١٧ ژوئیه، سالگرد تصویب اساسنامه‌ی رُم یا معاهده‌ی موسس دیوان کیفری بین الملل (ICC)، روز جهانی عدالت بین‌المللی نام‌گذاری شده است تا عاملان جنایات جنگی، جنایت علیه بشریت، نسل‌کشی  و جنایت تجاوز را بدون توجه به مقوله‌ی مصونیت‌های سیاسی مقامات، پای میز محاکمه کشانده و مجازات کند.

 

مرکز خبر- دیوان کیفری بین‌المللیICC) ) یک دادگاه کیفری بین‌المللی است که صلاحیت قضایی آن رسیدگی به جرایم سنگین است، تاسیس دیوان بین‌المللی کیفری به تلاش‌هایی باز می‌گردد که پس از جنگ جهانی اول و مباحث مطروحه پیرامون محاکمه و مجازات جنایتکاران بین‌المللی در چارچوب معاهده‌ی ورسای ۱۹۱۹ آغاز گردید.

پس از جنگ جهانی دوم، اندیشه‌ی یک دیوان بین‌المللی با صلاحیت کیفری مجددا قوت گرفت و دو دادگاه نورنبرگ و توکیو به منظور رسیدگی به جنایات سران و فرماندهان نظامی آلمان و ژاپن تاسیس شدند، دیوان کیفری بین‌المللی از اول ژوئیه ۲۰۰۲ برای حفظ صلح و امنیت در جهان، در لاهه‌ی هلند آغاز به کار کرد.

اساسنامه‌ی رم "جنایات کانونی" را به‌صورت زیر تبیین کرده است: ''نسل‌کشی (کشتار اعضای یک گروه ملی، قومی، نژادی یا دینی با هدف نابودی کامل یا بخشی از آن گروه)

جنایت علیه بشریت (در اساس یعنی گسترش منظم نقض حقوق بشر، مانند ناپدید کردن اشخاص، تجاوز جنسی، کوچاندن اجباری، به بردگی کشاندن و شکنجه)

جنایت جنگی (نقض حقوق بین‌الملل انسانی و کاربرد جنگ‌افزار بیولوژیک، شکنجه، تجاوز یا بمباران عامدانه غیرنظامیان در یک منازعه مسلحانه)

 جنایت تجاوز (جنگ تجاوزگرانه، محاصره و بمباران بنادر و سواحل و نیز گسیل باندهای مسلح به کشور دیگر)''.

"هیچ مجرمی نباید بدون مجازات باقی بماند" این عبارتی است که دیوان دائمی بین‌المللی دادگستری در ۴ دسامبر ۱۹۳۵ در نظریه‌ی مشورتی خود در قضیه‌ی آرای قانونی دانزیگ، در مقام دفاع جامعه در برابر مجرم بیان داشت و بعدها در قالب یک اصل از سوی کمیسیون حقوق بین‌الملل سازمان ملل متحد در سال ۱۹۵۰ میلادی با صراحت بیشتری مطرح شد.

روز جهانی عدالت بین‌المللی فرصتی برای اندیشیدن درباره‌ی علل ناکارآمدی و نقاط ضعف و قوت این دادگاه بین‌المللی است تا بتوان با رفع نواقص آن، دنیای امن‌تری برای مردم جهان رقم زد.