ساکنان تل تمر: دولت اشغالگر ترکیه را از سرزمین مادری‌مان بیرون کنید
ودحا ترخو، یکی از ساکنان تل‌تمر که در خط آتش جنگ زندگی می‌کند ضمن درخواست حمایت از تمامی کشورهای عربی از آنان خواست که دولت اشغالگر ترکیه را از سرزمین‌های مادری‌شان بیرون کنند تا مردم بار دیگر بدون ترس نفس بکشند.
سورگول شیخو
حسکه- در آستانە چهارمین سال اشغال شهرهای سریکانی و گری‌سپی توسط دولت اشغالگر و فاشیست ترکیه می‌باشیم، طی این چهار سال حملات علیه غیرنظامیان در حومه‌ی تل تمر و تجاوزات علیه غیرنظامیان که نقض قوانین بشردوستانه‌ی بین‌المللی است ادامه داشته و بە زیرساخت‌های منطقه و طبیعت نیز آسیب رساندە است، علیرغم حملات زمینی و هوایی، تهدید مردم و حیوانات و بحران اقتصادی که تمامی بخش‌های جامعه بە ویژه زنان را تحت تأثیر قرار دادە، موج مقاومت در برابر اشغالگری دولت ترکیه در حال افزایش است. دولت ترکیه با حملات تجاوزکارانه‌ی خود می‌خواهد به همه چیز آسیب برساند و جغرافیای منطقه را تغییر دهد، اما نتوانسته است احساسات و ارتباط زنان را با سرزمین‌شان قطع کند.
«دولت اشغالگر ترکیه طی ٢ ماه ٢٨ بار حمله کردند»
بر اساس مستندات مرکز ارتباطات نیروهای سوریه دموکراتیک (SDF)، تجاوزات و حملات دولت اشغالگر ترکیه و گروه‌های مزدور وابسته به آن به مناطق و روستاهای تل تمر در ماه‌های ژوئیه و آگوست به شرح زیر است:
تنها در ماه ژوئیه، دولت اشغالگر ترکیه روستاهای قبور قره‌ژینا و دیردره که در شمال شهر و تل گرابیت در غرب قرار دارد، ٧ بار با سلاح های سنگین مورد هدف قرار گرفتند. همچنین روستای تل اللبن که در غرب این شهر قرار دارد، به تاریخ ٣٠ ژوئیه توپ باران شد و در نتیجه ٣ شهروند زخمی شدند.
در ماه اوت نیز روستای شیخ‌علی واقع در شمال این شهر با سلاح‌های سنگین توپ باران شد. روستای ابوش در ٣ اوت توپ‌باران و در نتیجه پنج شهروند مجروح شدند. همچنین روستاهای دیردره، طویله و ابوش با سلاح‌های سنگین هدف قرار گرفتند، روستای تل اللبن که در غرب این شهر قرار دارد، دو بار مورد هدف هواپیماهای بدون سرنشین (پهپاد) قرار گرفت. روستای ام الکف با سلاح‌های سنگین هدف قرار گرفت که بر اثر آن یک شهروند ۲۶ ساله به نام دهام احمد محمد مجروح شد. همزمان بار دیگر انبارهای غلات روستای ام الکف هدف حملات توپخانه‌ای و سلاح‌های سنگین قرار گرفت. در تاریخ ۱۵اوت، هواپیماهای تجسسی ارتش ترکیه یک خودروی غیرنظامی را در حوالی روستای شیوش در غرب تل تمر هدف قرار دادند که در نتیجه چندین نفر زخمی شدند. هواپیماهای بدون سرنشین روستای تل طویل را در مسیر جاده‌ی ۴M دو بار هدف قرار دادند و در نتیجه خسارات مادی به منازل و اموال غیرنظامیان وارد شد. روستاهای ذکر شده، ١٨ بار در ماه اوت مورد حمله قرار گرفتند و طبق این آمار ٢٨ حمله در ماه‌های ژوئیه و اوت رخ داده است.
«ما هر روز شاهد حملات ترکیه هستیم»
ودحا ترخو ۵۲ ساله در کنار رودخانه زیرگان در ١٠٠ متری غرب روستای دیردره که در شمال شهر تل تمر قرار دارد، زندگی می‌کند جایی کە همیشه با حملات و گلوله‌باران مواجه است. ودحا مادر چهار دختر و چهار پسر است اما اکنون با همسرش تنها زندگی می‌کند. گاهی فرزندانش که در دانشگاه درس می‌خوانند به دیدنش می‌آیند. ودحا که از جراحاتش در اثر اشغال ترکیه صحبت کرد، احساسات و نگرش‌های خود را با ما در میان گذاشت.
