عصبانیت و خشم شهروندان زلزله‌زده البیستان از عدم آواربرداری و رسیدگی رژیم ترکیه
در شهر زلزله‌زده‌ی البیستان مردم از تأخیر در آغاز جست‌وجو عصبانی هستند و می‌گویند: «شش روز است دیگر صدایی نمی‌آید، الان کار کنید چە می‌شود؟ آن‌ها را بیرون بیاورید و روی زمین بگذارید».
مرش- در شهر البیستان مرش باکور کوردستان بر اثر زمین‌لرزه‌ی ۶ فوریه(١٧ بهمن‌ماه) چندین ساختمان فرو ریخت و پس از گذشت ٧ روز تعداد کشته شدگان هنوز مشخص نیست. در این شهر زلزله‌زده کار جست‌وجو و نجات از روز سوم آغاز شد، چندین نقطه همچنان ویران شده و دست نخورده باقی مانده است و شهروندانی که از زلزله جان سالم به در برده‌اند. بر اثر سرمای زیر صفر و تداوم پس لرزه‌ها زندگی سخت و دشواری را سپری می‌کنند. زنان در البیستان شرایط سخت زندگی خود را این‌گونه بیان می‌کنند: «دیگر ارزشی برای مردگان قائل نیستند.»
«دو روز نخست در این برف سخت گرسنه بودیم»
زینب آسیل با بیان این‌که وضعیت منطقه با روز اول تفاوتی ندارد، گفت: «پیش از رسیدن کمک‌هایی که در روز دوم به دستمان رسید، در برف گرسنه بودیم. هنوز جنازه‌های افراد کشته شده در زیر آوار در شرایط سختی به سر می‌بریم. کمک‌های مردمی زیاد است، اما هیچ‌کس به دنبال کمک نیست، کار جست‌وجو در منطقه دو روز بعد از زمین‌لرزه آغاز شد. در روز اول تا صبح زیر برف ماندیم، نه آب بود و نە برق. ما چندین ساعت را زیر برف ماندیم بدون هیچ چادر و سرپناهی و نه جایی برای دفن اجساد قربانیان وجود داشت. ما در برف و باد منتظر کمک بودیم تا روز دوم، فقط اجاق گاز بود، خیلی ها مرده‌اند. از هر سه نفری که از زیر آوار بیرون می‌آورند یکی زنده است و بقیه مرده‌اند.»
«یک از خویشاوندان ما پدرش را با دستان خود از زیر ساختمان فروریخته بیرون کشید»
عدالت گل که بیش از ٢٠ نفر از خویشاوندان خود را در زمین‌لرزه از دست داده و اکنون با ١٢ نفر از اعضای خانواده‌ی خود در چادر پشت کامیون زندگی می‌کند، با اشاره به این‌که با دست‌های خالی و تلاش و کوشش خودشان خویشاوندان خود را از زیر آوار بیرون آورده‌اند، گفت: «ما در ساعات اولیه‌ی شب با سروصدای کمد از خواب بیدار شدیم. در خانه بودیم اما توانستیم بدون این‌که چیزی از خانه خارج کنیم، خودمان را نجات دهیم. آن روز در ماشین خوابیدیم و بعد یک کامیون آوردیم و پشت کامیون چادر نصب کردیم و با ١٢ نفر در آن‌جا زندگی می‌کنیم. پنج روز است که در همین وضعیت به سر می‌بریم. عموی همسرم جان خود را از دست داده و شنیدیم که پسرش جسد پدرش را به تنهایی بیرون آورد، این قبرستان خانوادگی ما نیست اما آن‌ها را به سرعت در قبرستان دولتی دفن کردند. ١٠ تا ٢٠ نفر از بستگانم را از دست داده‌ام، خدا این وضعیت را بر سر کسی نیاورد، شرایط سختی است ما از کسانی که با ما هستند تشکر می‌کنیم.»
«بستگان من هنوز زیر آوار ساختمان‌های فروریخته هستند»
فاطمه آیر با تایید اینکە سه نفر از اعضای خانواده‌ی او هنوز زیر آوار ساختمان هستند و در روزهای اول صداهایی زیر آوار شنیده‌اند، اما در دو روز گذشته هیچ صدایی در زیر آوار شنیده نشده است، گفت: «ما این‌جا زیر طوفان و بارش شدید برف زندگی می‌کنیم. خدا این وضعیت بد را سر کسی نیاورد، سه نفر از اعضای خانواده‌ام هنوز زیر آوار هستند و اقوامم هنوز پیدا نشده‌اند. شرایط بسیار سختی است. دیگر مرگ ارزشی ندارد.»