «تبلیغ علیه نظام» وی نیز اعتراض به کشته شدن جوانان و کودکان در جریان خیزش انقلابی «ژن ژیان ئازادی» بوده است.

سکینه پروانه در تاریخ ۱۵ فروردین ماه سال جاری، از زندان وکیل‌آباد مشهد به زندان اوین منتقل شده است.

سکینه پروانه، متولد ۱۳۶۷ و اهل قوچان پیش از این نیز از بابت فعالیت‌های خود سابقه بازداشت و محکومیت را داشته است. این زندانی سیاسی در نیمه دوم سال ۹۸ توسط ماموران اطلاعات سپاه دستگیر شد. وی نهایتا توسط دادگاه انقلاب تهران به ۵ سال حبس تعزیری و از بابت مجازات تکمیلی به ۲ سال ممنوعیت از عضویت در دستجات سیاسی محکوم شد. وی که دوران محکومیت خود را در زندان‌های قرچک ورامین، اوین و وکیل‌آباد مشهد گذارند، نهایتا در اسفندماه ۱۴۰۱، به دنبال صدور بخشنامه «عفو» آزاد شد.