ودحا ترخو در ابتدای صحبت‌های خود درباره‌ی توپ‌باران می‌گوید: توپ‌های اشغالگران ترکیه مانند باران بر سر ما فرو می‌ریزند. توپ‌هایی که به تپه‌ها، خانه‌ها و رودخانه‌ها برخورد می‌کنند، برخی از آنها منفجر می‌شوند و برخی دیگر منفجر نمی‌شوند و آن‌هایی که منفجر نمی‌شوند خطرات بسیاری دارند. فقط یک روز چهاردە توپ به رودخانه‌ی زیرگان اصابت کرد و گوسفندانی که در مزارع در حال چرا بودند، تکه تکه شدند. وقتی توپ‌باران شروع می‌شود پشت خانه‌هایمان پناه می‌گیریم و بعد از اتمام آن به خانه خود می‌آییم، این وضعیت ما را در شرایط بدی قرار دادە است»
«چهار بار مورد حمله قرار گرفتم»
ودحا ترخو با اشارە بە هدف قراردادن زنان توسط دولت متجاوز ترکیه و مزدورانش گفت: پایگاه‌ها و مراکز مزدوران ترکیه بسیار نزدیک هستند. یک بار که داشتم گاوم را بە چرا می‌بردم چهار بار مرا هدف قرار دادند. یک بار وقتی در تنور نان می‌پختم به من شلیک کردند. نه تنها من بلکه همسرم و گاومان را چندین بار مورد هدف تیراندازی قرار داده‌اند. بیشتر از همه خط دیردره و جاده از اینجا تا شهر زیرگان پیوسته شاهد بمباران و توپ باران هستند. بسیاری از افراد غیرنظامی نیز قربانی شده‌اند. برخی جان خود را از دست داده و برخی نیز اعضای بدن، پاها و دست‌های خود را از دست داده‌اند. زیرا اشغالگران ترکیه و مزدوران تحت حمایتش از بلندی‌ها و بالای تپه‌ها، دشت‌های ما را مورد هدف قرار می‌دهد.
«آنها از منابع زندگی به عنوان سلاحی علیه غیرنظامیان باقی مانده استفاده می‌کنند»
ودحا ترخو به وضعیت کشاورزی در خطوط آتش جنگ اشاره کرد و گفت: از زمان شروع اشغالگری ترکیه تاکنون ما از هر لحاظ آسیب دیده‌ایم، از صلح گرفته تا کشاورزی، می‌خواهند تمامی منابع زندگی را خشک کنند. به عنوان مثال، رودخانه‌ی زیرگان که در تابستان و زمستان جاری بوده و سرچشمه‌ی آن در ترکیه است، اکنون خشک شده است و فقط در زمستان که باران می‌بارد آب این رودخانه جریان دارد. دولت ترکیه از قطع آب رودخانه‌ی زیرگان به عنوان سلاحی علیه غیرنظامیان استفاده می‌کند و می‌خواهد ساکنان این منطقه را تخلیه کنند. به همین دلیل ما نمی‌توانیم کشاورزی کنیم و نمی‌توانیم بیشتر از ٨ دونم کاشت کنیم. این جنایات و تخلفات دولت ترکیه فراتر از انسانیت است. کسی بیاید و شما را بکشد، به روستا و سرزمین شما حمله کند، طبیعت شما را نابود کند و تمامی چیزهایی که برای شما با ارزش است را نابود کند، آیا این یک عمل انسانی است؟ خدا این عمل را نمی‌پذیرد.
«همچنان مقاومت می‌کنیم»
ودحا ترخو با اشارە بە حملات مستمر دولت ترکیە و همدستانش بە سرزمین‌شان به کشورهای عربی فراخوان داد و گفت: پایان اشغالگری ترکیه در سرزمین ما نه تنها آرزوی ماست، بلکه آرزوی تمامی ملت‌ها است. بسیاری از روستاها و غیرنظامیان آسیب دیده و آواره شده‌اند، چه چیزی دردناکتر از این آسیب‌هاست؟ همه به بازگشت و یک زندگی جدید امیدوارند. ما از کشورهای عربی می‌خواهیم که از ما حمایت کنند و بر دولت ترکیه فشار بیاورند که به اشغال سرزمین ما پایان دهید و این مهاجمان را که از خدا نمی‌ترسند بیرون کنند. خانه‌ها از بین می‌روند، اما اتاقی از آجر می‌سازیم و خودمان زندگی می‌کنیم، اما ترک‌ها باید اول از این مکان خارج شوند.
ودحا ترخو صحبت‌های خود را با این جمله به پایان رساند: مرگ در دست ما نیست، اما تا به حال مقاومت کرده‌ایم و از این به بعد نیز مقاومت می‌کنیم، ما زمین زیادی نداریم، اما هر کس قطعه زمینی دارد و در آن زندگی می‌کند.