شرایط فاجعه‌بار زنان آوارە در مراکز سرپناه

زنان آواره در مراکز سرپناه بر وخامت شرایط بهداشتی و روانی، تشدید رنج و شرایط غم‌انگیز و عدم توجە جهان بە آنها تأیید کردند.

نغم کراجه

غزه- زنان آواره در مراکز و پناهگاه‌های آنروا از کمبود مراقبت‌های بهداشتی و تجهیزات امدادی و بشردوستانه رنج می‌برند و در نتیجه تداوم جنگ، مشکلات و مسئولیت‌هایی کە زنان برعهدە دارند و علیرغم انتشار خبرهای دردناک و رنج مردم غزە و درخواست کمک از سازمان‌های بین‌المللی و کشورهای عربی، اما تاکنون بە خواستەهای آنها توجە نشدە است.

ناریمان ابوالکاس یکی از زنان آواره در پناهگاه‌ها می‌گوید: حدود یک ماە است موشک‌هایی به منطقه مرزی ما شلیک و منجر به کشته‌شدن ده‌ها نفر شد و ما در داخل مدرسه آنروا پناە بردیم، اسرائیل بدون هشدار خانه ما را هدف قرار داد و ما را مجبور کرد پیاده به پناهگاه‌ها فرار کنیم، بعداً متوجه شدیم که خانه چهار طبقه‌ای که ۳۵ نفر در آن زندگی می‌کردند کاملاً ویران شده است.

وی با اشاره به اینکه بعد از تخریب تنها سرپناهش رنج دوچندان شده و وضعیت روحی و روانی‌اش بدتر شده است، ادامه داد: اگر جنگ تمام شود نه پناهگاهی برای من و فرزندانم است و نه جایی برای رفتن. ما به سختی می‌توانیم غذای روزانه خود را تهیه کنیم، پس چگونه دوباره خانه‌ای را بازسازی کنیم؟

وی با توجە بە اینکە پناهگاه‌های آنروا همچنین فاقد خدمات و منابع اولیه مانند آب، برق، تجهیزات امدادی، مراقبت‌های بهداشتی و بهداشت عمومی در اتاق‌های پناهگاه هستند، توضیح داد: ما در تأمین آب مورد نیاز خود با بحران بزرگی مواجه هستیم. در طول روز و بدون توجە بە سلامتی خود بە پرکردن ظروف خالی و بطری‌های آب غیر شرب روی آوردیم  نیازهای ضروری خود را تأمین کنیم.

ناریمان ابوالکاس گفت: اگر از موشک‌هایی که در همەی مناطق مثل باران می‌بارد نمیریم، از گرسنگی می‌میریم، چرا که هیچ کمکی یا بسته غذایی دریافت نکرده‌ایم. در حالی که اکثر کالاهای اساسی و سبزیجات نیز از بازارها در حال اتمام است. حتی نان هم اکنون به یک آرزوی دست نیافتنی تبدیل شده است. هزاران نفر در مقابل نانوایی‌هایی که هدف قرار می‌گیرند، صف می‌کشند و اشغالگران قصد دارند با گرسنە‌کردن ما را بکشند.  

او توضیح داد: من هر روز به دنبال آرد می‌گردم که در حال حاضر به دلیل افزایش تقاضا در بازار کمیاب است و بە دلیل قطع گاز، نان با استفاده از چوب و تنور سفالی  آمادە می‌شود، ما در قحطی بی‌سابقه‌ای به سر می‌بریم، بنابراین به دنبال هر راه‌حلی هستیم که ما را از این مخمصه خارج کند.

ناریمان ابوالکاس با اشارە بە اینکە هنگام استفاده از امکانات عمومی و توالت‌ها با چالش‌های زیادی مواجه می‌شود گفت: ما مجبور هستیم مدت‌ها برای استفادە از سرویس بهداشت در صفی مختلط منتظر بمانیم، دختران من قادر به شستن صورت یا حتی تعویض لباس نیستند و از این وضعیت ناایمن رنج می‌برند ما در پناهگاه‌های شلوغ با خانواده‌های مختلف زندگی می کنیم که هیچ اطلاعی در مورد آنها نداریم.

وی با توجە بە اینکە وضعیت سلامتیش نیز رو به وخامت است و از دیابت مزمن رنج می‌برد که نیاز به پیگیری و نظارت مداوم پزشکی دارد، اما اسرائیل سیاست کامل خود را حتی در مورد ورود کامیون‌های دارویی به نوار غزه اعمال می‌کند، گفت: من هر ٢٠ روز یک بار آزمایش خون می‌دادم و در حال حاضر علاوه بر تمام شدن درمان‌ها و تزریق‌های خاص، دچار بیهوشی هم می‌شوم. وی با اشارە بە اینکە از زمان شروع جنگ هیچ کس به وضعیت بیماران اهمیت نداده گفت: شرایط فاجعه‌بار پناهگاه‌ها به‌ویژه عدم رعایت نظافت و مراقبت، عدم تشک و پتو و وضعیت زخمی‌‌ها و کشتە‌شدگان در زمین فاجعەبار است، دنیا ابعاد مصیبت و وسعت فاجعه ما را می‌بیند و هیچ واکنشی نشان نمی‌دهد، همه ما مجبوریم با این شرایط نامناسب زندگی کنیم.

عایدە محمد نیز کە به دنبال تکه‌های پارچه می‌گردد تا آنها را جمع‌آوری کردە و برای بچەهایش پوشک درست کند، می‌گوید: قیمت پوشک طبی افزایش یافتە و با این وضع مالی بد قادر بە خرید آن نیستم، ما بلافاصله پس از دستور تخلیه از خانه فرار کردیم و به دلیل ترس و وحشت شدید نتوانستیم لباس، ملزومات اولیه و مدارک شناسایی خود را بیاوریم. تمام فکر ما این بود که قبل از اینکه زیر آوار باشیم جانمان را نجات دهیم.

او توضیح داد: همه راه‌ها بر ما تنگ شده و با وضعیتی که بر ما تحمیل شده است زندگی می‌كنیم و از مرگ به مرگ دیگری گریختەایم. اینجا چیزی به نام زندگی نیست و همه چیز عزت، آرامش، امنیت و آزادی از ما گرفتە شدە است، هر روز را با درد و رنج‌‌های جدیدی آغاز می‌کنیم به خصوص زنان در زمان کنونی کە نان‌آور خانواده خود هستند و تمام مسئولیت را بر دوش دارند.

وی با اشاره به اینکه همه زنان در مراکز سرپناه با انواع رنج‌ها مواجه هستند، گفت: ما هر روز برنامه‌ریزی می‌کنیم که چگونه امور و معیشت خانواده خود را اداره و نیازهای لازم را با کمترین توان فراهم کنیم.

آنروا در بیانیه‌ای تأیید کرد که تعداد آوارگان در نوار غزه از ٧ اکتبر به ١ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر رسیده که بیش از نیمی از آنها در ۱۴۹ پناهگاه به سر می‌برند.