مرکز خبر- در روزهای اخیر سپیده رشنو، فعال مدنی و مخالف حجاب اجباری که به چهار سال حبس محکوم شده، نامه‌ای صوتی خطاب به سروناز احمدی، مترجم، فعال حقوق کودک و زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین منتشر کردە است.

سپیده رشنو در نامه خود از انواع مقاومت و مبارزه زنان در برابر جمهوری اسلامی سخن به میان آورده و چتری‌های سروناز را نوعی مبارزه قلم داد کرده است.

سپیده رشنو با اشاره به قطع تماس‌ها و ملاقات‌ها و ناکامی مادر سروناز احمدی برای تماس با او می‌گوید: مقاومت در زن‌ها جور دیگریست.

سپیده رشنو در ادامه نامه با اشاره به شجاعت‌های زنان زندانی می‌گوید: برای من خط مقدم زن، زندگی، آزادی بند نسوان اوین است. بیخ بیخ گوش استبداد. خط مقدم همه نشدن‌ها، نداشتن‌ها، و اجبارها. خط مقدم جنگیدن برای ذره‌ای بیشتر توی حیاط ماندن و آسمان را دیدن. برای گرفتن قرصی و ذره‌ای از درد آرام شدن.

وی در ادامه نامه خود به سروناز احمدی می‌گوید: این روزها برای تو و دیگر خواهرانم، زندان در زندان است و برای من برهوت بلاتکلیفی. روی میز احکام سه پرونده روی هم است که نام من رویشان نوشته شده است.

او فشارهای جمهوری اسلامی بر زنان را یادآوردی روزانه آن می‌داند که «در این جغرافیا زن زاده شدن چه جرم سنگینی بود.»

سپیدە رشنو در ادامه ابراز امیدواری می‌کند که نامه‌اش به دست سروناز احمدی برسد اما می‌افزاید که شاید خودش پیش از نامه‌اش به زندان برسد.

سپیده رشنو در پایان نامه‌اش به سروناز، از او می‌خواهد: «دست نرگس خانم محمدی باشکوه، سپیده (قلیان)، بهاره (هدایت)، سها (مرتضایی)، گلرخ (ایرائی)، الهه (محمدی)، نیلوفر (حامدی)، آنیشا (اسداللهی)، و همه خواهرانی که در خط مقدمند و نام‌شان را نمی‌دانم یا نمی‌خواهند نامی ازشان اینجا آورده شود» را بفشارد.

سروناز احمدی، مددکار اجتماعی و فعال حقوق کودکان است که در جریان اعتراضات به قتل حکومتی ژینا امینی به همراه همسرش کامیار فکور، روزنامه‌نگار و فعال کارگری، بازداشت شد و پس از آزادی با وثیقه ۵۰۰ تومانی، اردیبهشت سال جاری بار دیگر بازداشت شد و از آن زمان در زندان اوین است.

لازم به ذکر است که سروناز احمدی، در روزهای اخیر با ممنوعیت‌های مختلفی از جمله ممنوعیت تماس، ملاقات، دریافت کتاب و اجازه ترجمه مواجه شده است.